Biegunka u psa – najczęstsze przyczyny i sposoby leczenia

Biegunka u psa to dość częsta dolegliwość, która może mieć rozmaite przyczyny. W przypadku banalnego zatrucia pokarmowego pupila leczy się domowymi sposobami. Zdarza się jednak, że biegunka stanowi objaw poważniejszych chorób. Dlatego w każdym przypadku pies wymaga uważnej obserwacji.

Biegunka sama w sobie nie jest chorobą – stanowi objaw innych dolegliwości, które często wymagają leczenie przyczynowe. Niezależnie jednak od tego postępowania, warto łagodzić uciążliwy symptom, by zaoszczędzić zwierzęciu cierpienia i zapobiec odwodnieniu jego organizmu. 

Przyczyny biegunki u psa

Spośród wielu możliwych przyczyn biegunki u psa najczęstszą jest zatrucie pokarmowe. Może ono być konsekwencją błędów dietetycznych, ale niejednokrotnie zdarza się także, że – niezależnie od starań opiekuna – pupil znajdzie i zje coś nieodpowiedniego czy nieświeżego podczas spaceru. O ile takich sytuacji zwykle trudno uniknąć, trzeba dbać o prawidłową dietę podopiecznego:

• podawać mu wyłącznie wysokiej jakości, odpowiednio zbilansowane karmy;
• nie karmić go jedzeniem przeznaczonym dla ludzi, w szczególności – resztkami ze stołu;
• unikać nagłych zmian w diecie;
• eliminować produkty, które wywołują u psa nietolerancję pokarmową.

Biegunka u psa wystąpić może po szczepieniu, odrobaczeniu lub podaniu leków oraz gdy zwierzę jest pod wpływem silnego stresu. Nierzadko też rozwolnienie towarzyszy chorobom, od łagodnych infekcji bakteryjnych lub wirusowych, przez zarobaczenie, aż po dolegliwości tak poważne, jak nowotwory. O ile takie objawy towarzyszące, jak wymioty u psa czy podwyższona temperatura są przy zatruciu pokarmowym zupełnie naturalne, krwista biegunka u psa może świadczyć o poważnym stanie zapalnym jelit. Dlatego utrzymujące się dłużej niż 1–2 dni rozwolnienie o niejasnej etiologii jest wskazaniem do wizyty u weterynarza.

Przeczytaj również: Gorączka u psa? Zmierz mu najpierw temperaturę!

Ostra i przewlekła biegunka u psa

Biegunka u psa może przyjmować dwie postacie – ostrą i przewlekłą. Ta pierwsza jest zwykle konsekwencją zatrucia pokarmowego. Pojawia się nagle i zwykle ustępuje samoistnie po 1–2 dniach. Najczęściej nie wpływa znacząco na samopoczucie i aktywność psa. Można leczyć ją objawowo domowymi sposobami. Postać przewlekła wiąże się z większą liczbą symptomów towarzyszących (biegunka u psa ze śluzem czy śladami krwi, szybka utrata masy ciała, wysoka temperatura, apatia) i jest stanem zagrażającym zdrowiu i życiu psa. Nie tylko świadczy o toczącym się procesie chorobowym, ale też sama w sobie może doprowadzić do pogorszenia stanu zdrowia zwierzęcia, w szczególności – silnego odwodnienia i utraty elektrolitów. W przypadku psów niewielkich ras, starszych lub osłabionych innymi chorobami, taki stan bywa nawet przyczyną śmierci. Przewlekła biegunka u psa zawsze wymaga interwencji lekarza. Powodem do konsultacji weterynaryjnej są też często nawracające, ostre biegunki.

Domowe sposoby na biegunkę u psa

Jeśli przyczyna biegunki jest znana, a pies nie zdradza żadnych innych objawów chorobowych, najskuteczniejszym sposobem leczenia jest zwykle kilkunastogodzinna głodówka, podczas której należy zachęcać zwierzę do picia wody. Przez kolejnych kilka dni pies powinien otrzymywać wyłącznie lekkostrawne posiłki. Objawowo biegunkę leczyć można, podając psu preparaty dostępne bez recepty, takie jak smecta czy taninal. Wskazane bywa także osłonowe stosowanie probiotyku.

Leczenie przewlekłej biegunki u psa

Opiekun nigdy nie powinien dopuszczać do długotrwałej biegunki u psa. Jeśli objaw nie ustępuje samoistnie po 1–2 dniach, należy udać się do weterynarza, który zdiagnozuje przyczynę dolegliwości i wdroży odpowiednią terapię. Ze względu na rozległość schorzeń, które mogą powodować biegunkę u psa, lekarz może zlecić badanie krwi i kału, a nawet badania obrazowe (USG, RTG). Dalsze postępowanie zależy od wyników badań. W przypadku wykrycia obecności pasożytów w układzie pokarmowym weterynarz zaleci odrobaczenie psa. Infekcje pokarmowe zwalcza się antybiotykami. Poważniejsze choroby mogą wymagać nawet interwencji chirurgicznej. W każdym przypadku pies powinien otrzymywać kroplówki z elektrolitami, witaminami i białkiem.

Anna Dobroń

Milena Kostrubiec