.png "Karma i akcesoria dla kotów")
Bernardyn – najważniejsze informacje o rasie
Bernardyn to rasa psów uważana za jedną z największych i najcięższych. Inaczej nazywana bywa bernardem lub psem św. Bernarda. Czworonogi te są bardzo spokojne. Dobrze czują się w towarzystwie innych psów, a nawet kotów. Cechują się średnią aktywnością ruchową.
Bernardyn to narodowa rasa Szwajcarii. Doskonale sprawdza się dla rodziny z dziećmi, gdyż ma do nich przyjazny stosunek, sporą cierpliwość i czułość.
Bernardyn – historia rasy
Bernardyny w klasyfikacji FCI przydzielono do grupy II – „Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła” oraz do sekcji 2.2 – „Molosy typu górskiego”. Pochodzenie rasy nie jest dobrze znane. Jedna z hipotez głosi, że Rzymianie zabrali ze sobą w Alpy krótkowłose mastify. Psy te w wyniku krzyżówki z tamtejszymi rasami i z powodu odmiennych warunków klimatycznych wytworzyły dwa typy. Mianowicie lżejszy, z którym powiązane są szwajcarskie psy pasterskie oraz cięższy, dający początek bernardynom. Nazwa rasy wywodzi się od klasztoru św. Bernarda, gdzie przez wiele lat były hodowane. Szwajcarscy mnisi wykorzystywali bernardyny jako psa towarzysza, pociągowego i górskiego przewodnika do ratowania zagubionych pielgrzymów. Obecnie zwierzęta te służą do towarzystwa, pełnią funkcję psa stróżującego i gospodarskiego.
Bernardyn – sylwetka
Bernardyn to duży pies. Dojrzałe osobniki osiągają: suki – 65–80 cm wysokości, 50-70 kg masy ciała, samce – 70–90 cm wysokości, 55–90 kg masy ciała. Zwierzęta te mają przeważnie trójkolorowe umaszczenie (biel, mahoń, brąz). Wyróżnia się ponadto odmianę krótkowłosą i długowłosą. Sierść bernardyna jest gęsta, prosta lub lekko falowana, błyszcząca. Oczy – średniej wielkości, orzechowe albo ciemnobrązowe, głęboko osadzone, ogon długi i ciężki, a uszy obwisłe.
Bernardyn – charakter i zachowanie
Bernardyna charakteryzuje wierność, czułość, przywiązanie, szczere oddanie ludzkiej rodzinie. Mimo to dobrze stróżuje, jest spokojny i zrównoważony. W stosunku do obcych ludzi nie jest bojaźliwy, za to bywa nieufny. Dobrze żyje z innymi zwierzętami. Lubi pieszczoty i zabawę. Pamiętać trzeba jednak, żeby nie zmuszać go do forsownych treningów. Nadmierna aktywność fizyczna może okazać się szkodliwa dla zdrowia. Dla urozmaicenia wolnego czasu należy zapewnić mu zabawki.
Bernardyny cechuje wysoka inteligencja. Szybko się uczą. Nie mają skłonności do ucieczek, ale na wszelki wypadek warto założyć im obrożę adresówkę.
Bernardyn – zdrowie, pielęgnacja, żywienie
Średnia długość życia bernardynów wynosi 8–10 lat. Wykazują podatność na choroby układu pokarmowego, dysplazję stawów biodrowych, osteochondrozę stawu ramiennego i stany zapalne trzeciej powieki. Dlatego w diecie bernardyna nie może zabraknąć glukozaminy i chondroityny. Podawać im trzeba karmę wysokiej jakości dla psów, dostosowaną do wieku i trybu życia. Najlepiej serwować im dziennie dwa posiłki (jedzą sporo). Duże psy, w tym bernardyny powinny jeść z misek na podwyższeniu.
Pielęgnacja bernardynów skupia się zwłaszcza na regularnym szczotkowaniu sierści. Czynność powinna być wykonywana raz w tygodniu, a w czasie wzmożonego linienia trzeba czesać je codziennie. Potrzebne do tego akcesoria groomingowe powinno się dopasować do długości sierści.
Bernardyn - cena
Szczeniak bernardyna z hodowli zrzeszonej w Związku Kynologicznym kosztuje od 3000 do 5000 zł. Renomowane hodowle bernardynów, szczególnie z długą historią, mogą mieć wyższe ceny. Najwięcej hodowli bernardynów jest w rejonach górskich. Wyższe ceny osiągają również szczeniki bernardyna, które przeznaczone są do dalszej hodowli.
Miesięczny koszt utrzymania bernardyna to ok. 600 zł. W przypadku zachorowania zwierzęcia, koszty te znacznie wzrastają i mogą sięgać 2000 zł.
Milena Kostrubiec
Zdjęcia: Pixabay.com
Komentarze
Nie znaleziono żadnych opinii
