Tosa inu (mastif japoński) - Encyklopedia psów

Tosa inu to wciąż mało znany pies w Europie. Jego skłonności do agresji i negatywne skojarzenia kulturowe sprawiają, że nie jest tak chętnie kupowanym zwierzęciem. Wbrew pozorom tosa może być bardzo oddanym i przyjacielskim psem, który będzie wierny do końca życia. Jest to pupil dla bardziej doświadczonych właścicieli, którzy będą mogli poświęcić czas na trening i wychowanie japońskiego psa bojowego.

Waga i opis rasy psa Tosa inu

Tosa inu to pies, który początkowo był przeznaczony do walk psów. Odpowiednie łączenie cech różnych ras pozwoliło na stworzenie psa idealnego do bitwy. Na szczęście można go wychować na ułożonego i spokojnego zwierzaka, który nie będzie niebezpieczny.

Nazwa rasy pochodzi od miejscowości Tosa na wyspie Shikoku. To tam główną rozrywką ludności były ostre walki psów. Podejrzewa się, że Tosa inu ma wspólne pochodzenie z Akitą – również japońską rasą psów. Japończycy zaczęli krzyżować swoje psy z tymi przybywającymi z zachodu wraz z Europejczykami. Psy te były duże i bojowe, tj. mastify, dogi niemieckie, buldogi, bulteriery czy bernardyny. II wojna światowa zaprzepaściła dalsze prace hodowlane nad rasą, przez co do dnia dzisiejszego ciężko znaleźć tosa inu zgodnego z początkowym standardem FCI, a pogłowie rasy nie jest wyrównane. W czasie wojny najlepsze osobniki były schowane w północnej Japonii i tam też są najlepsze hodowle mastifa japońskiego.

Wzrost tosa inu powinien wynosić minimum 60 cm, samicy natomiast minimum 55 cm, waga od 50 do 90 kg, przy czym samce są cięższe. Sylwetka psa wpisuje się w prostokąt, głowa jest bardzo duża i szeroka, z małymi oczami i zwisającymi uszami. Ogon psa jest gruby u nasady, wysoko osadzony. Nogi proste i mocne, jednak chód psa jest energiczny, silny i ciężki.

Tosa inu ma sierść krótką, ale gęstą, dosyć szorstką. Dopuszczalne jest umaszczenie jednolite (czarne, czerwone, czerwonopłowe) lub pręgowane.

Tosa inu – charakter

Czy pies tosa jest dla Ciebie? Przekonaj się! Tosa na pewno nie jest polecana dla amatorów. Konieczne jest posiadanie dużej dawki cierpliwości, pewności i doświadczenia. Należy pamiętać o początkowym przeznaczeniu rasy do walk, co powoduje że trzeba z nią pracować od najmłodszych lat. Zaburzenia w rozwoju lub pseudohodowle mogą prowadzić do niekontrolowanych wybuchów agresji. Trzeba pamiętać, że tosy są bardzo silne i potrzebują uwagi. Nie sprawdzą się dla starszych osób.

Tosa inu jest łagodny do ludzi i przyjacielski – co ciekawe – zwłaszcza do dzieci! Jednak ma niski próg tolerancji, więc należy nie nadwyrężać jego cierpliwości i nie prowokować. Rasa ta nie wykazuje też chęci do rozpoczynania konfliktów, nie zaczepia i nie atakuje psów mniejszych, do czasu aż nie będzie sprowokowana, wtedy instynkt walk się uruchamia. Natomiast w domu nie powinno być kotów czy królików i gryzoni, gdyż tosy mają silny instynkt łowiecki i chętnie będą je goniły. Najbardziej cenią sobie spokój w otoczeniu domowników. Mastif japoński jest nieufny wobec nowych osób.

Tosy są bardzo oddane swojemu właścicielowi i świetnie sprawdzą się jako stróże domowe. Ta rasa uwielbia przebywać na świeżym powietrzu, więc powinna mieć dostęp do ogrodu lub częstych spacerów. Jako psy wysoko inteligentne, szybko się uczą, są też opanowane, ale śmiałe. Jeżeli poświęcimy mu odpowiednio dużo czasu i uwagi, tosa inu będzie idealnym psim przyjacielem. Psy te nie są hałaśliwe, co jest dużym plusem.

Tosa inu to molos. Przeczytaj więcej o charakterze molosów i pozostałych psów z grupy II FCI.

Aktywność i trening mastifa japońskiego

Pies tosa inu bardzo lubi aktywność na świeżym powietrzu, jednak w krótszych interwałach. Warto zaopatrzyć się w zabawki, które zaangażują pupila, na przykład frisbee. Tosy inu powinny mieć także codzienną dawkę ćwiczenia siły. Dużą frajdę sprawiają im spacery z obciążeniem czy walka z zabawką, którą może ciągnąć. Mimo groźnego wyglądu te psy lubią zabawę i potrzebują codziennej aktywności. Częste spacery mogą zapobiegać problemom ze stawami.

Choć cieszy się, że spędza dużo czasu na relaksie, tosa inu potrzebuje sporej ilości codziennych ćwiczeń. Na spacery lub jogging należy przeznaczyć od jednej do dwóch godzin dziennie, a także zapewnić dostęp do bezpiecznego ogrodu lub podwórka. Najlepiej byłoby, gdyby tosa wykonywał bardziej energiczne ćwiczenia, na przykład ciągnięcie wózka, lub można go wyposażyć w obciążony plecak dla psa podczas spacerów. Takie pomoce do ćwiczeń dadzą psu większą satysfakcję z codziennych czynności i zmniejszą prawdopodobieństwo agresywnych lub innych niepożądanych zachowań.

Tosa inu – cena i hodowla w Polsce

Tosa inu nie należy do najtańszych psów. Szczenię może kosztować około 6-7000 złotych, a starszy pies w granicach 3000 złotych. Na cenę wpływa także płeć. Jeżeli cena jest bardzo niska, należy zachować ostrożność – pies z pseudohodowli niezarejestrowanej w FCI może mieć problemy behawioralne.

Ze względu na to, że tosa została wymieniona w wykazie ras psów uznawanych za agresywne, należy mieć pozwolenie na posiadanie tego psa. Do kosztów dochodzą także ubezpieczenia i szczepienia.

Pies tosa inu a prawo

Tosy mają predyspozycje do bycia agresywnymi psami, a więc w ramach prewencji niektóre państwa zabroniły hodowli i posiadania tych zwierząt. W Polsce obowiązkowo trzeba posiadać pozwolenie dotyczące opieki nad tosą. Psy oczywiście nie mogą być wykorzystywane do walk zwierząt, które są nielegalne w większości krajów. Zawsze warto mieć ze sobą kaganiec, aby pies nie mógł zrobić nikomu krzywdy.

Możliwe problemy zdrowotne rasy psa tosa inu

Te japońskie psy bojowe zostały tak skrzyżowane, aby być bezwzględnymi zabójcami i gladiatorami na arenie z innymi psami.

Angażowanie w psią naturę sprawiło, że tosy są narażone na kilka chorób charakterystycznych dla tej rasy:

• Dysplazje łokcia i stawu biodrowego – tosy są bardzo dużymi zwierzętami, a więc problemy ze stawami są bardzo powszechne. Pierwsze objawy widoczne są już u szczeniąt, kiedy nieprawidłowo rozwijają się stawy. Należy często badać kości tos, gdyż mogą nie okazywać bólu, a zmiany artretyczne w dorosłym życiu są nieodwracalne. Ewentualne objawy to kulenie lub wzmożona bolesność w okolicach stawów. Dysplazje są bardzo dziedziczne, a więc hodowla FCI powinna przedstawić historię chorób rodziców potencjalnego pupila.

• Zaburzenia behawioralne – tosy mają skłonności do agresji, a więc złe wychowanie we wczesnym etapie może prowadzić do rozmaitych zaburzeń. Szczenię powinno mieć od najmłodszych lat dostęp do treningu i opieki behawiorysty. Należy mu też zapewnić odpowiednią ilość zabawy i spacerów.

• Niedoczynność tarczycy – warto badać poziom hormonów tarczycy, gdyż te japońskie psy bojowe mają podatność na choroby tarczycy. Mogą wystąpić takie objawy jak nadmierne tycie czy tracenie sierści.

• Alergiczne choroby skóry – typowe objawy alergii u tos to podrażnienie uszu, łap, pyska i okolic odbytu. Podrażnienia mogą doprowadzać do infekcji i wypadania sierści. Każdą nieprawidłowość należy skonsultować z lekarzem weterynarii.

Japanese tosa – żywienie

Jeżeli tosa jest szczeniakiem, warto zapoznać się z artykułem na temat żywienia młodych psów. Dorosły pies japoński powinien jeść karmę wysokiej jakości. Tosy mogą osiągać wagę nawet 90 kg, a więc warto dostosować ilość pokarmu do wagi pupila. Nie może się objadać ani też być głodnym. Warto zadbać o przysmaki, które ułatwią trenowanie trudnego charakteru tosy. Każdy pies powinien mieć ciągły dostęp do świeżej wody. Warto o tym pamiętać zwłaszcza podczas upałów, kiedy pies może się łatwo przegrzać i doznać udaru słonecznego

 

Aleksandra Drzewińska

Zdjęcia: Canva.com