Zespół PICA, czyli syndrom łaknienia spaczonego u kotów i psów

Nagłe zmiany w zachowaniu psa czy kota zawsze powinny wzbudzić niepokój u opiekuna. Szczególnie dotyczy to zmian w jedzeniu pupila – zwierzak stracił apetyt? Więcej pije i podchodzi do armatury? Zaczął agresywnie reagować w miejscu posiłków? Podkradać innym zwierzętom w domu karmę lub brać ludzkie artykuły spożywcze? A może zaczął żebrać o jedzenie lub jeść rzeczy, których wcześniej nie ruszał? Wszystko to powinno zaalarmować domowników i skłonić do wizyty u lekarza weterynarii. Pierwszym punktem zawsze powinny być badania zdrowia zwierzaka – morfologia i biochemia krwi, badanie moczu i kału, również USG jamy brzusznej. Po otrzymaniu prawidłowych wyników z badań, opiekun może rozpocząć drugi plan działania i szukania powodów cierpienia zwierzaka, a mowa tu o behawioryście i poprawie komfortu psychicznego psa czy kota.

Sprawdź, czy zmiana zachowania przy jedzeniu twojego pupila to syndrom PICA. Przedstawiamy objawy i przyczyny tego zaburzenia odżywiania. Rozpoznaj je w porę, bo może stanowić śmiertelne zagrożenie dla życia twojego pupila!

Syndrom PICA - łaknienie spaczone

PICA, czyli łaknienie spaczone, jest zaburzeniem odżywiania i polega na spożywaniu rzeczy ogólnie niejadalnych, np. materiałów, ubrań, kamieni, tynku czy drewna. Najczęściej jest kojarzone z przypadłością ludzką, jednak tak samo jak my – ludzie, mogą na to cierpieć nasze zwierzęta – szczególnie psy i koty.

Zaburzenia odżywiania mają swoje podłoże w problemach behawioralnych, wynikających z niewystarczającej opieki nad psychiką kotów i psów. Wśród zaburzenia odżywiania psów i kotów można wyróżnić:

- zespół PICA
- kaprofagia (zjadanie odchodów)
- żarłoczość
- kompulsywne jedzenie
- brak apetytu

Oraz nieprawidłowe zachowania, ale wynikające również ze złego wychowania lub z wcześniejszych, złych doświadczeń zwierząt: agresja przy jedzeniu, podkradanie jedzenia, żebranie o ludzkie jedzenie, a w przypadku psów - zjadanie wszystkiego na spacerach.

Czy u psów, czy u kotów, najważniejsze jest rozpoznanie zachowań odbiegających od normy danego zwierzaka. Tutaj zawsze opiekun powinien pierwszy zauważyć problem, bo powinien znać swojego pupila najlepiej.

Zespół PICA – objawy

Najłatwiejszym i najbardziej oczywistym objawem wskazującym na syndrom PICA jest spożywanie przez psa lub kota substancji niejadalnych. Mogą to być ubrania, materiały, kawałki tapety czy tynku ze ściany, kamienie, zabawki, drewno, elementy mebli, plastik.

Najczęściej jednak zjadania tych rzeczy nie jest łatwo zauważyć, ponieważ – podobnie jak w przypadku zaburzeń odżywiania u ludzi – psy i koty chowają się z problemem.

Widoczne zostają konsekwencje zjadania takich rzeczy:

- zaparcia lub biegunki
- krew w kale lub w wymiotach (konieczna natychmiastowa wizyta u weterynarza! To objaw świadczący o uszkodzeniu przewodu pokarmowego, co grozi śmiercią)
- wzdęcia
- trudności ze złapaniem powietrza
- uporczywy kaszel

Oraz pogryzione, poszarpane, zniszczone rzeczy i sprzęty domowe.

Pamiętajmy, że kociaki czy szczenięta w okresie dorastania poznają świat również poprzez zmysł smaku. Próbowanie jedzenia i połykania różnych przedmiotów jest naturalnych elementem, jednak wiąże się jedynie z chęcią eksploracji otoczenia, nie ma związku z problemami behawioralnymi zwierzęcia.

O zespole PICA można mówić, gdy objawy utrzymują się długo – od pół miesiąca do miesiąca regularnego pojawiania się objawów to czas, kiedy konieczne jest wprowadzenie pomocy dla psa i kota.

Przyczyny PICA

Przyczyny wystąpienia u psa czy kota zespołu PICA mogą być fizyczne (somatyczne), behawioralne lub te oba.

• przewlekła nuda
• niezaspokajanie potrzeb gatunkowych
• stres
• depresja
• frustracja
• odtrącenie i brak kontaktu z ludźmi
• - awersyjne metody szkoleniowe, restrykcje

Syndrom PICA u kota

U kotów syndrom PICA występuje również jako predyspozycja rasowa. Znacznie częściej spotykany jest PICA np. u kotów syjamskich. Dodatkowo, u kotów to zaburzenie odżywiania pojawia się częściej przez przewlekłą nudę i niezaspokojenie potrzeb gatunkowych – zabawy, skakania, rutyny - niż u psów. Szczególnie istotnym punktem jest tutaj odpowiednie i w odpowiednim czasie oddzielenie kociąt od matki. Zbyt szybkie zabranie kociąt z miotu zwiększa możliwość wystąpienia zespołu PICA oraz choroby sierocej, która może przyczyniać się do zaburzeń odżywiania u kotów. Aktualnie na odpowiedni wiek do oddzielenia kociąt od matki wskazuje się 12 tygodni kocięcia.

Syndrom PICA u psa

U psów częściej występuje syndrom PICA przez stres, np. lęk separacyjny, krótsze aktywności np. zimą, a także awersyjne i restrykcyjne szkolenia.

Należy pamiętać, że zespół PICA realnie uszkadza narządy zwierząt i bardzo szybko prowadzi do wyniszczenia organizmu. Zjadanie drewna, plastiku czy kamieni może spowodować śmierć pupila w chwilę. Dlatego tak ważna jest znajomość mowy ciała kota i psa, obserwacja swojego zwierzęcia oraz regularne badanie krwi, moczu i kału. Tylko tak jesteśmy w stanie szybko i skutecznie rozpoznać zagrażające objawy oraz wkroczyć w porę z leczeniem.

Karolina Łuszczyk

Zdjęcia: Canva.com