Owczarek holenderski (Dutch Shepherd) - Encyklopedia ras psów

Owczarki holenderskie (niderlandzkie) są psami pracującymi. Cechują się karnością, wysoką inteligencją i mocną kondycją. Rasa ta nie sprawdzi się dla każdego, szczególnie początkującego opiekuna psów, ale idealnie sprawdza się jako pomoc policjantom, strażakom, służbom celnym. Owczarek holenderski jest najbardziej wyspecjalizowanym spośród owczarków. To pies do prawdziwych zadań specjalnych!

Historia rasy psa owczarek holenderki

Owczarki holenderskie mają wspólnych przodków z owczarkami niemieckimi oraz belgijskimi. Pierwsze wzmianki o hodowlach owczarków niderlandzkich pochodzą z XIX wieku z Holandii. Co ciekawe, były to psy w większości o umaszczeniu białym. Użytkowane były do wypasania stad owiec i innych zwierząt gospodarskich. W kolejnych latach owczarki holenderskie, jako psy pasterskie, były wypierane przez rasy psów bardziej do tego wyspecjalizowane. Oznaczało to mniejsze zainteresowanie tymi owczarkami i w konsekwencji zmniejszenie liczby tych psów w kraju. Ponowny rozkwit rasy nastąpił w połowie XIX wieku, kiedy to rozpoczęto krzyżowanie ich z owczarkami belgijskimi (Groenendael, Malinois) i w pierwszych etapach również owczarkami niemieckimi. Takie połączenie zmieniło umaszczenie owczarków holenderskich na pręgowane i zniwelowało białe, a także wyostrzyło niektóre cechy owczarków. Stały się psami jeszcze chętniej współpracującymi, szybciej uczącymi się, wytrzymałymi, karnymi i zrywnymi.

W klasyfikacji Międzynarodowej Federacji Kynologicznej FCI owczarek holenderski znajduje się w grupie I owczarki, psy pasterskie i zaganiające oraz w sekcji 1 – psy pasterskie. Do Polski owczarki holenderskie trafiły około roku 2005 i nie są jeszcze zbyt popularne. Największe pogłowie tej rasy spotkać można w Holandii, a także w Skandynawii.

Owczarek holenderki – wzorzec rasy

Owczarek holenderski należy do psów ras średnich. Dorosły owczarek holenderski osiąga 57 – 62 cm w kłębie i masę ciała ok. 27 - 30 kg, samice są nieco mniejsze i osiągają 55 – 60 cm w kłębie.

Sylwetka wpisana w prostokąt, mocno umięśniona, zarys mięśni widoczny. Nogi proste, mocne, z dużymi łapami. Grzbiet lekko opadający. Ogon nisko osadzony, luźno noszony, podczas biegu unosi się. Głowa owczarka holenderskiego jest proporcjonalna. Oczy małe, skośne, ciemne. Uszy duże, wysoko osadzone, stojące. Szczeniaki często wymagają podklejania i stabilizowania uszu, aby te z wiekiem nie opadły.

Owczarek holenderski występuje w trzech odmianach włosa:

• owczarek holenderski krótkowłosy – najczęściej spotykany
• owczarek holenderski długowłosy
• owczarek holenderski szorstkowłosy

Wszystkie odmiany mają dozwolone te same kolory umaszczenia – pręgowane srebrne lub złote. Preferowana jest czarna maska.
Czasami jeszcze zdarzają się w miotach szczenięta białe, jednak nie są one uznawane przez FCI.

Owczarek holenderski a owczarek belgijski

Owczarki holenderskie są nieco mniejsze od belgijskich, ale jednocześnie mają dłuższy tułów.

Kolejną różnicę można zauważyć w umaszczeniu psów tych ras. Owczarek holenderski ma dozwolone jedno umaszczenie – pręgowane, owczarek belgijski natomiast może być w różnych odmianach barwnych.

Owczarek holenderski – charakter

Owczarki holenderskie to psy bardzo inteligentne i chętne do pracy z ludźmi. Ich spostrzegawczość i ciekawość otoczenia dają efekt zrywności i szybkiej reakcji. Jednocześnie należy zaznaczyć, że owczarki holenderskie są zrównoważone oraz oddane. Bardzo dobrze dogadują się z całymi, dużymi rodzinami, dziećmi czy zwierzętami. Wymagają jednak przy tym socjalizacji od wieku szczenięcego, a w późniejszych latach dobrej i ukierunkowanej tresury. Owczarki holenderskie to psy pracujące i bez aktywności, zadań, sportów i treningów popadają w złe nawyki i dużą frustrację. W takich przypadkach psy mogą stać się wybuchowe i zbytnio reaktywne. Codzienna praca z tą rasą jest obowiązkowa. Z tego też względu owczarki holenderskie polecane są dla osób doświadczonych i mających sporo czasu, który mogą poświęcić psu.

Psy tej rasy są uznawane za szczekliwe. Głośno i donośnie dają znać o intruzach, zmianach w otoczeniu, zagrożeniu. Są świetnymi stróżami domów, nie sprawdzą się za to w mieszkaniach. Owczarek holenderski nie lubi obcych, musi mieć czas na zaufanie. Nowo poznawane osoby powinny być wprowadzane przez osobę z rodziny, aby pies wiedział, że obcy nie stanowi zagrożenia. W przeciwnym przypadku, pies może zaszczekać, a nawet przegonić obcych. Jednocześnie, holender mocno potrzebuje bliskości swojego stada – rodziny. Ten pies nie powinien być pozostawiany sam sobie czy skazywany na całe życie na dworze, w budzie, kojcu, bo może zdziczeć. Owczarek holenderski mimo bycia stróżem i obrońcą rodziny, lubi wtulić się i zasypiać w kolanach swoich ludzi.

Może Cię zainteresować: Dlaczego pies szczeka?

Owczarek holenderski – zdrowie i pielęgnacja

Owczarek holenderski jest psem na ogół cieszącym się dobrym zdrowiem i mocną odpornością. Średnia długość życia owczarka holenderskiego to 13 – 14 lat. Z poważniejszych problemów na jakie może cierpieć owczarek holenderski to:

- dysplazja stawów biodrowych
- dysplazja stawów łokciowych
- skręt żołądka

Owczarki holenderskie, niezależnie od odmiany, posiadają dwuwarstwową okrywę włosową. Gęsty podszerstek chroni psy przez zmiennymi warunkami atmosferycznymi. Jest świetnym izolatorem i zapobiega również przed moknięciem psa. Sierść owczarków krótkowłosych warto czesać co najmniej raz na tydzień, owczarków długowłosych codziennie, natomiast owczarki szorstkowłose należy regularnie trymować.

Owczarek holenderski - zdjęcia

Owczarek holenderski – cena szczeniaka

Szczeniak owczarka holenderskiego z legalnej hodowli kosztuje około 4000 zł. Należy jednak pamiętać, że rasa ta nie jest zbyt popularna w Polsce i na szczeniaki trzeba czasami długo czekać. Przed podjęciem decyzji o zakupie psa też rasy upewnij się, że sprostasz opiece, zapewnisz psu odpowiednie warunki, a następnie dokładnie sprawdź hodowlę i odwiedź ją, aby na żywo zobaczyć szczeniaki i rodziców danego miotu.

Miesięczny koszt utrzymania owczarka holenderskiego to około 400 zł. W przypadku szczeniaków warto doliczyć koszty szkolenia (np. szkoły dla szczeniąt).

Karolina Łuszczyk

Zdjęcia: Canva.com