Koszyk
0 produkt(y)
Koszyk jest pusty
Kategorie
Burmski kot, nazywany również burmańskim lub burmem, miał wpływ na tworzenie wielu innych ras kotów. Jego nietuzinkowy, nieco orientalny wygląd i oddanie opiekunowi przysporzyło mu rzesze fanów w Ameryce i Wielkiej Brytanii. Jednak początkowo ta rasa była często mylona z kotami tajskimi i syjamskimi. Poznaj bliżej koty burmskie i przekonaj się o ich unikalnych cechach.
Koty burmskie należą do ras współczesnych, mimo że pierwsze wzmianki o nich pochodzą już z około 1400 roku. Koty burmańskie żyły na terenach Birmy, Tajlandii i innych krajów Południowo-Wschodniej Azji, gdzie rozróżniano je zaraz obok kotów korat i syjamskich.
W wieku XIX w Wielkiej Brytanii pojawił się bum na koty burmskie, jednak wtedy uważano je za ciemniejszą odmianę kotów syjamskich i z nimi krzyżowano. Doprowadziło to do całkowitej zmiany wyglądu i charakteru kotów burmskich w Anglii. W późniejszym czasie hodowcy wprowadzili próby odzyskania pierwotnego wzorca rasy, jednak do dzisiaj linia brytyjska różni się od amerykańskiej.
Oficjalnie mówi się, że współczesny początek rasa miała w 1930 roku w Stanach Zjednoczonych. Tamtejszy lekarz i hodowca kotów syjamskich na swojej wyprawie do Birmy, po powiększanie puli genowej do swojej hodowli, przywiózł ciemnobrązową kotkę do USA. Dzięki badaniom naukowym odkrył, że kotka jest hybrydą rasy burmskiej i syjamskiej, czyli dzisiejszym kotem tonkijskim. Hodowca tak bardzo pragnął zachować unikalne cechy swojej kotki, że postanowił łączyć ją z kotami syjamskimi o ciemniejszym umaszczeniu, nadal prowadząc badania genetyczne. W celu utrwalania genotypów wprowadził chów wsobny, czyli łączenie w obrębie rodziny. Takie działania doprowadziły do powstawania komplikacji zdrowotnych u kotów, ale cel został osiągnięty – utrwalono wygląd i charakter kotów burmskich. W późniejszych latach wzbogacano pulę genową o sprowadzane z Birmy koty.
W 1958 roku rasa została uznana przez CFA.
Koty te są średniej wielkości, ale o dosyć masywnym kośćcu i rozbudowanych mięśniach. Taka budowa sprawia, że kot jest cięższy niż na pierwszy rzut oka się wydaje. Burma ma prosty grzbiet i rozbudowaną klatkę piersiową. Nogi średniej długości i muskularne, zakończone małymi łapkami. Ogon prosty.
Głowa kota burmskiego ma kształt klina, ale stosunkowo krótkiego – przypomina bardziej głowę kota brytyjskiego aniżeli orientalnego. Mocna żuchwa i dobrze zarysowane poduszki wibrysowe. Uszy duże, szerokie z zaokrąglonymi końcówkami, szeroko rozstawione. Oczy kota burmskiego powinny mieć kolor od żółtego do bursztynowego. Oczy zdecydowanie pozwalają na szybkie rozróżnienie ras kota tajskiego i burmy – oprócz koloru ważne jest tutaj szerokie rozstawienie oczu u kota burmskiego oraz kształt jego powiek – górna jest prosta, dolna natomiast zaokrąglona. U tajów natomiast oczy są okrągłe, blisko siebie i muszą mieć kolor niebieski.
Z uwagi na historię kotów burmskich, powstały dwie linie hodowlane – amerykańska i brytyjska. Amerykańskie koty burmskie są tęższe, o mocniej budowie i większej i bardziej okrągłej głowie. Brytyjska wersja przypomina bardziej koty orientalne, ich głowa wpisana jest w trójkąt.
W przypadku tej rasy kotów, stosunkowo często pojawiają się nowe umaszczenia, np. szampańskie, szylkretowe, rude, kremowe i inne. Jednak część z nich nie jest akceptowana przez organizacje felinologiczne.
Odpowiednie żywienie kota burmskiego jest ważne, aby posiadał on błyszczącą i jedwabistą sierść. Koty te powinny być karmione wysokiej jakości, mięsną karmą mokrą dla kota lub BARFem kocim. Burmy mogą okazać się kotami wybrednymi, jeśli w pierwszych etapach życia nie zaznały dobrej socjalizacji i poznawania nowych smaków.
Pielęgnacja sierści kota burmskiego nie jest wymagająca. Warto raz na tydzień przeczesać kota za pomocą szczotki z gęstym włosiem lub rękawicy, aby zebrać martwe włosy. Regularne przycinanie kotu pazurów zapobiegnie zahaczaniu się go o materiały w domu.
Zdrowie kota burmskiego niestety nie jest mocne. Rasa ta ma predyspozycje do chorób genetycznych, zwłaszcza linia amerykańska kotów. Najczęstsze choroby kotów burmskich:
Burmski kot uwielbia być w centrum zainteresowania. Świetnie odnajduje się w dużych rodzinach z dziećmi oraz z kotami czy nawet gatunkami zwierząt. Potrzebuje jednak mieć też miejsce dla siebie, aby móc odpocząć. Konieczne jest więc wyposażenie mieszkania w wysoki, rozbudowany drapak i legowiska – najlepiej na wysokości. Koty burmskie są żywiołowe i chętne do zabawy, ale szybko się nudzą. Zabawa powinna być urozmaicona i ciekawa, aby kot mógł zaspokoić swój żywiołowy temperament. Dobrym pomysłem będzie stworzenie DIY zabawek dla kota, których robienie może być frajdą dla całej rodziny.
Niewybawione koty burmskie będą hałaśliwe i gadatliwe. Trochę im brakuje do głośnych kotów syjamskich, ale nadrabiają charakterystycznym, zachrypniętym miauczeniem.
Dla kogo kot burmski nie będzie dobrym kompanem? Z pewnością dla osób zabieganych, których często nie ma w domu. Ta rasa kota potrzebuje ludzkiej uwagi, dużego swojego stadka i odrobiny rozpieszczenia. Burma jest kotem bardzo lojalnym, mocno przywiązuje się do swojej rodziny i tworzy silne przywiązanie.
Cena za kociaka kota burmskiego wynosi ok. 3500 zł. W Polsce rasa nie jest tak popularna jak w Wielkiej Brytanii czy Ameryce, ale również istnieją dobre i rzetelne hodowle. Jedynie czas oczekiwania na kociaka może się wydłużyć, w zależności od zaplanowanych w hodowli miotów.
Miesięczny koszt utrzymania burmskiego kota to ok. 150 zł. Należy jednak mieć spory zapas gotówki przygotowany na leczenie kota, które może wypaść w najmniej oczekiwanym momencie. Pamiętaj, że koty burmskie mają pewne schorzenia przypisane do rasy.
Bardzo ważne jest wybranie dobrej hodowli i nie kuszenie się niską ceną za kociaka burmskiego, jaką mogą oferować pseudohodowle. Decydując się na daną hodowlę koniecznie ją odwiedź, poproś hodowcę o wyniki badań genetycznych rodziców i dalszych pokoleń kociaka.
Komentarze
Nie znaleziono żadnych opinii