Koszyk
0 produkt(y)
Koszyk jest pusty
Kategorie
Najczęstsze kocie przypadłości nie są z pozoru groźne, ale bagatelizowane mogą doprowadzić do poważnej choroby. Poniżej lista 10 kocich problemów z jakimi najczęściej wybierają się do weterynarza opiekunowie.
Wymioty to jeden z najczęstszych problemów zdrowotnych występujących u kotów. Nie ma jednej przyczyny. Może to być spowodowane zjedzeniem czegoś nieświeżego lub trującego, chorobą nerek, ciałem obcym, zakłaczeniem, cukrzycą itd. Objawy zazwyczaj są dość oczywiste. Dodatkowo pojawia się ślinienie oraz może pojawić się ból brzucha.
Warto pamiętać, że czasem zabranie ze sobą próbki wymiotów lub zrobienie zdjęcia może pomóc lekarzowi weterynarii w decyzji o leczeniu. Istotne jest to zwłaszcza przy podejrzeniu zatrucia.
Przeczytaj więcej: Wymioty u kota - przyczyny, postępowanie
FLUTD jest popularną (niestety) i często występującą jednostką chorobową u kotów. Na wystąpienie schorzenia ma wpływ wiele czynników.
Ta jednostka chorobowa dotyka zarówno kotki jak i kocury. Najczęściej chorują zwierzęta z nadwagą lub otyłe oraz te żywione suchą karmą. Również stres czy nagłe zmiany mogą przyczynić się do wystąpienia choroby.
Objawy FLUTD to:
Niezdolność do oddawania moczu jest ZAWSZE stanem nagłym i może skończyć się śmiercią kota. Należy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii w takim wypadku.
To chyba najczęstsze pasożyty zewnętrzne kotów. Na szczęście łatwo się ich pozbyć z kota. Z domu – nieco trudniej
Objawy obecności pcheł to:
Pchły leczy się środkami, które nie tylko zabiją dorosłe osobniki, ale również zahamują rozwój nowych. Dlatego lepiej udać się do lekarza weterynarii, który dobierze najlepszy program leczenia. Również należy pamiętać o odrobaczeniu kota po pozbyciu się pcheł.
W przypadku młodych kociąt pchły mogą doprowadzić do osłabienia, a nawet anemii.
W przypadku zakażeń skóry lekarz zaleci również leczenie w tym kierunku.
Część kotów odpowiada nasiloną reakcją na ślinę pcheł. Tutaj również lekarz wdroży leczenie mające na celu zmniejszenie dyskomfortu i zminimalizowanie tej reakcji.
Przeczytaj także: Pchły - co trzeba o nich wiedzieć
Niestety, może się okazać, że kot ma bogate życie wewnętrzne. Oprócz najczęstszych tasiemców
i obleńców należy też brać pod uwagę pierwotniaki. Objawy pasożytów wewnętrznych to biegunki, wymioty, brak apetytu, chudnięcie, reakcje skórne, kaszel.
Dotyczy to zwłaszcza kotów wychodzących, ale nie oznacza to, że typowo domowe koty nie są narażone na „złapanie pasożytów”. Odrobaczanie dorosłego kota powinno być co 3 miesiące.
W przypadku kotów polujących lekarz weterynarii ustali osobny schemat.
Podobnie jak z wymiotami, jest wiele czynników, które mogą wywołać biegunkę u kota. Wśród nich znajdą się zatrucia pokarmowe, pasożyty, alergie, infekcje, nowotwory itd.
Objawem biegunki jest wodnisty stolec. W zależności od przyczyn biegunka może trwać dzień, kilka dni lub kilka tygodni.
W przypadku biegunki kota należy zachęcać do picia świeżej wody. W przypadku biegunki trwającej dłużej niż 24 godziny, należy zabrać kota na wizytę do lekarza weterynarii. Wskazane będzie zabranie próbki kału. Ostre stany mogą zakończyć się przyjęciem kota do szpitala w celu nawodnienia i podawania leków przeciwbólowych oraz zdiagnozowania przyczyny.
Biegunka szczególnie niebezpieczna jest dla kociąt i kotów w wieku powyżej 12 roku życia.
Tego typu schorzenia mogą być powodowane przez czynniki mechaniczne, autoimmunologiczne, genetyczne lub zakaźne. Objawiają się one np. zapaleniem spojówek, wrzodami rogówki, zaćmą, jaskrą itd. Zdarza się, że problemy z okiem są odzwierciedleniem innej toczącej się choroby. Dlatego nie należy ich bagatelizować. Choroba oka nigdy nie przejdzie sama, a zwlekanie z wizytą
u weterynarza może pogorszyć stan kota. Wypływ z oka, mrużenie oczu, zamknięte oko przez dłuższy czas, wrażenie, że oko jest innego koloru, wysunięcie trzeciej powieki zawsze wymagają interwencji lekarza weterynarii. Lekarz wykona badanie okulistyczne i rozpocznie leczenie lub pobierze materiał do dalszych badań. Może też zdarzyć się tak, że lekarz zdecyduje o terapii objawowej i skieruje kota na konsultację z okulistą.
Koty (i psy) pokazują problemy z dziąsłami i zębami dopiero kiedy stan jest bardzo poważny. Zazwyczaj objawiają się one spadkiem apetytu lub jego całkowitym brakiem, apatią, niepokojem
i nieprzyjemnym zapachem z pyszczka.
Choroby zębów mają najczęściej podłoże bakteryjne związane z nagromadzeniem się płytki nazębnej, zapaleniem dziąseł oraz w najbardziej zaawansowanych przypadkach – z wystąpieniem ropni około-zębowych. Niektóre koty mogą mieć problemy z dziąsłami w bardzo młodym wieku - jest to związane z chorobami wirusowymi i/lub nadmierną odpowiedzią organizmu na ten stan. Takie koty wymagają specjalnego leczenia.
Wszystkie te stany wymagają interwencji lekarza weterynarii i niejednokrotnie znieczulenia kota
w celu usunięcia źródła problemu. Choroby jamy ustnej mogą skutkować chorobami nerek i serca, zapaleniem kości, oczu i uszu. Powodują silny ból, który uniemożliwia jedzenie, co prowadzi do wyniszczenia organizmu. Nie można ich lekceważyć i zdecydowanie nie miną one same.
Często opiekunowie nie wiedzą dlaczego kot nagle zrobił się apatyczny, nie je, nie pije albo robi się agresywny przy próbie kontaktu. Bardzo często dochodzi do tego wysoka gorączka. Takie objawy mogą być spowodowane ropniami, powstałymi po walce z innym kotem. Czasem jedno zadrapanie lub ugryzienie może doprowadzić do powstania ropnia, który powoduje wysoką gorączkę oraz silny ból.
Lekarz weterynarii zaleci wówczas oczyszczenie ropnia oraz poda odpowiednie leki przeciwbólowe oraz antybiotyki. Może okazać się, że ropień będzie trzeba oczyszczać kilka razy! Nie wolno lekceważyć takich ran, ponieważ mogą one prowadzić do uogólnionego zakażenia!
Przeczytaj: Dlaczego nie powinno się wypuszczać kotów samopas?
Otyłość u kota to poważny i niestety dość częsty problem. Jest on również przyczyną innych problemów zdrowotnych, takich jak: cukrzyca czy problemy ze stawami, nerkami, wątrobą.
Utrzymywanie prawidłowej masy ciała kota pozwoli zapobiegać wymienionym chorobom. Jeśli kot ma już nadwagę, redukcja podawanych porcji żywieniowych powinna być prowadzona przez lekarza weterynarii, który również powinien wykluczyć ewentualne, towarzyszące choroby.
Często kot trafia do lekarza z powodu zmiany charakteru i chudnięcia. W takich przypadkach lekarz weterynarii powinien zlecić badanie krwi i badanie moczu, żeby potwierdzić lub wykluczyć podejrzenia z listy potencjalnych chorób. Wskazane będzie również badanie kardiologiczne, jeśli kot nie miał takiego do tej pory.
W przypadku szybkiej utraty masy ciała wizyta u lekarza jest wskazana jak najszybciej.
Teksty na blogu nie są poradą lekarską oraz nie zastępują wizyty u lekarza weterynarii.
Przeczytaj również: Jak wybrać najlepszego weterynarza dla swojego pupila?
Komentarze