Grupa VII psów w FCI: Wyżły – rodzaje i opis

Wyżły należą do grupy VII psów w klasyfikacji Związku Kynologicznego FCI. Pod nazwą „wyżły” zazwyczaj kojarzy się najbardziej popularną rasę – wyżła weimarskiego. Należy jednak pamiętać, że do grupy wyżłów zalicza się blisko 20 różnych ras. Wszystkie z nich łączy pochodzenie oraz charakterystyczne zamieranie w bezruchu. Przybliżamy historię tych psów oraz walory użytkowe, dzięki czemu dokładnie zrozumiesz zachowania wyżłów i ich potrzeby.

Jakie są wyżły?

Wyżły to psy typowo tropiące i myśliwskie. Od początku były prowadzone i hodowane w celu udoskonalania umiejętności wspierania myśliwych podczas polowań. W zależności od pochodzenia, wyżły zostały wyspecjalizowane w konkretnym typie działań. Wyżły brytyjskie – setery oraz pointery – najmocniej posługują się wiatrem górnym, czyli łapią w powietrzu trop zwierzyny i za nią gonią. Służyły i służą nadal do polowań głównie na ptactwo, bo w tym odnoszą największe sukcesy. Wyżły kontynentalne – niemieckie, weimarskie, spaniele, gryfony – zostały wyspecjalizowane w łapaniu tropu zwierzyny z wiatru dolnego, czyli tropiąc go z ziemi i po farbie, czyli po pozostawionych śladach krwi.

Takie historyczne wyspecjalizowanie psów do konkretnych działań pozostawia instynkty i potrzeby w dzisiejszych wyżłach. Każdy z psów należących do tej grupy nadal wykazuje charakterystyczną stójkę i ma ją wyuczoną w sposób wrodzony. Stójka wyżłów to zamieranie w bezruchu w danej pozycji, tzw. wystawianie i jest ona ukazywana po zwietrzeniu zwierzyny, pobudzeniu, zauważaniu interesującego obiektu. Setery do dzisiaj wykazują charakterystyczny sposób chodzenia, przypominający skradanie się, a ich stójka to postawa w półprzysiadzie.

Wyżły są psami lubianymi, również jako pupile rodzinne. Wyżły mają żywiołowe usposobienie, bardzo lubią kontakt z ludźmi. Ich łagodny temperament sprawia, że bardzo dobrze dogadują się z dziećmi. Należy jednak pamiętać, że wyżły to psy energiczne, potrzebują dużej codziennej dawki ruchu. W zależności od typu wyżła, należy dołożyć również wysiłek intelektualny polegający na zabawach w tropienie i węszenie. Natomiast w przypadku np. spanieli wskazane są aktywności w wodzie. Po zdecydowaniu się na rasę wyżła absolutnie konieczna jest poprawna socjalizacja szczeniaka. W przeciwnym razie, szczeniak dorośnie do psa ganiającego każdy ruchomy obiekt – rowerzystów, auta, dyskorolkowców czy nawet bawiące się dzieci. Należy mieć również na uwadze fakt, że wyżłom będzie ciężko stłumić instynkt łowiecki mieszkając z mniejszymi innymi zwierzętami. Jeżeli chcemy posiadać wyżła oraz kota, królika czy innego małego pupila, to konieczne jest zakupienie szczeniaka z hodowli, w której mioty wychowywały się w obecności tych zwierząt.

Psy wyżły, jeżeli mają zapewnione wszystkie potrzeby gatunkowe oraz rasowe, są psami opanowanymi i raczej powściągliwymi. W stosunku do obcych początkowo są zdystansowane, potrzebują chwili na zaufanie.

W Polsce najbardziej popularne są wyżły niemieckie szorstkowłose oraz setery angielskie.

Może Cię zainteresować: Jak się zajmować psem myśliwskim?

Grupa VII FCI wyżły.

Dla kogo psy wyżły?

Plusy wyżłów:

- Łatwe w pielęgnacji
- Rodzinne
- Łagodne

Minusy wyżłów:

- Potrzeba bardzo dużo ruchu (po parę godzin dziennie)
- Silny instynkt łowiecki
- Bez socjalizacji szczeniąt, występuje chęć gonienia poruszających się obiektów

Wyżły niemieckie jako psy grupy VII FCI - wyżły.

Pochodzenie wyżłów

Psy należące w FCI do grupy wyżłów pochodzą od psów hodowanych w XVII i XVIII wieku. Przodkowie ci wykorzystywani byli do tropienia zwierzyny i to był ich jedyny cel użytkowy. Dopiero w późniejszych latach doszły kolejne – polowania po wietrze oraz po śladach krwi, a nawet wyspecjalizowanie wyżłów bardziej w stronę psów do towarzystwa i tutaj brylują setery. Za ojczyzny wyżłów uważa się Francję, Niemcy, Włochy i Hiszpanię.

Wyróżnia się dwie grupy wyżłów. Podział ten jest istotny również ze względu na pochodzenie danych ras psów.

Wyżły brytyjskie

zawdzięczają swój rozkwit i pracę hodowlaną hodowcom z Wielkiej Brytanii. Ich przodkiem jest spaniel, pochodzący z Hiszpanii, jednak to na wyspach rozpoczęto pracę nad udoskonalaniem cech użytkowych i powstaniu kolejnych ras – pointerów i seterów. Aż do drugiej połowy XIX wieku wszystkie setery były uznawane za jeden typ psów i dopiero w 1880 roku oficjalnie uznano 3 oddzielne rasy, które mamy do dzisiaj.

Wyżły kontynentalne

Prace nad tymi wyżłami odbywały się w Europie. Krzyżowanie ich między sobą dało efekt wyżła staroniemieckiego, który ostatecznie uznawany jest za przodka wszystkich ras należących do wyżłów kontynentalnych.

Seter irlandzki należy do grupy VII wyżłów.