Żwirek dla kota

Jakie są rodzaje żwirków dla kotów?

Wyróżniamy następujące rodzaje żwirków:

1. Najpopularniejszymi żwirkami dla kota są te drewniane.

   Wyróżniamy zbrylające się i nie zbrylające. Jednak oby dwa typy są w 100% naturalne, ekologiczne i biodegradowalne. Wyprodukowane są z mikrowłókien roślinnych, w zależności od producenta – z drzew iglastych lub liściastych. Można je spłukiwać w toalecie. Posiadają przyjemny, delikatny zapach drewna, który nie podrażnia węchu kota. Żwirki drewniane szybko pochłaniają wilgoć, są dosyć lekkie i mało się pylą. Najbardziej znanym i zachwalanym producentem żwirków drewnianych jest JRS, oraz ich marka Cats Best Eco Plus.

Żwirek drewniany niezbrylający jest w formie pelletu. Większe pałeczki tworzą sprężystą warstwę w kuwecie i raczej nie przyczepiają się do kocich łapek, co minimalizuje roznoszenie się po mieszkaniu. Zmoczony niezbrylający żwirek szybko wchłania wilgoć, lekko się przy tym rozlatując i rozpadając. Mało się pyli i dobrze pochłania zapachy, ale jest mniej wydajny od żwirku zbrylającego.

Zbrylający się żwirek drewniany cieszy się wysoką akceptacją kotów, w każdym wieku. Delikatne, małe granulki nie podrażniają kocich łapek, nie pylą się i są łatwe do zakopywania. Zmoczony żwirek tworzy trwałe bryłki, łatwe do usunięcia w toalecie. Może się przyczepiać do łapek, ale wycieraczka pod kuwetę zminimalizuje problem roznoszenia się go po mieszkaniu. Szybko pochłania wilgoć i jest bardzo wydajny. Bryłki należy regularnie usuwać, pozwala to na zachowanie maksymalnej czystości, a całość żwirku wystarcza na około miesiąc. Żwirek drewniany zbrylający jest bardzo higienicznym rozwiązaniem. Jako produkt całkowicie naturalny, jest bezpieczny dla kotów, a także przyjazny dla środowiska.

2. Żwirki silikonowe

   Najnowszy pomysł producentów. Powstają z żelu krzemionkowego (silikatu). Mają postać przezroczystych kryształków z ewentualną domieszką barwnika, nadającego odpowiedni zapach i kolor żwirkowi. Silikat jest dosyć praktycznym rozwiązaniem z punktu widzenia opiekuna kota. Nie pyli się, doskonale wchłania i zamyka w sobie wilgoć i bardzo dobrze wiąże zapachy. Przed zabrudzeniem kryształki wyglądają estetycznie, a żwirek jest wydajny i lekki. Koty jednak nie zawsze go akceptują. Po parokrotnym skorzystaniu może okazać się, że ostre kryształki podrażniają i ranią delikatne kocie łapki. Żwirki silikonowe raczej nie są polecane młodym kotom, tym delikatnym, wybrednym czy starszym. Dodatkowo kryształki kuszą koty do ich skosztowania, nie jest to produkt naturalny, więc może stanowić zagrożenie dla zdrowia po ich spożyciu. Podczas zakopywania odchodów, kryształki wydają dosyć głośny, szeleszczący dźwięk, który może być nieprzyjemny dla kotów. Żwirek silikonowy nie zbryla się i nie można spłukiwać go w toalecie. Jest dosyć ekonomiczny, zazwyczaj jedno napełnienie kuwety wystarcza na około 3- 4 tygodnie. Często producenci dodają do tych żwirków aromaty zapachowe. Świetną marką ze żwirkami silikonowymi jest Aristocat.

3. Żwirki bentonitowe 

   Wyprodukowane z bentonitu, materiału o wysokich właściwościach sorpcyjnych. Dostępne są w formie zbrylającej lub niezbrylającej, w paru rozmiarach granulek. Bentonit zbrylający po zatknięciu z wilgocią tworzy zwartą skorupę, swego rodzaju cement. Spośród żwirków wyróżniają się największą chłonnością i najdrobniejszymi kamyczkami. Posiadają swoisty zapach ziemi, jednak producenci proponują też takie o zapachach np. lawendowym, morskim czy leśnym. Aromaty jednak przyjemne dla opiekunów, mogą być nie akceptowane przez koty. Żwirków bentonitowych nie można usuwać w toalecie, grozi to zapchaniem rur kanalizacyjnych. Dodatkowo te drobne kamyczki lubią przyczepiać się do kocich łapek i są niebezpieczne po spożyciu. Żwirki bentonitowe są szeroko dostępne i to w atrakcyjnych cenach, np. żwirki Super Benek.

4. Kukurydziane żwirki

   produkowane są z naturalnych surowców roślinnych, w 100% naturalne i ekologiczne. W większości zbrylające się żwirki mogą być spłukiwane w toalecie, są biodegradowalne i dosyć wydajne. Zanieczyszczenia oraz bryłki należy usuwać regularnie, a całość wymienić po około miesiącu. Żwirki kukurydziane mają przyjemny, naturalny, kukurydziany aromat, który skutecznie przykrywa te nieprzyjemne zapachy. Dzięki temu, że to naturalny produkt, nie stanowi on zagrożenia w przypadku połknięcia. Żwirki kukurydziane lekko się pylą, ale są raczej delikatne i tworzą dosyć miękką warstwę, nie powodując podrażnień. Prym w żwirkach kukurydzianych wiedzie marka Benek Corn Cat, gdzie również opakowanie produktu jest biodegradowalne.

5. Sepiolitowe 

   żwirki tego typu są odmianą bentonitowych. Produkowane są z naturalnego sepiolitu, tzw. pianki morskiej. To uwodniony krzemian magnezu, posiadający właściwości absorbujące i antybakteryjne. Sepiolit to surowiec o drobno porowatej strukturze, dzięki czemu jest lżejszy od wody i wyjątkowo chłonny. Charakteryzuje się tym, że zawilgocony, zwiększa swój ciężar właściwy i opada na dno kuwety, pozostawiając wierzchnią warstwę czystą. Przy stosowaniu takiego żwirku należy często (już co parę dni) wymieniać całość podłoża i czyścić kuwetę. Ten naturalny i przyjazny dla środowiska żwirek mało się pyli, ale jest niezbrylający i nie należy usuwać go drogą sanitarną. Podobnie jak żwirki bentonitowe, ma postać niewielkich ziarenek i często jest łatwo akceptowany przez młode koty lub te zabrane z dworu, ponieważ może im strukturą przypominać ziemię. Żwirek sepiolitowy nie jest jeszcze specjalnie popularny w Polsce, ale można go dostać np. firmy Sanicat.

Ogólnie żwirki dla kotów dzieli się na:

- żwirki zbrylające:

drewniane, bentonitowe, kukurydziane

- żwirki niezbrylające:

drewniane, bentonitowe, sepiolitowe, silikonowe

Jaki żwirek dla kota będzie najlepszym wyborem? I co z kuwetą dla kotów?

Każdy kot jest inny i ma inne upodobania. Warto zatem wypróbować parę rodzajów żwirków i zdecydować się na ten, który najbardziej podpasuje naszemu podopiecznemu. Spośród dużego wyboru dostępnego w sklepie można spróbować krok po kroku znaleźć rozwiązanie pasujące obydwu stronom – zarówno tej kociej jak i ludzkiej. Branie pod uwagę tylko swoich preferencji może przynieść niechciane skutki. Złe podłoże umieszczone stanowi jedną z najczęstszych, zaraz po czynnikach zdrowotnych i behawioralnych, przyczyn załatwiania się kotów poza kuwetą. Drażniący zapach, kłujące lub ostre kamyczki, zbyt dużo pyłu unoszącego się podczas zakopywania, a także słabe pochłanianie wilgoci (pozostawianie mokrych plam) i słabe wiązanie zapachów moczu (kocia uryna, długo pozostawiona w kuwecie, ma silny zapach, który może drażnić wrażliwy węch zwierząt) to tylko niektóre sytuacje mogące sprawiać dyskomfort kotu i przyczynić się do unikania załatwiania w kuwecie.

Proces zmieniania żwirku powinien odbyć się stopniowo lub przy użyciu dwóch kuwet. Najlepszym wyjściem, po podjęciu decyzji o wypróbowaniu nowego podłożą, jest dostawienie drugiej kuwety z nowym żwirkiem. Pozwoli to na wybranie przez kota podłoża, które bardziej mu pasuje, przy jednoczesnym poczuciu bezpieczeństwa i znajomości terenu jaki umożliwia mu zapach z poprzedniej kuwety. Należy pamiętać, że odchody kotów są swoistym drogowskazem zapachowym, formą oznaczania i komunikacji.

Koty, które wcześniej korzystały z kuwet odkrytych mogą przy pierwszym kontakcie z krytą kuwetą się przestraszyć i jej unikać. Należy wtedy postawić kuwetę bez pokrywy, aby kot mógł się do niej przekonać, a następnie powoli ją przykrywać.

Ustawienie kuwety jest bardzo ważne. Powinna stać w miejscu rzadko uczęszczanym, ustronnym, tam gdzie panuje względny spokój. Ze względów higienicznych nie powinna być umiejscowiona przy miskach z karmą czy wodą. Dodatkowo koty instynktownie, po zjedzeniu posiłku czy napojeniu, odchodzą i szukają oddalonego miejsca do załatwienia potrzeb fizjologicznych. Zbyt bliskie ustawienie kuwety przy miskach z pokarmem lub z wodą może przyczynić się do spadku apetytu, pragnienia lub zaprzestania korzystania z kuwety.

W przypadku zauważenia niechęci kota do korzystania z kuwet należy w pierwszej kolejności wykluczyć względy zdrowotne, następnie przetestować inne rodzaje żwirków lub zmienić miejsce kuwety. Źle dobra kuweta czy żwirek może stać się przyczyną załatwiania się kotów poza nią.

W mieszkaniu, przy większej ilości kotów, ilość kuwet powinna być taka sama jak liczba kotów.

Zazwyczaj czystą kuwetę napełnia się min. 5 cm warstwą żwirku i równomiernie się ją rozkłada. Taka ilość jest z reguły wystarczająca i pozwala kotom na swobodne grzebanie w podłożu i zakopanie odchodów. Nieczystości z kuwety lub zbrylone fragmenty należy codziennie usuwać. W celu zachowania czystości, po około miesiącu użytkowania, całość żwirku zaleca się opróżnić, a kuwetę dokładnie umyć i następnie napełnić ją nowym żwirkiem. Pamiętajmy, że koty to zwierzęta lubiące czystość. Brudna i nieświeża kuweta, z nieprzyjemnym zapachem, może zniechęcić je do korzystania z niej. Dbanie o porządek i higienę w miejscu załatwiania się pupili poprawia komfort nie tylko ich życia, ale i wszystkich domowników.