Gończy polski - druga gończa rasa Polski. Encyklopedia ras psów

Pies gończy polski jest drugą rodzimą, gończą rasą pochodzącą z Polski. Jednak pies ten wyglądem bardziej podobny jest do gończego słowackiego, aniżeli do ogara polskiego - również rodzimego psa. Gończy polski do dzisiaj jest uważany za skarb południowej Polski. Szczególnie doceniany w kręgach łowieckich i myśliwskich. Od Tatr po Bieszczady, Pieniny i Beskidy nadal bierze czynny udział w polowaniach na dziki i duże zwierzyny, w czym odnosi duże sukcesy.

Historia psów gończych polskich

Gończy polski należy do pięciu polskich ras psów. Oprócz niego możemy wyróżnić ogara polskiego, charta polskiego, owczarka podhalańskiego i polskiego owczarka nizinnego. Gończy polski został z nich wszystkich najpóźniej uznany przez FCI, jednak ma jedną z dłuższych historii. Natomiast w grupie psów gończych znajduje się tylko wraz z ogarem polskim.

Psy gończe wywodzą się od psów św. Huberta i są historycznie związane z XIII-wieczną Polską. To wtedy na terenach dawanej Polski odbywały się intensywne polowania, w których nieodłącznym elementem były psy w tym typie. Psy były dobierane pod kątem użytkowości i zdolności łowieckich, a także orientacji w terenie. Najlepsze osobniki brały udział w dalszej hodowli i tak kształtowała się rasa. Podczas II Wojny Światowej populacja psów znacznie zmalała – do tego stopnia, ze po 1946 roku w celu odbudowywania rasy konieczne było wyszukiwanie i wyłapywanie pojedynczych, przetrwałych osobników z terenów polskich i pobliskich.

Duży udział w odbudowie rasy psów gończych polskich miał pułkownik Piotr Kartawik, który to ok. 1960 roku sprowadził do Wrocławia kilka psów i kilka suk gończych polskich z terenów litewskich. Po kilku latach sprowadził kolejne osobniki, tym razem pochodzące z okolic Bieszczad. Podczas prac hodowlanych zauważył różnice między tymi liniami – litewską i bieszczadzką. Dzisiaj obie linie to już dwie osobne rasy psów uznane przez Polski Związek Kynologiczny.

Gończy polski został wstępnie uznany przez FCI dopiero w roku 2006 i to na Wystawie Światowej odbywającej się w Polsce! Oficjalne i pełne uznanie rasy nastąpiło w 2017 r. Pies gończy polski został wpisany do grupy VI – psy gończe i rasy pokrewne.

Przeczytaj więcej: Polskie rasy psów

Gończy polski - wygląd

Gończy polski należy do psów ras średnich. Sylwetka jest prostokątna, o drobnym kośćcu. Wzorzec określa wzrost gończego polskiego na 55 – 59 cm w kłębie. Suki są nieco mniejsze i drobniejsze niż samce. Grzbiet prosty, zad lekko opadający. Ogon wysoko osadzony, chudy, noszony poziomo lub w górę. Klatka piersiowa szeroka i głęboka. Nogi umięśnione, tylne skątowane. Głowa gończego polskiego jest proporcjonalna do ciała. Ma wyraźny stop, średnie fafle. Oczy gończego polskiego są ciemne, średniej wielkości. Uszy wiszące, duże, zaokrąglone.

Pies gończy polski ma niezwykle lśniącą sierść o głębokim kolorze. Dopuszczalne są umaszczenia czarne podpalane, brązowe podpalane, rude. Znaczenia – podpalenia – są intensywne, czerwonobrązowe. Dozwolone są białe plamki na piersi i łapach psa.

Wyglądem gończy polski przypomina gończego słowackiego. Gończy polski jest odrobinę mniejszy i lżejszy od niego. Gończy polski, mimo pokrewieństwa, nie jest podobny do ogara polskiego.

Gończy polski - charakter

Pies gończy polski jest z natury zrównoważony i pewny siebie. Jest to pies mający typowe cechy ras myśliwskich – wytrwały, odważny, o dużym instynkcie łowieckim. Gończy polski chętnie wykonuje zadania i ćwiczenia treningowe, ale duża doza dzikości w tym psim sercu nie pozwala na trzymanie gończego polskiego razem z mniejszymi zwierzętami. Psy tej rasy mają tendencję do gonienia i łapania innych zwierząt. Szczególnie należy uważać na spacerach, gdzie konieczna jest mocna smycz i dopasowana uprząż dla psa. W przeciwnym razie pies gończy może się wyrwać i pognać za zwierzyną, uznając ją za ofiarę. Należy mieć na uwadze, że gończe polskie służyły do polowania na zwierzynę płową i dziki – są to psy mocne i silne, nieustraszone w pogoni.

Gończy polski nie sprawdzi się jako pies do mieszkania. Jest to pies stosunkowo głośny i wymagający dużo ruchu. W stosunku do obcych pies ten jest raczej nieufny, wymaga odrobiny cierpliwości, aby się otworzyć.

Gończy polski – cena za szczeniaka

Szczeniak gończego polskiego z FCI kosztuje ok. 2500 zł. Najwięcej hodowli gończego polskiego znajduje się na południu Polski, szczególnie w okolicach górskich, np. Bieszczadach.

Decydując się na szczeniaka gończego polskiego, pamiętaj, aby dokładnie sprawdzić miejsce jego pochodzenia i nie brać szczeniąt, które nie ukończyły jeszcze 12 tygodnia życia. Do tego czasu szczeniak nie jest odpowiednio zsocjalizowany i potrzebuje kontaktu z matką oraz resztą miotu. Odebranie szczeniaka matce przed ukończeniem przez niego 12 tygodni, może skutkować problemami behawioralnymi.

Średni miesięczny koszt utrzymania gończego polskiego to ok. 300 zł. Pies tej rasy nie jest mocno wymagający pod względem wydatków finansowych, zdecydowanie więcej należy poświęcić mu po prostu swojego czasu na wspólne aktywności.



Karolina Łuszczyk

Zdjęcia: Canva.com