Owczarek kataloński (Perro de pastor catalan) - encyklopedia ras psów

Owczarki katalońskie znane są również pod nazwami perro de pastor catalan oraz gos d’atura catala. Są to psy rodzinne, tolerancyjne, niekonfliktowe. Posiadają wiele cech psów pasterskich, przy jednoczesnym ich wyważeniu. Czy to rasa idealna dla każdego? Wiele na to wskazuje, ale przekonajmy się, co o niej mówi wzorzec FCI!

Historia rasy owczarek kataloński

Owczarki katalońskie pochodzą od psa teriera tybetańskiego, który jest przodkiem większości długowłosych psów pasterskich. Przodkowie owczarków katalońskich wraz z ludnością przemieściły się z Azji na tereny Turcji oraz Europy. Dokładna data tych wędrówek nie jest znana. Pewne jest natomiast, że na docelowych już terenach, owczarki katalońskie były cenione za swoje cechy użytkowe, a także brały udział w kształtowaniu się nowych ras psów. Miały na to wpływ krzyżowania z miejscowymi psami, ukształtowanie terenu oraz środowisko, które wywarło wpływ na cechy fizyczne i psychiczne zwierząt. Owczarek kataloński zapoczątkował hiszpańskiego owczarka katalońskiego, francuskiego owczarka pirenejskiego, portugalskiego cao da Serra de Aires.

Pies, dzisiaj znany pod nazwą owczarek kataloński, służył ludności jako pies stróżujący stad owiec i innych zwierząt. Świetnie radził sobie w niesprzyjających warunkach atmosferycznych i środowiskowych, wyspecjalizowany był w pracy w skalistych, trudnych terenach. Owczarki katalońskie brały również czynny udział w wojnie hiszpańskiej, gdzie pełniły rolę łączników.

Pierwszy wzorzec rasy powstał w 1924 roku. Do Polski pierwsze okazy rasy trafiły w 2005 roku, ale nie zyskały dużej popularności, którą cieszą się z Niemczech oraz krajach skandynawskich.

Owczarek kataloński – wygląd

Owczarki katalońskie nie należą do dużych ras psów. Dorosłe osobniki osiągają 47 – 55 cm w kłębie, przy masie ciała ok. 20 kg. Samice są nieznacznie mniejsze i lżejsze od samców, ale dymorfizm płciowy nie jest duży.

Sylwetka owczarka katalońskiego wpisana jest w prostokąt. Tułów jest wydłużony, a grzbiet prosty. Przednie nogi są proste, tylne skątowane. Głęboka klatka piersiowa pozwala na wysoką wytrzymałość. Głowa owczarka katalońskiego jest duża, z dużymi i czarnymi oczami oraz z dużymi, opadającymi luźno uszami, które są wysoko osadzone. Stop jest wyraźny, a nos czarny. Głowa osadzona na szerokiej i mocnej szyi.

Owczarki katalońskie niegdyś miały kopiowane ogony. Aktualnie dozwolone są psy z ogonami długimi, krótkimi o maksymalnej długości 10 cm lub całkowicie bez ogona.

Umaszczenie owczarków katalońskich

Czy jest owczarek kataloński gładkowłosy? Tak! Odmiana ta jest rzadko spotykana (szczególnie w Polsce), ale jak najbardziej dopuszczalna jest według wzorca rasy.

Owczarki katalońskie długowłose mają włos falowany, przylegający do ciała. Samo umaszczenie u obu odmian jest jednakowe i charakterystyczne dla rasy. Jest to kombinacja włosów czarnych, białych, szarych, brązowych i płowych daje efekt szaropłowej sierści.

Owczarek kataloński – zdrowie i potrzeby

Odporność i długość życia owczarka katalońskiego

Owczarki katalońskie cieszą się dobrą odpornością i wytrzymałością. Wpływ na to miała historia rasy. Odporność psa można wzmacniać poprzez dodawanie do diety kwasów Omega 3, jednak nie jest to wymagane. Przy żywieniu zbilansowaną karmą, pies sobie doskonale radzi i żyje w zdrowiu długie lata. Średnia długość życia owczarka katalońskiego to 15 lat.

Choroby owczarka katalońskiego

Rasa ta może mieć predyspozycje do występowania problemów ze stawami czy w gorszym przypadku – dysplazji stawów. Konieczna jest tutaj prewencja już od wieku szczenięcego. Karma dla owczarka katalońskiego powinna zawierać składniki wzmacniające układ kostno-stawowy psa, np. glukozaminę i chondroitynę.

Pielęgnacja sierści owczarka katalońskiego

Sierść owczarka katalońskiego jest łatwa i przyjemna w pielęgnacji. Owczarki katalońskie długowłose należy co parę dni dokładnie wyczesać grzebieniem lub zgrzebłem – dochodząc do najgłębszej warstwy sierści, owczarki katalońskie krótkowłose warto raz na tydzień przeczesać rękawicą, aby zebrać martwy włos.

Potrzeby fizyczne perro de pastor catalan

Owczarek kataloński nie ma wysokich wymagań fizycznych, nie jest to rasa nadmiernie aktywna. Za to świetnie się sprawdza w psich sportach, np. agility. Trzy spacery dziennie (w tym dwa długie) będą odpowiednie dla rasy. Pies ten bardzo dobrze odnajduje się zarówno w mieszkaniu, jak i dużym domu, gdzie może spełniać swoje instynkty i stróżować posesję.

Owczarek kataloński - charakter

Owczarki katalońskie są nad wyraz wyważone w zachowaniu. Czy to psy idealne? Może się tak wydawać i dla wielu takimi będą. Jest to rasa odnajdująca się w każdym miejscu, sprawdzi się jako pies w małym mieszkaniu, jak i jako stróż wielkiej posesji. Psy katalońskie są ciche i mało szczekliwe. Niekonfliktowość wyrażana jest i w kontaktach z innymi psami oraz w kontaktach z obcymi. Tutaj owczarek kataloński wykazuje ciekawość, ale sam nie zaczepia i nie inicjuje kontaktu. Te psy kochają dzieci, chętnie się z nimi bawią i są bardzo opiekuńcze. Jedynie kontakty z kotami mogą stanowić wyzwanie dla rasy. Jako psy zaganiające i pasterskie mogą mieć nadmierną chęć gonienia mniejszych zwierząt. Można to zachowanie obejść, wybierając szczeniaka z hodowli, gdzie są obecne koty, a psy razem z nimi się wychowują.

Pies kataloński jest rodzinny i wierny swoim ludziom. Lubi wspólne treningi, ale wymaga nieco czasu na perfekcyjne opanowanie nowych umiejętności. Mimo podporządkowania swojej rodzinie, może w niektórych sytuacjach wychodzić jego samodzielność. Owczarek kataloński ma wiele cech wspólnych z psami pasterskimi. Jest czujny i odnajduje się w roli stróża, w mig dostrzega zmiany w otoczeniu. To pies szybki i zwinny. Może być polecany rodzinom w dziećmi, osobom średnio aktywnym, singlom.

Owczarek kataloński – cena

Cena za szczeniaka owczarka katalońskiego oscyluje ok. 4000 zł. W Polsce rasa nie jest popularna, jest zaledwie kilka zarejestrowanych w FCI hodowli tej rasy. W związku z tym na szczeniaka katalońskiego będzie się czekało nawet kilka miesięcy.

Wyprawka dla szczeniaka kosztuje ok. 500 zł, natomiast miesięczne utrzymanie psa tej rasy to wydatek ok. 400 zł. Co parę miesięcy należy doliczyć koszty związane z profilaktyką weterynaryjną – badaniami, szczepieniami i kontrolami. Dodatkowo, zawsze należy mieć zabezpieczenie finansowe na niespodziewane wydatki.

Karolina Łuszczyk

Zdjęcia: Canva.com