Spaniel bretoński (Epagneul breton) - francuski wyżeł w typie spaniela. Encyklopedia ras psów

We Francji espagneul breton jest najliczniejszą rasą spośród wszystkich myśliwskich psów. Nie bez powodu – jest to pies niekłopotliwy, rodzinny i wesoły. Swoją energią potrafi zarazić wszystkich. Polecany jest rodzinom z dziećmi, osobom starszym czy singlom. Espagneul breton dobrze odnajduje się w mieście, chociaż największą frajdę ma z biegania i węszenia po otwartym terenie, a więc spacery i aktywności powinny być obowiązkowym punktem dnia z psem tej rasy. Poznaj więcej niuansów życia z espagneul breton, bo być może to pies idealny dla ciebie.

Spaniel bretoński – historia rasy

Uznaje się, że espagneul breton jest najstarszą rasą w typie spaniela. Jej początki sięgają XVIII wieku i terenów francuskiej Bretanii. Psy prawdopodobnie powstały z przypadkowego krzyżowania się seterów angielskich, sprowadzanych przez Anglików do północnej Francji, oraz miejscowych, francuskich psów myśliwskich, spanieli. Efekty tych krzyżowań dały psy mniejsze niż setery, łagodne dla ludzi, wesołe, chętne do pracy i nader w niej skuteczne – nie miały sobie równych podczas łapania tropów na polowaniach. Pracując wiatrem dolnym, szybko węszyły trop zwierzyny pozostawiony na ziemi. Następnie rozpoczęto świadomą hodowlę tych psów, dodając krew długowłosych europejskich psów myśliwskich.

Wzorzec rasy został zatwierdzony przez FCI w 1908 r., a rasa została wpisana do grupy VII wyżłów, sekcji 1 wyżłów kontynentalnych i podtypu wyżłów w typie spaniela, gdzie znajduje się jeszcze mały munsterlander oraz wyżeł niemiecki długowłosy.

Do Polski pierwsze okazy spanieli bretońskich trafiły w latach 80 XX w.

Jak wygląda epagneul breton?

Epagneul breton może wielu przypominać z wyglądu spaniela. I coś w tym jest, pies rasy bretonto francuski wyżeł w typie spaniela, a także najmniejszy z wyżłów. Dorosłe osobniki osiągają masę ciała ok. 15 – 18 kg, przy wysokości ok. 50 cm w kłębie. Samice osiągają właściwie te same wartości co samce.

Spaniel bretoński ma smukłą, proporcjonalną sylwetkę wpisaną w kwadrat. Grzbiet prosty, klatka piersiowa głęboka i szeroka umożliwiająca dużą wytrzymałość fizyczną. Pies jest umięśniony, ale harmonijny. Nogi mocne, proste, bez nadmiernego kątowania. Mostek średnio uwydatniony, szyja sucha i długa. Głowa epagneul bretona ma dobrze zaznaczony stop. Oczy psa są lekko skośne i okrągłe, nos koloru umaszczenia, a uszy wysoko osadzone, trójkątne, szerokie i wiszące.

Szczenięta epagneul breton często rodzą się bez ogona lub ze szczątkowym kikutem. Nie jest to wada, a wręcz pożądana cecha. W krajach, gdzie dozwolony jest zabieg kopiowania psom ogonów, epagneul breton ma ogon skracany do ok. 4 – 6 cm. Unika się tam pozostawiania ogonów dłuższych niż 10 cm. Natomiast w krajach, gdzie kopiowanie jest zabronione, spaniele bretońskie mają ogony naturalnej długości i noszą je poziomo.

Umaszczenie i sierść spaniela bretońskiego

Breton spaniel ma sierść średniej długości. Najdłuższy włos występuje na uszach psa i tylnych kończynach, w tych miejscach jest też najbardziej problematyczny na opiekuna – lubi się kołtunić, przez co konieczne jest jego regularne i dokładne rozczesywanie. Sierść psa tej rasy jest gładka i przyjemna w dotyku, nie jest jednak jedwabista jak to często ma miejsce u spanieli.

Dopuszczalne umaszczenie spaniela bretońskiego to dereszowate, tricolor, srokate, białe o czarnych, brązowych lub pomarańczowych plamkach. Pożądana jest wąska strzałka na głowie psa. Jednokolorowy epagneul breton jest dyskwalifikowany z wystaw i z dalszej hodowli.

Epagneul breton - charakter

Spaniele bretońskie to małe, energiczne psy, które są wiecznie wesołe. Rozbawią każdego nawet w pochmurny dzień. Lubią towarzystwo, czy to ludzi czy też innych zwierząt i najlepiej czują się w grupie. Nie lubią samotności, nawet krótkotrwałej. Z tego też względu nie są polecane do domów, w których rzadko ktoś jest. Epagneul breton potrzebuje czułości tak samo jak aktywności. Codzienne spacery, zabawy w aportowanie i przeciąganie, to coś co daje radość bretonowi. Pies ten bardzo dobrze odnajduje się w zabawach w tropienie i węszenie. Przydatne będą maty węchowe dla psów, a podczas spacerów częste przerwy i rozrzucanie smaczków po trawie lub na konary drzew. Dzięki takim aktywnościom pies rasy breton będzie mógł się pozytywnie zmęczyć i zaspokoić swoje instynkty.

Epagneul breton jest posłuszny i łatwy do ułożenia, nie sprawia na ogół problemów. Lubi szkolenia i treningi, podczas których szybko łapie nowe umiejętności. Ten inteligentny pies ma zrównoważony charakter, ale źle reaguje na awersyjne metody nauki. Wszelkie krzyki, podnoszenie głosu, karanie niszczy stosunki opiekun – pies i powoduje spadek pewności siebie epagneul breton, co może zakończyć się lękami i problemami behawioralnymi.

Pies rasy breton sprawdzi się jako pierwszy psi przyjaciel, polecany jest również osobom starszym, wielopokoleniowym rodzinom i to bez znaczenia czy mieszkają w domach czy mieszkaniach. W każdym z tych miejsc spaniel bretoński bez problemu się odnajdzie, o ile zapewni się mu możliwości zabaw, spacerów i czułości.

Epagneul breton – cena

Szczeniak spaniela bretońskiego kosztuje ok. 3500 zł w hodowli FCI. Zwiększająca się świadomość ludzi o tej rasie powoduje, że z roku na rok rośnie liczba hodowli epagneul breton w Polsce. Jednak nadal na szczeniaka trzeba poczekać nawet kilka miesięcy. Szczeniaki dostępne właściwie od ręki są w hodowlach we Francji, gdzie rasa jest bardzo znana i pożądana.
Miesięczny koszt utrzymania spaniela bretońskiego to ok. 200 zł. Rasa nie jest wymagająca w kontekście karmy dla psa, ani kosmetyków używanych do pielęgnacji.

Przed wybraniem konkretnego szczeniaka należy odwiedzić hodowlę, poznać właścicieli, resztę szczeniąt z miotu i upewnić się, że psy nie pochodzą z pseudohowoli.

Karolina Łuszczyk

Zdjęcia: Canva.com