Koszyk
0 produkt(y)
Koszyk jest pusty
Kategorie
Kagańce dla psów najczęściej kojarzą się z karą, agresją i strachem. Są jednak sytuacje, gdy kaganiec jest przydatnym i zalecanym rozwiązaniem, który poprawia bezpieczeństwo zarówno psa jak i ludzi. Poznajmy więc tajniki kagańców i sprawmy, by kojarzyły się tylko z dobrymi historiami.
Dla psów żyjących w miastach kaganiec jest właściwie obowiązkowym sprzętem. Zbliża się również okres wakacyjnych wyjazdów – także z psami. Wtedy każdy, czy to miastowy czy podwórkowy pies, powinien mieć zapakowany kaganiec. Tylko jaki? Podczas upalnego lata wybór odpowiedniego i dostosowanego kagańca jest szczególnie ważny ze względów zdrowotnych psów. Każdy typ namordnika dostosowany jest do innej sytuacji i nie należy zmieniać jego przystosowania.
jest wyposażeniem każdego gabinetu weterynaryjnego. Odpowiedzialny opiekun posiada taki również u siebie w domu, ale tylko po to, aby w czasie wizyty u weterynarza pies miał zakładany swój, znany już sprzęt. Tego typu kaganiec najczęściej wykonany jest z bardzo wytrzymałego materiału sztucznego – nylonu lub ortalionu. Zapinany na rzepy bardzo ściśle przylega i dociska szczęki psa, uniemożliwiając mu ich rozwarcie, szczekanie, picie, gryzienie, ale i ziajanie. Z tego powodu nie można stosować ich na co dzień. Przystosowane są tylko do krótkiego noszenia, w pomieszczeniach, gdzie nie panuje upał. Pies w takim kagańcu ma utrudnione oddychanie, a także przeprowadzanie termoregulacji. Pies mało się poci, a jego najskuteczniejszą metodą ochładzania ciała jest ziajanie. Zakładanie kagańca weterynaryjnego na co dzień, a szczególnie w ciepłe, letnie dni, grozi przegrzaniem psa i może doprowadzić do udaru cieplnego. Kaganiec weterynaryjny jest najtańszy z dostępnych modeli na rynku, ale wiążę się to z rzadkością jego używania.
Może Cię zainteresować: Pies w upalne dni
może być wykonany z różnych tworzyw – plastiku, metalu lub skóry.
Model skórzany kagańca jest bardzo dobrze dopasowany do głowy psa. Dodatkowo jest lekki i miękki, pies może rozszerzyć pysk, napić się wody i ziać, ale nie tak swobodnie jak w przypadku innych kagańców. Skórzane paseczki nie są jednak zbyt trwałe, zawzięte psy poradzą sobie z ich przegryzieniem. Kaganiec skórzany może sprawiać troszkę problemu z utrzymaniem go w czystości.
Kaganiec koszykowy metalowy jest jednym z najpopularniejszych rodzajów. Ma on swoje plusy i minusy. Metolowe druty nie są przyjemne w noszeniu, w upalne dni szybko się nagrzewają i mogą powodować odparzenia lub uszkodzenia naskórka, a podczas mrozów grożą odmrożeniem. Taki kaganiec z pewnością jest skuteczny, a przy dobrze dobranym rozmiarze pozwala psu na minimalne ziajanie i napicie się wody. Metal łatwo się czyści i można zachować większą higienę, jednak jest ciężki i twardy. Uderzenie się psa w takim kagańcu jest bolesne, a gdy pies uderzy przypadkowo opiekuna zafunduje mu sporą ranę. Nie polecany dla psów małych ras.
Kaganiec wykonany z plastiku wyśrodkowuje cechy modelu skórzanego i metalowego. Jest dosyć lekki, a zarazem wytrzymały. Dobrze leży i nie przeszkadza psu. Plastik jest łatwy w czyszczeniu i myciu. Jednak ten model również nie pozwala na swobodne, całkowite ziajanie psa.
W przypadku kagańca plastikowego możemy wyróżnić też taki z podwójnym dnem. To świetne rozwiązanie na spacery z psem lubiącym jeść odpadki. Podwójne dno uniemożliwia przeciągnięcie czegokolwiek przez oczka, dzięki czemu można być spokojnym o zdrowie pupila. Kaganiec z podwójnym dnem pozwala na delikatne rozwarcie pyska, ale pies ma to utrudnione, podobnie jak i picie.
jest najodpowiedniejszym dla psów wszystkich ras i w każdym wieku. Spełniają one szereg wytycznych i zapewniają komfort psu. Wykonane z tworzyw sztucznych lub metalu oblekanego tworzywem, dosyć lekkie i elastyczne. Najpopularniejsze są modele Baskerville oraz Chopo. Pozwalają na swobodne i pełne ziajanie, wąchanie i tropienie, napicie się wody, a nawet na podanie psu smakołyków. Polecane są w każdej sytuacji i do długotrwałego noszenia. Kagańce fizjologiczne są w pełni bezpieczne, zarówno dla psów oraz ich właścicieli. Uwaga – nie powstrzymają psów przed pobieraniem i jedzeniem śmieci.
Wizyta u lekarza weterynarii zawsze wiąże się ze stresem, a czasami również bólem. Lekarz ma prawo oczekiwać od opiekuna założeniu psu kagańca, który uniemożliwi rozwarcie szczęk i ewentualne pogryzienie. I nie ma co się dziwić, nawet najspokojniejszy, najmniejszy i najmilszy pies w obliczu nieprzyjemnych sytuacji może ugryźć, chociażby w obronie - ze strachu lub stresu.
W środkach komunikacji miejskiej, a także w niewielkich przestrzeniach publicznych jest obowiązek noszenia kagańca przez psa. W innych miejscach publicznych zależne jest to od uchwał Rady Miasta, z którymi opiekunowie psów muszą się zapoznać. Niektóre osoby, starsze czy dzieci mogą odczuwać lęk przed nieznajomymi psami, będącymi w niewielkiej odległości. Większość miast wprowadziło bezpłatne przejazdy dla czworonogów, które są zabezpieczone kagańcem i smyczą.
Sytuacją, w której kaganiec może ratować naszego psa, a także nas samych, są spacery z "wszystkożercami". Odpowiedni typ kagańca uniemożliwi łakomczuchowi dobranie się do śmieci leżących na ziemi. Pamiętajmy, że kaganiec nie oduczy psa jedzenia wszystkiego z drogi, ale jedynie mu to uniemożliwi. Za to daje nam większy spokój, kontrolę i zmniejsza ryzyko zatrucia psa.
Przeczytaj także: Pies w pociągu - jakie wymogi ma PKP?
Wakacje. Tu może wydarzyć się naprawdę wszystko. Dlatego przed wyjazdem najlepszym rozwiązaniem będzie zapoznanie psa z dobranym do niego kagańcem. Podczas podróży, zwiedzania, przeciskania się przez tłumy ludzi czy stania w kolejkach – w nieznanych sytuacjach pies powinien być zabezpieczony. Nawet w przypadku wyjazdu na wieś warto mieć kaganiec pod ręką. Kuszące dla psów mogą być wolnożyjące koty, kury i inne zwierzęta, które na wsi są wszędobylskie.
Podstawowymi pomiarami potrzebnymi do dobrania idealnego kagańca są:
Obwód kufy – mierzony w najszerszym miejscu pyska psa, najczęściej przypada ok. 1 cm poniżej oczu
Długość kufy – mierzona od czubka nosa do psa do punktu między oczami
Do obu pomiarów zaleca się dodanie około 2 cm, tak aby mieć pewność, ze kaganiec nie będzie nachodził na oczy, ani nie będzie drażnił lusterka nosa psa.
Przydatnym pomiarem jest wysokość kufy podczas jej pełnego rozwarcia. Taka wielkość pozwoli na dobranie kagańca, w którym pies będzie mógł w pełni swobodnie ziajać.
Ciągłe próby zdejmowania kagańca, szturchania go łapami lub ocieranie się nim o powierzchnie mogą wskazywać na złe dobranie rozmiaru.
Dobrze dobrany kaganiec, używany w zależności od sytuacji, przynosi wiele plusów. Każdy opiekun psa powinien posiadać taki, aby pies czuł się w nim komfortowo oraz bezpiecznie.
Komentarze
Nie znaleziono żadnych opinii