Kangal (Turecki pies pasterski) – najważniejsze informacje o rasie. Encyklopedia psów

Kangal a anatolian – co łączy te dwie rasy? Czy jest to ten sam pies, czy może zupełnie odrębna rasa? Postaramy się rozwikłać zagadkę. Przeczytaj, czym się wyróżnia ta turecka rasa psa.

Z klasyfikacją kangala jest pewien problem, gdyż najogólniej rzecz ujmując, jest to właściwie odmiana owczarka anatolijskiego. Podobnie jak pies akbash. Są to rodzime psy tureckie, które miały chronić koczowników i ich stada zwierząt. Rasa rozwijała się naturalnie w różnych regionach Turcji, przez co wykształciły się różne typy owczarka anatolijskiego. Jednym z takich typów jest właśnie kangal. Różnice pomiędzy kangalem a anatolianem dotyczą więc głównie umaszczenia. Zresztą do dzisiaj w wielu krajach kangal nie jest uznany za odrębną rasę, a jest rejestrowany jako owczarek anatolijski.

Rasa psa kangal - historia

Aby dowiedzieć się więcej o pochodzeniu kangala – należy sięgnąć do historii owczarka anatolijskiego. Jest to molos typu górskiego, pochodzący z Turcji i jak wyżej wspomniano, jego głównym zadaniem było pilnowanie stada. Można więc uznać, że był to głównie pies stróżujący i pasterski, ale musiał mieć w sobie sporo wszechstronności, bo był wykorzystywany także na polowaniach, a nawet wojnie. Spoczywała na tych psach spora odpowiedzialność za bezpieczeństwo całej wioski – dlatego w wyniku selekcji naturalnej powstał pies silny, odpowiedzialny, wytrzymały oraz troskliwy w stosunku do opiekunów.

Kangal jest rasą uznaną w Australii, Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych i RPA – w pozostałych krajach jest rejestrowany jako owczarek anatolijski.
Do Polski pierwszy przedstawiciel rasy trafił w 2008 r. Dziś mieszka u nas około 10 dorosłych osobników. Jako pierwsza w Polsce hodowlę kangali, rozpoczęła D.K. Bubu.

Owczarek anatolijski Kangal a wzorzec rasy

Kangal jest wielkim psem - osiąga wielkość około 70-80 cm i wagę od 45 kg (suka) do nawet 70 kg (pies). Wyróżnia się potężną sylwetką i mocnymi łapami. Głowa jest duża i silna. Oczy małe, szeroko rozstawione i głęboko osadzone. Uszy mają kształt zaokrąglonych na końcach trójkątów. Ogon jest długi i wysoko osadzony.

Charakterystyczną cechą kangala jest sierść w odcieniach szarości i koloru piaskowego, zawsze z czarną maską i czarnymi uszami. Biały kangal nie występuje i kolor ten jest niezgodny ze wzorcem rasy.
Sierść jest półdługa i składa się z włosa okrywowego i grubego podszerstka.

Kangal – charakter

Owczarki anatolijskie – więc także kangal - są psami obdarzonymi niezwykłym wręcz instynktem stróżowana. Nieznajomych traktują zawsze jak intruzów i są bardzo terytorialne.
Kangal jest psem bardzo niezależnym, pewnym siebie i samodzielnie podejmującym decyzję. Bardzo trudnym w szkoleniu – trudno z niego uczynić psa obronnego podczas szkoleń, bo nigdy nie atakuje „na niby”. Robi to wyłącznie wtedy, kiedy poczuje rzeczywiste zagrożenie. Nie mają one też instynktu łowieckiego, więc najlepiej sprawdzają się w ochranianiu, a nie atakowaniu.

Co ważne, kangal potrzebuje dużo kontaktu z człowiekiem – w przeciwnym razie może stać się dziki i niebezpieczny. Warto też podkreślić, że wobec swojej rodziny – a zwłaszcza małych dzieci są bardzo opiekuńcze i wrażliwe – w końcu ochrona stada była ich pierwotnym zadaniem!

Kangal z reguły dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami – o ile należą do jego stada. Może mieć jedynie problem z dogadaniem się z innym samcem - mogą jednak mieszkać razem, jeśli ustali się pomiędzy nimi hierarchia, i z kotami.

Kangala nie ma wprawdzie bezpośrednio na liście psów uznanych za agresywne, ale w związku z tym, że oficjalnie w Polsce rejestruje się je jako owczarki anatolijskie, na ich posiadanie konieczne jest zezwolenie.

Przeczytaj więcej: Najgroźniejsze rasy psów – w czym tkwi agresja psów? 

Pies kangal – zdrowie, potrzeby, pielęgnacja

Kangal cieszy się wyjątkowym zdrowiem, jest odporny na choroby i wytrzymały na każde warunki klimatyczne. Nie jest podatny na żadne typowe choroby – nawet te, na które z reguły cierpią molosy. Jedynym zagrożeniem jest dysplazja stawów biodrowych – typowa dla wszystkich, dużych ras.

Pielęgnacja tego psa nie jest wymagająca i polega na czyszczeniu uszu, dbaniu o zęby i wyczesywaniu sierści. Warto wspomnieć, że psy tej rasy dwa razy do roku intensywnie linieją.

Pies ten ma bardzo silny układ pokarmowy i nie wykazuje tendencji do tycia – mimo stosunkowo mało ruchliwej natury. Warto jednak zadbać o jego zdrową, zbilansowaną dietę karmą dla psów wysokiej jakości - najlepiej dla psów ras dużych lub olbrzymich. Kangal z reguły nie jest wybredny – przez setki lat, karmiony był właściwie resztkami i pozostałościami, więc dobrze sobie radzi z każdym pokarmem.

Kangal – hodowla i cena

Cena szczeniąt rasy kangal wynosi ok. 5000 zł. W Polsce szczeniaki kangala są sprzedawane z rodowodem Tureckiej Federacji Kynologicznej z uwagi, ze nie jest to rasa uznana przez FCI – na ich zakup konieczne jest zezwolenie. 

Natalia Bąk