Owczarek pikardyjski - nieokrzesany kudłacz. Encyklopedia ras psów

Owczarek pikardyjski to francuski pies pasterski, należący do grupy owczarków. Posiada wszystkie cechy psów z tej grupy – jest inteligentny, oddany, pojętny i cierpliwy. Potrzebuje dużo ruchu, dlatego nie sprawdzi się jako pies dla seniorów czy osób mocno zajętych.

Rustykalna uroda psa nie zachwyca wszystkich, może bowiem przywodzić na myśl kundelka. Sierść pikardyjczyka żyje własnym życiem, każdy włos może być skierowany w inną stronę, a całość sprawia, że pies wygląda na nieokrzesanego. Jednak czy jest to wada czy zaleta, zapewniająca oryginalności psa? Pewne jest, że owczarek pikardyjski jest właściwie nieznaną rasą, najczęściej myloną z kundelkami.

Owczarek pikardyjski – historia powstania rasy

Owczarek pikardyjski uznawany jest za francuską rasę. Nie jest znane dokładne jej pochodzenie i etapy jej kształtowania się. Istnieją hipotezy, jakoby pikardyjczyk wywodził się od owczarków holenderskich i belgijskich oraz był blisko spokrewniony z owczarkiem francuskim beauceronem i briardem. Możliwe jest również naturalne kształtowanie się owczarków pikardyjskich z psów pasterskich sprowadzonych na tereny francuskie jeszcze przez Celtów. Na żadne z tych podejrzeń nie ma jednoznacznego potwierdzenia. Pewne jest natomiast, że te psy były bardzo popularne w północnej Francji, a dokładniej w Pikardii – skąd też wywodzi się nazwa rasy.

Wzorzec rasy powstał w 1922 roku, a w 1925 roku owczarek pikardyjski został oficjalnie uznany przez FCI i wpisany do grupy I owczarków.

W czasie I i II Wojny Światowej rasa psów pikardyjskich mocno ucierpiała i została właściwie wybita. W okresie powojennym próbowano odratować pulę genetyczną pozostałych psów i zwiększyć pogłowie. Aktualnie na świecie jest kilka tysięcy owczarków pikardyjskich, najwięcej we Francji. Do Polski pierwsze okazy trafiły w 2009 roku, ale nie zdobyły rozgłosu i nadal jest ich dosłownie kilkanaście sztuk.

Wzorzec psa rasy owczarek pikardyjski

Pikardyjczyk ma szczegółowo opisany wzorzec FCI. Samice są nieznacznie mniejsze niż samce, ale niezależnie od płci, są to psy rasy średniej. Wysokość w kłębie dorosłego owczarka pikardyjskiego powinna wynosić 60 – 65 cm, suki 55 – 60 cm. Wzorzec nie określa docelowej masy ciała psa, ale zazwyczaj wynosi ona od 24 do 33 kg.

Sylwetka psa jest proporcjonalna, wpisana w prostokąt. Grzbiet prosty, brzuch delikatnie podkasany, a klatka piersiowa głęboka, sięgająca aż do linii łokci. Nogi pikardyjczyka są proste, bez kątowania, umięśnione. Ogon pies ma opadający, średniej długości.

Głowa owczarka pikardyjskiego jest proporcjonalnej wielkości, z nieznacznie zaznaczonym stopem. Oczy ciemne, nos czarny, uszy średniej wielkości, ale wysoko osadzone i obowiązkowo stojące. Szyja psa jest długa i mocna.

Sierść i umaszczenie owczarka pikardyjskiego

Te francuskie owczarki mają dwuwarstwową okrywę włosową składającą się z włosów podszyciowych oraz okrywowych. Według wzorca FCI długość włosa na ciele psa powinna wynosić 5 – 6 cm, jedynie na głowie długość ta powinna wynosić 4 cm. Na głowie powinny znajdować się brwi, zasłaniające całe oczy psa. Cała sierść pikarda jest twarda i szorstka, natomiast sam podszerstek to miękki włos, gęsto ułożony.

Dopuszczalne umaszczenia owczarków pikardyjskich to szare i szare w różnych kombinacjach – szaroniebieskie, szaroczarne, szaroczerwone, szare z czarnym przesianiem, a także płowe albo mieszanka tych wszystkich kolorów. Dozwolone małe, białe plamki na piersi lub / i palcach psa.

Owczarek pikardyjski – pielęgnacja i żywienie

Okrywa włosa owczarka pikardyjskiego nie ma tendencji do kołtunienia się, ani filcowania. Nie wymaga specjalnej, skomplikowanej pielęgnacji. Wystarczy regularne czesanie psa szczotką dochodzącą do warstwy podszerstka, tak aby zebrać martwy, miękki włos. Wizyty u groomera pozwolą na zachowanie okrywy włosowej w dobrym stanie, specjalista bowiem wykona zabieg trymowania. Zmniejszy to również wypadanie włosa właściwie do minimum.

Owczarek pikardyjski jest psem o świetnym zdrowiu i odporności na choroby. Rzadko choruje i nie jest wybredny. Ze względu na dużą aktywnością, zdarzają się dysplazje stawów oraz skręty żołądków u tych psów. Możliwe są również częstsze wystąpienia alergii pokarmowych. Owczarek pikardyjski żyje średnio 14 lat. Trzeba regularnie sprawdzać stan uzębienia psa i myć zęby, aby nie dopuścić do rozwoju kamienia nazębnego.

Dieta pikarda powinna być oparta na mięsie. Te psy świetnie funkcjonują na diecie BARF i uwielbiają ją. Można karmić psa tej rasy również karmą komercyjną, np. marek Alpha Spirit lub Orijen, które charakteryzują się wysoką zawartością mięsa i składem pasującym psom aktywnym.

Owczarek pikardyjski – charakter

Owczarki pikardyjskie są typowymi przedstawicielami swojej grupy FCI – owczarków. Mimo wyglądu przypominającego bardziej kundelka, to psy w 100% pasterskie. Są oddane swojej rodzinie, wierne i posłuszne. Ich rodzina to dla nich centrum świata i pikardy są w nią wpatrzone cały dzień, najchętniej nie odstępowałyby swoich ludzi na krok. Owczarek pikardyjski lubi dzieci i dobrze się z nimi dogaduje, jest cierpliwy i łagodny. Rasa potrzebuje codziennie dużej dawki ruchu, ale w domu jest spokojna i niezaczepna.

Pikardyjczyki są to psy inteligentne, bardzo szybko uczące się i zapamiętujące nowe zadania. Chętnie współpracują, na treningach są uczniami idealnymi. Nagrodą za dobre zachowanie mogą być zarówno przysmaki dla psów, jak i same przytulaski, na które te psy są łase. Czujne, odważne i stabilne w zachowaniu. Ciężko wyszukiwać się wad u psów tej rasy. Dla wielu specyficzny wygląd tych psów jest powodem do ich skreślenia z listy potencjalnych ras do zakupu. Pozostaje pytanie, czy przy wyborze psa kluczowym powinien być jego wygląd.

Owczarek pikardyjski – cena

Rasa ta nie jest znana w Polsce. Po szczeniaka owczarka pikardyjskiego należy udać się za granicę, gdzie koszt za jednego to ok. 1000 euro. Należy do tego doliczyć koszty podróży i wyprawki dla szczeniaka. Najwięcej hodowli rasy znajduje się we Francji, szczególnie na północy kraju. Początkowo można szukać hodowli owczarków pikardyjskich w internecie lub na wystawach psów, jednak przed decyzją o zakupie warto udać się na miejsce, do wybranej hodowli, porozmawiać z właścicielami, zobaczyć rodziców szczeniaka, zobaczyć warunki w jakich żyje miot. Znalezienie hodowli na wystawie psów zwiększa szansę, na to, że hodowla utrzymuje dobry standard życia psów, jednak dopiero osobiste zweryfikowanie hodowli da tego gwarancję. Miesięczny koszt utrzymania owczarka pikardyjskiego to ok. 250 zł.

Karolina Łuszczyk

Zdjęcia: Canva.com