Peterbald (Sfinks peterburski) - Encyklopedia kotów

Młoda rasa kotów, która pochodzi ze skrzyżowania kotów orientalnych ze sfinksami dońskimi i syjamami. Peterbaldy są niezwykłe nie tylko ze względu na swoją charakterystyczną okrywę włosową – lub jej brak – ale również przez wzgląd na charakter. Mimo że nad rasą ciągle trwają prace hodowlane, to już teraz poznaj koty, które swoimi baletowymi akrobacjami zaskoczą i rozśmieszą każdego.

Peterbald - historia

Początek peterbaldów to lata 90 XX wieku i Petersburg w Rosji. To tam hodowczyni kotów orientalnych, syjamskich i sfinków dońskich – Olga Mironowa – skojarzyła samca sfinksa dońskiego z samiczką orientalną. Kociaki z miotu posłużyły do dalszych prac nad nową rasą. Dalsi potomkowie byli kolejno łączeni z kotami syjamskimi, co dało wyjątkowej urody koty, które szybko zdobyły rozgłos w Petersburgu.
Już w roku 1996 Rosyjska Federacja Felinologiczna zaakceptowała koty, a rok później TICA uznała nową rasę i określiła dokładny wzorzec.

Sylwetka kota peterbald

Peterbald jest kotem średniej wielkości, jednak zdecydowanie dłuższy niż wyższy. Charakteryzują się bardzo smukłą i szczupłą sylwetką, typową dla ras orientalnych. Ich masa ciała powinna mieścić się w przedziale od 3 do 7 kg, ale zależna jest od samego osobnika oraz od płci – samce są cięższe od samic. Kończyny są długie i szczupłe, z widocznym umięśnieniem. Tylne dłuższe od przednich, łapy owalne i średniej wielkości, z bardzo długimi palcami. Peterbald ma cienki i długi ogon, wręcz biczowaty.

Głowa peterbalda jest wydłużona, klinowata. Mocno zarysowane kości policzkowe i prosty profil podkreśla orientalność kota. Na czole widoczne linie lub zmarszczki. Uszy są bardzo duże, szerokie u podstawy, nisko osadzone. Oczy kształtu migdałowatego, średniej wielkości, kolor nie musi być adekwatny do koloru sierści.

Peterbald sprawia wrażenie kota bezwłosego, co nie jest do końca prawdą. Wyróżnia się bowiem perterbaldy szorstkowłose lub bezwłose. Wśród bezwłosych występuje jeszcze wariant całkiem łysy, welurowy oraz z brzoskwiniową szczątkową sierścią.

Łyse koty mają miękką i aksamitną skórę, delikatnie lepką od naturalnego sebum. Natomiast koty ze szczątkowymi włosami posiadają je zazwyczaj na około 10% ciała i jest to zazwyczaj delikatny podszerstek, a ich wibrysy są poskręcane. Peterbaldy odmiany welurowej mają włoski na około 30% ciała, ich skóra przypomina zamsz. Ta odmiana jest najczęściej mylona z całkiem łysą, ponieważ dopiero z bliska widać szczecinki sierści i inną skórę kota. Koty welurowe wraz z wiekiem mają tendencję do utraty tej sierści. Peterbaldy z brzoskwiniową sierścią mają włos dosyć sztywny – często kręcony - nie dłuższy niż 5 mm. Koty szorstkowłose mają najgęstszą sierść, jednak o bardzo niejednolitej strukturze. Jest to futro unikalne jedynie dla tej rasy, nigdzie indziej nie można takiego spotkać. Zdarza się, że perterbald posiada różne odmiany włosów w zależności od części ciała.
Umaszczenie może być jednolite lub pręgowane, o dowolnym kolorze.

Może Cię zainteresować: Skąd się wzięły łyse koty?

Peterbald – zdrowie i pielęgnacja

Jako rasa orientalnego typu, peterbaldy wykazują większe skłonności do chorób oczu. Częstym schorzeniem jest genetyczny, postępujący zanik siatkówki – aktualnie można już wykrywać chorobę poprzez odpowiednie testy. Dodatkowo koty te mogą cierpieć z powodu chorób skórnych, stosunkowo często zdarzać się również alergie pokarmowe objawiające się świądem czy nawet atopowym zapaleniem skóry. Dlatego bardzo ważna jest higiena sprzętu i akcesoriów kota.

Ze względu na brak sierści lub jej szczątkową ilość, kot peterbald źle znosi zmiany temperatur. Jest narażony zarówno na przegrzanie jak i mocne ochłodzenie organizmu. Jeżeli nasz kot chętnie wychodziłby na balkon od późnej jesieni aż do wiosny to warto pomyśleć o przyzwyczajaniu go do ubranka – np. bawełnianego sweterka dla kota. Natomiast w lato konieczna jest ochrona przed słońcem i zapewnienie kotu cienia.

Peterbald nie ma skłonności do tycia. Ma to związek z jego dużą aktywnością. Jednak przy niespełnianiu wymogów rasy i niedostatecznej ilości ruchu, koty oczywiście mogą zacząć tyć. Dieta peterbalda powinna być bogata w białko zwierzęce, co pozwoli na szybką regenerację mięśni po zabawie, a także do zachowania mocnego kośćca. Koty te mogą zapominać o piciu, aby je do tego zachęcić warto zainwestować w fontannę dla kotów. Przy ciekawskich i aktywnych peterbaldach konieczne jest osiatkowanie balkonu i zamontowanie kratek w oknach uchylnych.

Mimo że koty te cieszą się na ogół dobrym zdrowiem, to średnia długość życia peterbalda to 12 lat.

Kot peterbald - charakter

Peterbald jest kotem uczuciowym i lojalnym. Łatwo nawiązuje kontakt i raczej dzieli się swoją miłością z każdym domownikiem - o ile ten szanuje też przestrzeń kota. Peterbald chętnie uczestniczy w życiu domowym i wszystkich ludzkich czynnościach. Empatyczność rasy widoczna jest w ich skłonności do rozweselania innych podczas gorszego dnia - wykonywanie tańców i akrobacji baletowych czasami jest wręcz komiczna, a na pewno poprawiająca humor.

Rasa ta jest wesoła, towarzyska i żywiołowa. Przy peterbaldzie nie sposób się nudzić! Wszędzie go pełno, a swoim zawadiackim usposobieniem i ciągłą chęcią do zabawy rozbawi każdego. Jest przy tym jednak dosyć cierpliwy, a dzięki dużej bystrości i ciekawości sam wynajdzie sobie zajęcie, jeżeli opiekun będzie akurat zajęty. Koty te są bardzo aktywne, w domu koniecznością jest wysoki i solidny drapak, a zasłony lepiej zdjąć przed pojawieniem się kociaka. Przy osobnikach i zwierzętach większych od siebie peterbald jest raczej ostrożny w kontaktach. Przy łączeniu ich z psami należy przeprowadzić odpowiednia socjalizację, a same osobniki dobrać charakterologicznie.

Koty te lubią być w centrum uwagi, bardzo źle znoszą samotność – nawet tą chwilową. Jako rasa orientalna jest również dosyć gadatliwa, jednak zdecydowanie mniej niż koty syjamskie czy tajskie.

Peterbald cena i hodowla

Zdobycie kociąt peterbalda w Polsce nie jest łatwym zadaniem. Rasa ta dopiero zdobywa popularność. Podczas wybierania hodowli należy zwrócić uwagę czy zrzeszona jest w prawdziwym Związku Felinologicznym, na dostępność badań, metryk, rodowodów. Konieczna jest wizyta w hodowli, poznanie właścicieli i zaznajomienie się z kocią rodziną. W przypadku niektórych ras konieczne jest prowadzenie badań genetycznych. Cena peterbalda zazwyczaj waha się w przedziale od 2500 do 5000 zł. Znacznie niższe lub wyższe ceny powinny wzbudzić naszą czujność.

Ciekawostki o kotach peterbald:

• Z wiekiem sierść może częściowo zanikać
• Wibrysy peterbaldów są kręcone, w przypadku odmian bezwłosych mogą w ogóle nie występować
• Łyse peterbaldy rodzą się bez sierści i wibrysów
• Kotów peterbald nie można krzyżować ze sfinksami kanadyjskimi, gdyż prowadzi to do komplikacji na poziomie genetycznym, mioty rodzą się owłosione i z wadami, szkodząc obu rasom.
• Brak lub szczątkowa ilość sierści u peterbaldów wywołana jest przez gen dominujący utratę sierści