Koszyk
0 produkt(y)
Koszyk jest pusty
Kategorie
Zastanawiając się, czy pies może mieć cukrzycę, powinniśmy mieć przede wszystkim na uwadze, że jest to choroba przewlekła, która dotknąć może zarówno psy, koty, jak i inne zwierzęta (w tym małpy człekokształtne, świnie i konie), i oczywiście ludzi. Chociaż cukrzycy nie da się całkowicie wyleczyć, można ją skutecznie leczyć.
W przypadku cukrzycy połączenie glukoza-insulina nie działa tak, jak powinno. Cukrzyca występuje u psów w dwóch postaciach:
— organizm psa nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny. Dzieje się tak, gdy trzustka jest uszkodzona lub z innych przyczyn nie działa prawidłowo. Psy z tego typu cukrzycą potrzebują codziennych zastrzyków, aby uzupełnić brakującą insulinę. Jest to najczęstszy rodzaj cukrzycy u psów.
— trzustka produkuje insulinę, ale organizm psa nie wykorzystuje insuliny tak, jak powinien. Komórki nie reagują na produkowaną insulinę, więc glukoza nie jest pobierana z krwi do komórek. Ten typ cukrzycy może wystąpić zwłaszcza u starszych i/lub otyłych psów.
Suki mogą również rozwinąć tymczasową insulinooporność podczas cieczki lub ciąży.
Właściciel czasami zauważy pewne symptomy, które mogą świadczyć o rozwoju choroby. W wielu przypadkach są to pierwsze objawy cukrzycy u psa:
• Nadmierne pragnienie - pies może dużo pić i częściej opróżniać miskę na wodę;
• Zwiększone oddawanie moczu - zwiększone oddawanie moczu (oraz pragnienie) ma miejsce, ponieważ organizm próbuje pozbyć się nadmiaru cukru;
• Utrata masy ciała psa - pies może schudnąć pomimo jedzenia normalnych porcji. Dzieje się tak, ponieważ organizm zwierzęcia nie przetwarza skutecznie składników odżywczych z dostarczanego pożywienia.
• Zwiększony apetyt - pies może stale odczuwać głód, ponieważ komórki organizmu nie otrzymują całej glukozy, której potrzebują.
W bardziej zaawansowanych przypadkach cukrzycy objawy mogą stać się wyraźniejsze i bardziej dokuczliwe:
• Utrata apetytu
• Drgawki
• Brak energii
• przygnębienie i ogólna apatia,
• Wymioty
Nieleczona cukrzyca u psa wyniszcza organizm zwierzęcia, dlatego kluczowe znaczenie ma wczesne wykrycie i wdrożenie odpowiedniego rodzaju leczenia.
• Wiek – cukrzyca u starego psa rozwija się statystycznie częściej, chociaż może ona wystąpić w każdym wieku. Większość psów, u których się rozwija, ma 5 lat lub więcej w momencie diagnozy.
• Płeć - samice psów są dwa razy bardziej narażone na cukrzycę niż samce.
• Przewlekłe lub powtarzające się zapalenie trzustki – może ono spowodować rozległe uszkodzenie tego narządu, w efekcie powodując cukrzycę.
• Otyłość - otyłość przyczynia się do insulinooporności i jest czynnikiem ryzyka zapalenia trzustki, które może prowadzić do cukrzycy.
• Leki sterydowe – przy długotrwałym stosowaniu mogą doprowadzić do rozwoju cukrzycy.
• Inne schorzenia - uważa się również, że niektóre zaburzenia autoimmunologiczne i choroby wirusowe mogą wywoływać cukrzycę.
• Genetyka - cukrzyca może wystąpić u każdej rasy, jednak najnowsze badania wykazały iż rasy mieszane są nie mniej podatne na cukrzycę niż rasy czystej krwi. Niektóre rasy są również genetycznie predysponowane do rozwoju zarówno cukrzycy, jak i innych chorób i schorzeń.
Bez względu na rodzaj cukrzycy, negatywny wpływ na organizm jest taki sam. Nadmiar cukru gromadzi się w krwiobiegu psa, a jednak komórki organizmu, które go potrzebują, nie mają do niego dostępu. Powikłania cukrzycy u psa są dwojakie:
• komórkom brakuje niezbędnego „paliwa” - komórki mięśniowe i niektóre komórki narządów są pozbawione „paliwa” glukozy, którego potrzebują do wytwarzania energii. W odpowiedzi organizm zaczyna rozkładać własne tłuszcze i białka, aby wykorzystać je jako paliwo alternatywne;
• wysoki poziom cukru we krwi uszkadza wiele narządów - hiperglikemia u psa jest niezwykle niebezpieczna. Bez insuliny, która pomaga przekształcić glukozę w krwiobiegu w paliwo, we krwi gromadzi się wysoki poziom glukozy. Niestety ta nienormalna chemia krwi działa jak rodzaj trucizny i ostatecznie powoduje uszkodzenie wielu narządów. Często obejmuje to uszkodzenie nerek, oczu, serca, naczyń krwionośnych lub nerwów.
Choć cukrzycy nie da się całkowicie wyleczyć, możliwe jest zniwelowanie jej szkodliwych skutków. Wszelkie działania prowadzone zarówno przez lekarza weterynarii, jak i psiego opiekuna sprowadzają się do kontroli – poziom glukozy w ciągu doby musi być bowiem utrzymany na prawidłowym poziomie. Dlatego bardzo ważne jest regularne podawanie leków, zgodnie z zaleceniami lekarza oraz stosowanie sprawdzonej diety o ustalonych porach. Należy również także stale monitorować poziom glukozy u psa. Wysoki cukier u psa jest dla niego niezwykle niebezpieczny. Aby uniknąć nagłych skoków lub spadków, szczególnie ważne jest, aby psy z cukrzycą utrzymywały umiarkowaną, ale stałą rutynę ćwiczeń. Większość psów z cukrzycą będzie wymagała również codziennych zastrzyków insuliny, czego właściciel będzie musiał się nauczyć. Chociaż obawa jest zrozumiała, nie jest to tak trudne, jak mogłoby się wydawać. W przypadku regularnych wizyt u weterynarza, należy rozważyć zakup transportera dla psa, co znacznie ułatwi podróżowanie.
Przeczytaj więcej o żywieniu psa
Dieta stanowi niezwykle ważny element walki z powikłaniami cukrzycy. W tym celu najlepiej skontaktować się z dietetykiem zwierzęcym i weterynarzem. Kluczowym elementem terapii jest również kontrola wagi ciała. Dieta dla psów cierpiących na cukrzycę zwykle zawiera zwykle trochę dobrej jakości białka, a także błonnik i złożone węglowodany, które pomogą spowolnić wchłanianie glukozy. Weterynarz może również zalecić dietę o stosunkowo niskiej zawartości tłuszczu. Warto również zaopatrzyć się w karmę dla psów z cukrzycą.
Choć wielu psich opiekunów traktuje cukrzycę jak wyrok, w żadnym wypadku nie musi ona oznaczać pożegnania z czworonożnym przyjacielem. Codzienna opieka nad psem i wdrożenie pewnych rutynowych działań jest niezwykle ważne, jednak pozwoli to cieszyć się psu długim życiem bez względu na diagnozę. Badania wykazały, że pies chory na cukrzycę typu I ma 50% szansy na przeżycie.
Komentarze
Nie znaleziono żadnych opinii