Kot Maine Coon - charakterystyka, pielęgnacja, zdrowie (Encyklopedia kotów)

Narodowa rasa Kanady oraz jeden z najwcześniej poznanych i największych kotów domowych - Maine Coon. Jest wiele legend dotyczących powstania tej rasy, jedno jednak jest pewne - wszystko rozpoczęło się w Ameryce Północnej.

Jedna z teorii głosi, że koty te są wynikiem krzyżówki tamtejszych dzikich kotów z Angorami lub Persami, które na statkach przywiózł kapitan Coon. Według drugiej, Maine Coony wywodzą się od kotów norweskich leśnych. Zaś najstarsza legenda dotyczy kotów domowych ze stanu Maine, skrzyżowanych z szopami praczami (ang. Racoon, popularnie coon). Stąd też  miała pochodzić nazwa rasy. Dzisiaj wiadomo, że z biologicznego punktu widzenia taki transfer genetyczny nie jest i nie był możliwy.

Te półdługowłose koty należą do typu orientalnego. Klimat w jakim przyszło im żyć mocno je ukształtował. Srogie zimy, wysokie warstwy śniegu, a także półdzikie tereny wyeliminowały najsłabsze i chorowite osobniki, pozwalając wzrastać w siłę i odporność nowym pokoleniom.

Sylwetka Maine Coona

Maine Coony to bardzo duże, masywne koty. Ich okrywa włosowa dodatkowo potęguje wrażenie doniosłości postawy. Waga dorosłego samca Maine coona może wynosić od 4,8 kg do nawet 11 kg, natomiast samicy 3,5 – 8 kg. Długość ciała wraz z ogonem sięga 1 metra.

Głowa Maine Coona jest średniej wielkości, szeroka i kanciasta. Wraz z dużymi, ustawionymi lekko po kątem i zakończonymi rysimi pędzelkami uszami tworzy ona dużą, ale i spójną całość z pokaźnym ciałem. Oczy tych kotów są skośnie ustawione, owalne. Koloru zielonego, złotego lub miedzianego. Wibrysy są bardzo długie, jedne z najdłuższych u kotów domowych – rekordzista Maine Coon posiadał wibrysy o długości 16,5 cm!

Czaszka i kufa Maine Coona powinny stanowić dwie oddzielne części. Sama kufa mainkunów jest bardzo wyraźna, a poduszki z wibrysami mocno zaznaczone, duże i wypukłe. Co ciekawe, na czole mają widoczną literę M. Klatka piersiowa jest szeroka, tułów umięśniony i masywny. Nogi są średniej długości, przysadziste, zakończone dużymi, okrągłymi stopami. Miejsca między opuszkami palców są mocno owłosione. Ogon długi i bardzo puszysty.

Sierść i umaszczenie Maine Coon

Okrywa włosowa majkunów jest gęsta, jedwabista i luźno opadająca. Dłuższa na szyi, brzuchu i udach, gdzie tworzy odpowiednio tzw. kryzę oraz portki. Dopuszczalne przez organizacje felinologiczne są wszystkie rodzaje umaszczeń tej rasy, jednak najpopularniejsze jest brązowe – typu tabby.

Taka budowa ciała pomagała przetrwać tej rasie w trudnych warunkach klimatycznych. Szerokie łapy stanowiły mocną podporę, dzięki nim koty łatwiej poruszały się w śniegu. Owłosiony ogon tworzący niby wachlarz dawał równowagę, a podczas zimnych nocy przykrywał i ogrzewał ciała Maine Coonów.

Maine coon - sierść czy włosy?

To pytanie zadaje się spora część społeczeństwa, a to ze względu na informacje o hipoalergiczności Maine coonów. Należy pamiętać, że kocie alergeny znajdują się w ślinie oraz innych wydzielinach ciała, nie zaś w samym włosie. Koty Maine coony posiadają taką samą ilość alergenów, co pozostałe rasy kotów. 

Okrywa włosowa Maine coonów składa się z włosów okrywowych, przejściowych oraz podszyciowych, które razem tworzą sierść. 

Maine Coon - pielęgnacja i opieka

Kot Maine Coon posiada wszystkie trzy rodzaje włosów - włosy okrywowe, puchowe oraz przejściowe. Taka struktura futra sprawia, że jest ono podatne na kołtunienie i wymaga regularnych sesji czesania, najlepiej co parę dni. Warto zatem przyzwyczajać kota od najmłodszych lat do zabiegów pielęgnacyjnych, a po każdym takim zakończonym nagradzać pupila przysmakiem czy czułościami. Najlepiej czesać go metalowym grzebieniem o długich i wąsko rozstawionych ząbkach. Pozwoli to na dotarcie do nasady włosów i rozczesanie ich od samej skóry, a nie tylko z wierzchu. W okresach wzmożonego linienia zaleca się użyć trymerów lub zgrzebła, aby wyczesać nadmiar podszerstka oraz martwe włosy. Sam zabieg powinien odbyć się w miłej atmosferze, bez szarpania i „darcia kotów”. Przy pielęgnacji szczególną uwagę należy zwrócić na miejsca: pod pachami, w pachwinach, na tzw. portkach i za uszami, gdzie sierść najbardziej się plącze. Więcej czasu należy poświęcić na czesanie ogona - sierść tam wolniej odrasta i każda wyrwana czy uszkodzona kępka włosów może na długo pozostawić wyłysienie i przerzedzenie okrywy włosowej.

Koty tej rasy mają wodoodporną sierść, zatem ich kąpanie przysparza nie lada trudności. Bez wyraźnych zaleceń lekarza weterynarii, bądź silnego zabrudzenia kota substancją, której nie powinien spożywać, nie powinno się podchodzić do takich prób. W razie konieczności można zastosować suchy szampon, który jest zdecydowanie mniej stresującą metodą, dla obu stron.

Długa i gęsta okrywa włosowa przyczynia się do częstszego powstawania pilobezoarów, czyli niestrawionych, zbitych kul włosowych, tworzących się podczas codziennego mycia się majkunów. Przy prawidłowej diecie i dobrym funkcjonowaniu układu pokarmowego kot lepiej radzi sobie z ich wydalaniem. Warto więc przy tych półdługowłosych kotach zadbać o najlepsze żywienie – karma mokra dla Maine coona powinna być mięsna, mokra, z dodatkiem podrobów i tłuszczu zwierzęcego zdecydowanie wzmocnią działanie układu pokarmowego i wyregulują wydalanie kul włosowych.

Dobra dieta pozwoli także łatwiej zapanować nad masą ciała pupila. Każdy nadprogramowy kilogram obciąża nadmiernie kości i stawy Maine Coonów, dlatego nie powinno się dopuścić do rozpoczęcia niekontrolowanego przybierania na wadze pupila.

Kuweta dla Maine coona powinna być bardzo duża, aby bez problemu mógł się w niej obrócić i cały zmieścić.

Przeczytaj również: Jaka jest najlepsza kuweta dla kota

Maine Coon - cena 

Cena Maine Coona nie przeznaczonego do dalszej hodowli zaczyna się od 1000 do 2000 zł i uzależniona jest od ilości tytułów zdobytych przez przodków, potencjału kociaka, a także od województwa. Hodowla maine coon powinna być przez nas dobrze sprawdzona i przed podjęciem decyzji o kupnie kilkakrotnie odwiedzona.

Myśląc o zakupie majkuna należy mieć na uwadze koszty jego utrzymania. Nie da się ukryć, że jako jedna z największych ras kotów, Maine Coony sporo jedzą. Pokarm powinien być dobrej jakości, mięsny - takie żywienie pozwoli na szybsze nasycenie kota, jednak i tak dziennie będą schodziły większe ilości karmy niż przy mniejszych kotach. Należy również pamiętać o regularnych badaniach kontrolnych serca. Dodatkowo, decydując się na majkuna trzeba zapewnić mu odpowiednie miejsce do drapania, a drapak dla maine coona powinien być mocny, wysoki i stabilny. Kot powinien swobodnie się rozciągnąć podczas drapania, a więc wysokość samych palików to co najmniej 1,5 m.

Zdrowie kota Maine Coon

Kupując kociaka warto zainteresować się genetyką jego rodziców, a dostęp do takich danych i informacji możemy uzyskać jedynie w przypadku legalnych hodowli. Wiedza taka i świadome podejście pozwoli zminimalizować wybór kociaka z predyspozycjami genetycznymi do chorób, a także ryzyko późniejszego  wystąpienia tychże schorzeń.

Koty Maine Coony, ze względu na swoje rozmiary, narażone są na dysplazję stawów biodrowych. Dodatkowo, mogą mieć predyspozycje genetyczne do HCM – kardiomiopatii przerostowej. To poważna wada serca, która może zaatakować zarówno koty młode jak i w podeszłym już wieku. Niestety stosunkowo często dotyka koty Maine coon, dlatego niezbędne są badania serca, pierwsze już u kociąt, a po ukończeniu pierwszego roku życia kota badania takie powinno się wykonywać co rok. Rasa ta narażona jest także na policystowatość (torbielowatość) nerek, która nie podlega leczeniu. Jest to o tyle ciężka i zdradliwa choroba, że początkowo nie daje żadnych objawów, do czasu aż nie rozwinie się w niewydolność nerek. Schorzeniem, do którego rasa ma jeszcze predyspozycje to młodzieńcze zapalenie dziąseł. Jest to uciążliwa choroba, a nieleczona może przejść w stan przewlekły i towarzyszyć kotu także w dorosłości.

Koty Maine Coon wykazują genetyczne predyspozycje do wgłobienia jelit, które to zagraża życiu jeżeli nie zostanie szybko podjęte leczenie, w tym operacyjne. Wglobienie jelit to stan, w którym jedna część jelita wchodzi do światła drugiej. Najczęściej dotyka koty poniżej 1 roku życia i powyżej 6go.

Ile żyje Maine Coon?

Przeciętna długość życia Maine Coon wynosi od 14 do 18 lat. Oprócz wad genetycznych, co do których majkuny mają predyspozycje, koty te mają dosyć mocną odporność organizmu i przy odpowiedniej pielęgnacji nie chorują zbyt często. Jednak należy pamiętać, że ich zdrowie w dużej mierze zależy od źródła pochodzenia – jakości hodowli w jakiej przyszły na świat.

Maine Coon - charakter 

Te olbrzymie koty mają anielską duszę. Cechuje je cierpliwość i przywiązanie do opiekunów. Uwielbiają towarzystwo oraz gości, świetnie zatem sprawdzą się do domów z małymi dziećmi, z psami, kotami oraz innymi gatunkami zwierząt. Nie przeszkadza im nadmierny hałas ani gwar domostwa, ale lubią skupiać na sobie uwagę wszystkich dookoła. Mają tendencję do podporządkowywania innych, dlatego też wymagają konsekwencji w wychowaniu już od kociaka.

Nie są to raczej koty wysokolubne, ani skoczne. Nie pogardzą jednak zwiedzaniem drzewa, drapaku czy kociej autostrady zawieszonej na ścianie, ale zdecydowanie preferują zabawy i gonitwy na ziemi. Swój psi charakter uwidaczniają także w przypadku preferencji rozrywek – chodzenie z kotem na spacery na kociej smyczy czy aportowanie to dla nich najlepsza forma spędzania czasu z opiekunem. Łatwo przystosowują się do zmian otoczenia, można je zaznajomić z jazdą samochodem, dzięki czemu mogą stać się wytrawnymi podróżnikami.

Koty Maine Coony są raczej cichymi zwierzętami, nie mają w naturze głośnego, ciągłego nawoływania miauczeniem. Dźwięk jakie wydają przypominają raczej świergolenie.

Przeczytaj także: Czego można nauczyć kota?

Maine Coony są wyjątkowymi kotami. Można w nich wyszukać cały wachlarz cech. Uwielbiają zarówno pieszczoty, zabawy, gonitwy jak i słodkie wylegiwanie się w słońcu. Ich psi charakter i przywiązanie  do opiekunów dodają im uroku. Nie bez powodu jest to jedna z najpopularniejszych ras kotów domowych w Polsce.

Karolina Łuszczyk