Ragdoll - charakterystyka, pielęgnacja, zdrowie (Encyklopedia kotów)
Historia kota rasy ragdoll
Ragdolle są jednymi z największych i najbardziej tajemniczych kotów domowych. Historia powstania tej rasy do dzisiaj budzi wiele kontrowersji i bez wątpienia zasługuje na uwagę.
Miało to miejsce w latach 60. ubiegłego stulecia w stanie California, w USA. Miłośniczka kotów Ann Baker znalazła białą kotkę, przypominającą krzyżówkę angory i persa, która została potrącona przez samochód. Josephine, bo tak Ann ją nazwała, po powrocie do zdrowia wydała na świat miot z cechą kompletnego wiotczenia mięśni. Kociaki brane na ręce stawały się całkowicie bezwładne i stąd właśnie pochodzi nazwa rasy - ragdoll w tłumaczeniu z języka angielskiego znaczy „szmaciana lalka”. Właścicielka miotu i kotki rozpoczęła wtedy ponowne próby rozmnożenia tej wyjątkowej rasy, łączyła i krzyżowała różne osobniki aż doszła, w swoim mniemaniu, do perfekcji. I tak wśród przodków ragdolla można wyróżnić koty birmańskie, burmskie i perskie. Nie do końca wiadomo skąd wzięła się przypadłość kociąt z pierwszego miotu, a sama Ann Baker snuła różnorakie historie, m.in. o zmutowanym kodzie genetycznym kotki czy nawet o pomocy kosmitów przy powstawaniu rasy.
Do Europy koty ragdoll trafiły dopiero w 1981 roku, a w 1992 zostały uznane przez organizację FIFe.
Ragdoll - waga i wzorzec
Ragdolle są dużymi i muskularnymi kotami domowymi. Masa ciała dorosłych ragdolli może dochodzić do 10 kg w przypadku samców (najczęściej ok. 8 kg), a samic od 4 do 6 kg. Jednak rasa ta rośnie dosyć powoli i pełną dojrzałość fizyczną osiąga w wieku 3 – 4 lat.
Koty te ze względu na nieco dłuższe tylne łapy od przednich mają postawę tzw. skośną – ich tylna część ciała jest wyższa niż przednia. Głowa średniej wielkości, kształtu szerokiego klinu, z mocno rozstawionymi i nachylonymi ku przodowi uszami o zaokrąglonych końcówkach. Policzki są dobrze zaznaczone, a broda mocna. Oczy mają być owalne, duże, koniecznie niebieskie, preferowany jest jak najciemniejszy odcień. Szyja krótka, ale mocna. Kot ragdoll ma długi tułów i wydatną klatkę piersiową, a dorosłe kocury są szerokie w ramionach. Ogon jest długi i puszysty, lekko zwężający się ku końcowi. Kończyny ragdoll ma średniej długości, ale łapy są wielkie, okrągłe i z kępkami włosów między palcami.
Może Cię zainteresować: Największe koty domowe - ranking
Ragdoll - umaszczenie
Wyróżniamy trzy rodzaje umaszczeń dla tej rasy: mitted, colourpoint, bicolour, a każdy rodzaj może wystąpić w 10 odmianach kolorystycznych. Umaszczenie mitted występuje wyłącznie u ragdolli, jest to tzw. „odmiana ze skarpetkami”. Charakterystyczny jest tu biały pas ciągnący się od brody aż do nasady ogona. Colourpoint charakteryzuje się wyraźnie ciemniejszym zabarwieniem łap, ogona, maski i uszu w porównaniu do reszty ciała. W bicolour (dwukolorowe) natomiast cały brzuch, łapy i klatka piersiowa muszą być białe. Ragdoll blue mitted jest najczęśćiej spotykaną odmianą.
Jak dbać o koty ragdoll?
Półdługa, jedwabista sierść ragdolli jest wyjątkowo łatwa do utrzymania. Futro właściwie pozbawione jest podszerstka i nie ma tendencji do zbrylania się czy kołtunienia. Okrywa włosowa w okolicach karku i ogona jest dłuższa. Warto co parę dni czesać futro, aby było zadbane i pięknie się prezentowało. Zabieg ten, jeżeli obu stronom sprawia przyjemność, wzmacnia więź między kotem a opiekunem. Najlepiej czesać kota grzebieniem metalowym o długich i wąsko rozstawionych ząbkach. Jak raz kot zrazi się do pielęgnowania sierści to bardzo ciężko będzie go z powrotem do tego przekonać, dlatego nie powinno się szarpać włosów. Po każdej sesji warto pupila nagrodzić, aby dobrze mu się kojarzyła. Zabieg ten powinien być przeprowadzony delikatnie, ale stanowczo, tak aby dochodzić końcówkami grzebienia do samej skóry.
Nie zaleca się mycia ragdolli, jedynym wskazaniem powinno być zalecenie lekarza weterynarii lub spore zabrudzenie, z którym kot sobie sam nie radzi. Warto wtedy zastanowić się nad suchym szamponem, to łatwiejsze rozwiązanie niż standardowa kąpiel i zdecydowanie mniej stresujące zarówno dla kota, jak i samego opiekuna.
Jak każdy kot, ragdoll powinien mieć on dobrze zbilansowane, mięsne i wilgotne posiłki. Zagwarantuje to lśniącą sierść, zdrową skórę i dobrą kondycję. W późniejszym wieku, mogą mieć one tendencje do tycia, dlatego warto wtedy kontrolować masę ciała pupila i dobrać mu odpowiedni rodzaj żywienia.
Koty ragdoll często mogą mieć problemy z kulami włosowymi, co może skutkować zakłaczeniem kotów. Dlaczego szczególnie ważne jest zapewnienie tej rasie trawę do skubania, a także dbać o nawodnienie kota i odpowiednią ilość tłuszczu w diecie. Wtedy pilobezoary zostają naturalnie usunięte przez przewód pokarmowy.
Przeczytaj także: Dlaczego koty jedzą trawę?
Ragdoll - choroby i wady
Ragdolle ze względu na wysoki wskaźnik pokrewieństwa w rasie mają większe predyspozycje do chorób genetycznych. Dokładne sprawdzenie hodowli może pomóc uniknąć w przyszłości problemów zdrowotnych. Hodowca ma obowiązek pokazać dokumenty przeprowadzonych badań, testów i ich wyników.
Ze względu na duże rozmiary ciała, jednym z najczęstszych schorzeń na jakie cierpią ragdolle jest kardiomopatia przerostowa. Ponadto mają one predyspozycje do chorób układu moczowego (kamica pęcherza moczowego), dziąseł i przyzębia (eozynofilowe zapalenie dziąseł) czy stawów (mukopolisacharydoza). Warto regularnie przeprowadzać kontrolne badania u lekarza weterynarii, by mieć pewność co do stanu zdrowia kota ragdoll.
Ile żyje ragdoll?
Przeciętna długość życia kota Ragdoll to 15 - 19 lat. Dużo zależy od hodowli, z jakiej kot pochodzi i późniejszej jakości jego życia. Zła dieta, stres i brak ruchu skracają długość życia kotów.
Ragdoll - charakter
Chociaż zwiększa się znajomości rasy to nadal pokutuje mit jakoby koty te nie czuły bólu. Ich wyjątkowa uległość, cierpliwość i spokój zapewne przyczyniły się do powstania takich pogłosek. Nie jest to prawda. Ragdolle równie mocno czują ból i dyskomfort jak i każde inne zwierzę.
Ragdolle niesamowicie mocno przywiązują się do właścicieli, dopasowują się do ich trybu życia. Znane są z niemal psiego charakteru. Ich inteligencja, ale też wścibskość i interesowanie się wszystkim pozwala na naukę wielu sztuczek, a zabawy z nimi w aportowanie są standardem. Te eleganckie zwierzęta są idealnymi kandydatami do rodzin z dziećmi oraz felinoterapii. A to ze względu na swoją potulność, towarzyskość i odporność psychiczną. Bardzo ciężko jest je zdenerwować, w sytuacjach nerwowych reagują ucieczką, a nie agresją. Uwielbiają one dzieci, inne koty, a nawet inne gatunki zwierząt.
Głównym dźwiękiem jaki usłyszymy od ragdolli jest głośne mruczenie i co ciekawe zamiast miauczenia wydają one dźwięki podobne bardziej do płaczu małego dziecka, czasami ćwierkania. Ze względu na swoją ufność i chęć pieszczot nie powinno się wypuszczać ich na samotne wędrówki. Ragdolle świetnie czują się w mieszkaniach czy domach. Dorosłe osobniki to typowe „niskopodłogowce” i są z natury raczej spokojne. Nie uświadczymy od nich wskakiwania na najwyższe półki mebli czy firanki.
Ragdoll - cena
Cena ragdolla wynosi od 3000 zł w górę za kociaka. Koszt zakupy ragdolla zależy przede wszystkim od renomy hodowli oraz od umaszczenia kota. Koty, które mają być przeznaczone do rozrodu i dalszych działań hodowlanych osiągają znacznie wyższe ceny - od 6 000 zł za osobnika. Przed decyzją o kupnie kota dokładnie sprawdź hodowlę i warunki w jakich bytują koty.
Miesięczny koszt utrzymania ragodlla to ok. 200 zł. Wliczone są w to ceny karmy, żwirku i środków do pielęgnacji sierści. Pamiętaj, aby zawsze mieć odłożone środki na ewentualne badania weterynaryjne.
Mimo niedługiej historii, koty ragdoll szturmem podbijają serca miłośników kotów na całym świecie. Sprzyja temu ich niezwykle łagodne usposobienie i anielski wygląd, który wraz z chęcią do wybryków i zabaw ze swoim opiekunem tworzy niezwykłe połączenie - przyjaciela idealnego.
Zdjęcia: Pixabay.com
Komentarze
