Koszyk
0 produkt(y)
Koszyk jest pusty
Kategorie
Chart perski saluki jest szybki, zwinny i wytrzymały. To pies darowany przez Allaha i właściwie od starożytności był otaczany czcią i godnością. Jego dostojny charakter do dzisiaj jest doceniany, ale rozważając zakup czy adopcję saluki nie można zapominać o silnym instynkcie łowieckim tej rasy. Psy były hodowane do pogoni za zwierzyną, w czym świetnie się sprawdzały.
Saluki występuje w dwóch odmianach sierści – długowłosej i krótkowłosej. Żadna z nich nie cieszy się dużą popularnością w Polsce. Dlaczego? O tym opowiadamy niżej.
Saluki jest jedną z najstarszych ras psów na świecie. Pierwsze ślady ich obecności datowane są już na 5000 lat p.n.e. i powiązane są z starożytnym krajem Sumerów. Według legendy Allah uważał charty perskie za swój skarb, a chcąc sprawić swoim ludom radość i podarować odrobinę przyjemności – podarował im psy saluki. Z tego też względu charty perskie saluki traktowane były z wyjątkową czcią i godnością. Nikt nie mógł krzyczeć na te psy, karcić je czy ganić. Psy te nie były do kupienia, nie można było ich sprzedawać, mogły być tylko przekazywane jako dar między szejkami. Saluki nie były uznawane za zwierzęta, a za istoty boskie. Trzymano je w namiotach, gdzie spały w jednym miejscu z szejkami, zapewniano najlepsze jedzenie i czystą wodę. Rozród saluki był kontrolowany od początku, a sama hodowla przypominała sposób hodowli koni arabskich – klejnotu ludności arabskiej.
Charty perskie były traktowane jak bóstwa, ale musiały pomagać ludności. Brały udział w polowaniach na zające i gazele, ale psy nie mogły zagryzać ofiary, a jedynie przytrzymać ją do przybycia myśliwego. Rekordowe hodowle saluki w Arabii liczyły po 6000 psów. Psy te od zawsze były trzymane w licznych grupach, w stadach również polowały. Do dzisiaj saluki najlepiej czuje się w parach, nie jest indywidualistą i nie lubi samotności.
Wzorzec rasy charta perskiego uznano w 1923 roku. Do Polski pierwsze okazy trafiły w latach 70. XX wieku, ale nie zyskały popularności. Chart saluki widnieje w grupie X FCI – charty i sekcji 1 – charty długowłose.
Perski saluki należy do psów ras dużych. Dorosły osobnik osiąga wysokość 58 – 71 cm w kłębie. We wzorcu rasy nie ma wytycznych co do masy ciała psa.
Sylwetka psa saluki wpisana jest w kwadrat. Wysokość kończyn psa jest właściwie taka sama jak długość jego grzbietu. U charta perskiego widoczny jest spod skóry zarys żeber, kręgosłupa i kości biodrowej. Nogi proste i szczupłe, między palcami łap znajdują się frędzelki sierści. Grzbiet lekko opadający na zadzie. Ogon nisko osadzony, długi i chudy, noszony między nogami. Klatka piersiowa charta jest głęboka, sięga do łokci psa. Brzuch natomiast jest mocno podkasany. Głowa saluki jest proporcjonalna do ciała, długa i sucha, bez stopu. Oczy duże, powinny być ciemne. Charakterystyczne dla rasy są uszy – z dużą ilością jedwabiście zwisającej sierści. Uszy przylegają ciasno do głowy.
Chart perski saluki występuje w dwóch odmianach okrywy włosowej – chart perski krótkowłosy i chart perski długowłosy. Obie odmiany są uznawane za jedną rasę i wpisane do jednego wzorca. Zdecydowanie częściej spotykany jest saluki długowłosy.
Odmiana długowłosa charakteryzuje się jedwabistą sierścią, dłuższą na kończynach. Na spodniej części ogona znajduje się gęste pióro – długa, jedwabista sierść. Na łapach, między palcami obfite owłosienie, tzw. frędzelki.
Odmiana krótkowłosa saluki nie ma pióra na ogonie – jest on suchy i chudy. Nie występują również frędzelki na łapach. Sierść na całym ciele jest jednakowo krótka i przylegająca.
Saluki jest psem bardzo łagodnym i uległym, ale z mocnym instynktem łowieckim. Jego gracja i godność widoczna jest zarówno w zachowaniu, jak i nawet w sposobie poruszania się. Chart perski w sposób dystyngowany i nienachalny przypomina o sobie i o dawce czułości, którą codziennie powinien dostawać. W stosunku do obcych jest wycofany i ostrożny, może sprawiać wrażenie zdystansowanego nawet po bliższym poznaniu. Bardzo dobrze sprawdza się w roli stróża – wychwytuje w sekundę poruszające się obiekty i nieznajomych wokół posesji. Saluki jednak nie jest psem obronnym, sprawnie i szybko poinformuje o zagrożeniu, ale nie uchroni przed nim swojej rodziny.
Wytrzymałość i zwinność charta perskiego znana jest od dawna. Pies tej rasy potrzebuje bardzo dużo aktywności w ciągu dnia, spacery powinny być urozmaicane zabawami na dworze i treningami, np. flyball czy bieganiem przy rowerze. Pies perski bardzo dobrze odnajduje się w sportach grupowych, chętnie będzie uczestniczył np. w wyścigach chartów. Szkolenie saluki powinno odbywać się przez pozytywne wzmacnianie. Należy pamiętać, że chart perski ma delikatną psychikę i jest wrażliwym psem. Przy złym prowadzeniu, krzyczeniu czy nadmiernym ganieniu psa, można go bardzo łatwo załamać i wprowadzić w problemy behawioralne.
Duży i silny instynkt łowiecki saluki może wpływać na jego stosunki z innymi, szczególnie mniejszymi zwierzętami w domu. Chart perski może się z nimi nie dogadać, mimo przeprowadzonej socjalizacji. Należy również bardzo uważać na spacerach i nie spuszczać psa ze smyczy w terenach nieznanych i otwartych. W wieku szczenięcym należy przyzwyczajać salukiego do rowerzystów, osób poruszających się na hulajnogach czy łyżworolkach oraz do wszelkich innych dynamicznych i niewielkich pojazdów.
Pies saluki żyje średnio 12 – 14 lat. Uchodzi za rasę wytrzymałą i odporną, do późnej starości cieszy się dobrym zdrowiem.
Chart perski z racji wywodzenia się z terenów suchych, może mieć tendencję do picia za małej ilości wody, co skutkuje podatnością na problemy z układem moczowym. Duża aktywność tych psów zwiększa ryzyko wystąpienia zwichnięć stawów czy złamań kości, dlatego bardzo ważna jest jakość podawanej karmy – powinna być bez zbóż i z dodatkami substancji wzmacniających układ kostny.
Pielęgnacja saluki jest bardzo prosta. Sierść psa tej rasy jest jedwabista i nie ma tendencji do kołtunienia się. Zalecane są kąpiele w razie konieczności i przeczesywanie dłuższej sierści. W okresach jesienno-zimowych warto wyposażyć charta perskiego w ubranko dla psa, gdyż może marznąć.
W Polsce chart perski nie jest popularny. Nieliczne hodowle jakie można spotkać to hodowle charta perskiego długowłosego, krótkowłosego właściwie nie występują. Cena za szczeniaka charta perskiego wynosi ok. 4000 zł.
Miesięczny koszt utrzymania psa tej rasy to wydatek ok. 400 zł. Z dodatkowych opłat, w które jednak warto zainwestować, wymienia się psie sporty, szkoły dla psów i akcesoria treningowe, a to wydatek ok. 200 zł miesięcznie. Pamiętaj, aby zawsze mieć odłożone fundusze na niespodziewane leczenie psa, w przypadku psów ras dużych koszty weterynaryjne są zwykle większe aniżeli w przypadku psów ras małych.
Zdjęcia: Canva.com
Komentarze
Nie znaleziono żadnych opinii