Dogoterapia dla dzieci i dorosłych – wszystko na temat terapii ze wsparciem psów

Niezwykła więź pomiędzy psem a człowiekiem jest podstawą skuteczności dogoterapii. Obecność psa podczas ćwiczeń jest inspiracją i motywacją. Dowiedz się, jakie rasy psów są najlepszymi terapeutami oraz do kogo jest adresowana i jak wygląda sesja dogoterapeutyczna.

Dogoterapia jest coraz popularniejszą metodą wsparcia terapii – zwłaszcza małych dzieci. Przeczytaj, na czym polega, do kogo jest skierowana oraz dlaczego jest tak skuteczną metodą.

Co to jest dogoterapia?

Dogoterapia jest formą zooterapii wspomagającą leczenie oraz rehabilitację przy udziale psa. Obecność psa sprzyja rozluźnieniu pacjenta, zaspokojeniu potrzeby bliskości, kontaktu – a w konsekwencji otwarcia się na bodźce sprzyjające rozwojowi ruchowemu, intelektualnemu, emocjonalnemu i społecznemu.

Jak wygląda dogoterapia w praktyce?

Sesje terapeutyczne z udziałem psa są dostosowywane do potrzeb i możliwości pacjenta. Spektrum możliwych działań jest ogromne i w zależności od potrzeb pies może być motywacją do ćwiczeń fizycznych lub inspiracją do działań intelektualnych lub artystycznych – wspomagających motorykę małą.

Dzięki temu psy mogą uczestniczyć w terapii osób cierpiących na rozmaite dolegliwości. Począwszy od rehabilitacji po urazach fizycznych, poprzez wspieranie rozwoju zaburzeń rozwoju, a skończywszy na wsparciu osób borykających się z traumami i problemami natury psychicznej.

Może Cię zainteresować: Czym jest i dla kogo jest kierowana hipoterapia?

Dogoterapia przykładowe ćwiczenia

Ćwiczenia usprawniające motorykę małą - wszystkie aktywności, które wymuszają precyzyjne ruchy np. głaskanie psa, rzucanie piłki, czesanie psa, zakładanie psu obroży i smyczy, wsypywanie smakołyków do miski - ale też m.in. malowanie portretu psa lub modelowanie figurki psa z plasteliny.

Ćwiczenia usprawniające mowę – naśladowanie szczekania, wycia i warczenia psa, powtarzanie komend skierowanych do psa, naśladowanie oblizywania się psa.

Ćwiczenia ruchowe – przytulanie się do psa, czołganie się jak pies, tworzenie wspólnego toru przeszkód dla psa i pacjenta m.in. przeskakiwanie przez niewielkie przeszkody, slalom dookoła słupków, czołganie się przez tunel. Mniej wymagającymi ćwiczeniami może być spacer lub turlanie się razem z psem.

Ćwiczenia na koncentrację – słuchanie bicia serca psa, obserwacja psa jedzącego lub pijącego wodę.

Dogoterapia może też wspierać m.in. orientację przestrzenną (np. odkrywanie różnic pomiędzy pacjentem a psem), sensorykę (poprzez dotyk sierści czy nosa psa), rozwijać percepcję czy słuch.

Aż wreszcie, uczyć budowania komunikacji i relacji – co szczególnie wyróżnia zooterapie na tle innych rodzajów terapii.

Zobacz akcesoria do treningów z psem

Dla kogo dogoterapia?

Ten rodzaj terapii jest skierowany głównie do dzieci – z uwagi na fakt, że z reguły instynktownie przejawiają zainteresowanie psami – dzięki czemu, jest on doskonałym kompanem do wszelkich ćwiczeń.

Pies terapeuta sprawdzi się wszędzie tam, gdzie potrzebne jest dodatkowe wsparcie i motywacja do pracy. Szczególnie jest wskazana dla: dzieci z zespołem Downa, porażeniem mózgowym, z autyzmem, osób upośledzonych umysłowo, chorych na artretyzm, Alzheimera lub z uszkodzeniem wzroku, lub słuchu.

Ale zajęcia z psem są zalecane także w każdym przypadku, w którym zależy nam na szybszym rozwoju dzieci, które dotykają wszelkie przypadłości natury fizycznej i psychicznej.

Kontakt z psim terapeutą służy także dorosłym, którzy mają problemy psychiczne lub społeczne.

Psy do dogoterapii

Głównymi rasami psów wykorzystywanymi do dogoterapii są labradory, golden retrivery, cavalier king charles spaniele, nowofunlandy, alaskan malamuty i beagle, ale właściwie prawie każdy pies może zostać psim terapeutą, o ile spełniają odpowiednie warunki i przejdą stosowny kurs i egzamin.

Psi terapeuta musi być przewidywalny, cierpliwy, łagodny oraz podatny na szkolenie. Pies taki musi lubić kontakty społeczne – zwłaszcza z dziećmi oraz nie przejawiać zachowań agresywnych. Nie może być też lękliwy i wycofany. Dyskryminująca jest również nadpobudliwość oraz nadmierna szczekliwość.

Nie ma ściśle określonej listy ras psów, które mogą pracować jako psi terapeuci, ale wykluczone są psy, które należą do ras uznawanych za agresywne.

Przeczytaj więcej: Najgroźniejsze rasy psów. W czym tkwi agresja psów? 


Od 2004 roku działa Polski Związek Dogoterapii (PZD), który koordynuje działania dogoterapeutyczne w naszym kraju oraz tworzy standardy i plany szkoleń. Od 2010 r. W Polsce oficjalnie funkcjonuje zawód – dogoterapeuta.

Jak wygląda kurs dogoterapii?

W kursie bierze udział zazwyczaj para opiekun + pies, chociaż możliwe jest, aby opiekun był bez psa, wówczas sam uzyskuje kwalifikacje dogoterapeuty po ukończeniu kursu i zdaniu egzaminu. Pies uczestniczący w kursie musi po upływie min. dwóch miesięcy od kursu zdać stosowny egzamin potwierdzający stosowne umiejętności, dopiero wtedy może otrzymać certyfikat psa terapeutycznego.

Pies najlepszym terapeutą!

Sam kontakt z psem podczas sesji terapeutycznych potrafi znacznie zwiększyć rokowania pacjenta. Ale także posiadanie psa ma działanie terapeutyczne – w końcu nie bez powodu jest to jeden z najlepszych przyjaciół człowieka. Dla zdrowia szczególne znaczenie mają spacery, które wzmacniają kondycję, odporność, poprawiają krążenie, pracę stawów, mięśni. Ale kontakt z psem, dbanie o niego i obcowanie jest też idealnym lekiem dla osób starszych, samotnych i chorujących na depresję.

Może Cię zainteresować: Na czym polega felinoterapia?

Natalia Bąk