Mastif pirenejski (Mastín del Pirineo) - encyklopedia ras psów

Mastif pirenejski nigdyś uznawany był za jedną rasę wraz z mastifem hiszpańskim. Aktualnie te psy sporo różni i w zasadzie mają już mało ze sobą wspólnego poza wspólną historią. Zarejestrowane są pod osobnymi wzorcami FCI. Co ukształtowało mastifa pirenejskiego i jakie uzyskał wyjątkowe cechy? Zapraszamy do lektury o tym godnym i szlachetnym psim olbrzymie!

Historia mastifów pirenejskich

Historia mastifów pirenejskich jest mocno związana z mastifami hiszpańskimi. Oba psy niegdyś były opisywane i uznawane za jedną rasę psów niezwyciężonych i nieugiętych w żadnych warunkach. Psy te występowały na górzystych terenach o bardzo ciężkich warunkach atmosferycznych. Pomagały w pilnowaniu stad owiec, zwierząt gospodarskich, ale również chroniły rodziny i broniły ich dobytków. Mastify walczyły z drapieżnikami i w newralgicznych sytuacjach nie bały się zaatakować nawet większych i silniejszych od siebie.

Pierwsze wzmianki o mastifach jako takich pochodzą z I w n.e. od Pliniusza Starszego – rzymskiego pisarza i historyka. Całe wieki pod ogólną nazwą mastifów kryły się mastify pirenejskie oraz hiszpańskie. Dopiero w XX wieku znaczne różnice w wyglądzie psów oraz konkretne cechy charakteru na tyle wpadły hiszpańskim kynologom w oczy, że rozpoczęła się próba oficjalnego rozdzielenia obu ras na gruncie formalnym, a także udoskonalenia danych linii hodowlanych w hodowlach. Początkowo za punkt wyjścia stosowało się podział na długość sierści – mastify pirenejskie były tymi długowłosymi, hiszpańskie natomiast krótkowłosymi.

Ostatecznie mastif pirenejski uzyskał numer 92 wzorca FCI i trafił zaraz po mastifie hiszpańskim do grupy II pinczery, sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła, sekcji 2 molosy i podsekcji psy górskie.

Jak wygląda mastif pirenejski?

Mastif pirenejski należy do psów ras olbrzymich. Wzorzec mastifa pirenejskiego nawet nie określa jego maksymalnej wysokości w kłębie, a podaje jedynie minimalne wymiary dorosłego osobnika. Im pies wyższy tym lepiej i lepsze uzyskuje noty na wystawach. Minimalna wysokość w kłębie samca mastifa pirenejskiego to 77 cm, samicy 72 cm. Średnia masa ciała dorosłego psa to 70 kg.

Mastif pirenejski to potężny i masywny pies, posiada mocną i muskularną sylwetkę wpisującą się w prostokąt. Głowa duża, ale proporcjonalna. Oczy małe, uszy zwisające i średniej wielkości. Nos mastifa pirenejskiego powinien być czarny i duży. Klatka piersiowa bardzo szeroka. Grzbiet jest lekko wygięty, szeroki zad tego mastifa jest wysoki tak jak jego kłąb. Ogon gruby, luźno wiszący, posiada długi pióropusz. Nogi proste, umięśnione. Mastif pirenejski może posiadać wilcze pazury na tylnych łapach.

Umaszczenie mastifa pirenejskiego

Szata i jej umaszczenie jest bardzo charakterystyczne dla omawianej rasy. Pies mastif pirenejski występuje jedynie w umaszczeniu białym, z łatami i maską. Łaty i maska mogą być beżowe, złote, szare, srebrne lub czarne. Bez względu na kolor łat i maski, wymogiem są białe nogi i koniec ogona. Uszy natomiast powinny być w kolorze.

Rasa nie powinna posiadać umaszczenia jedno – lub trójbarwnego.

Mastif pirenejski a hiszpański

Mastif hiszpański posiada mocno widoczne drugie podgardle, u pirenejskiego nie jest ono aż tak duże i wiszące. Mastif pirenejski posiada za to zawsze czarne podgardle, z poprzeczny prążkowaniem.

Najbardziej widoczną różnicą u obu ras jest ich umaszczenie. Mastify pirenejskie występują w umaszczeniu białym w kolorowymi łatami, uszami i maską. Mastif hiszpański może mieć umaszczenie jednolite lub pręgowane.

W odróżnieniu od mastifa hiszpańskiego, u pirenejskiego nie stosowało się i nie stosuje się kopiowania uszu.

Mastif pirenejski – charakter

Mastif pirenejski posiada wiele cech molosów. Jest to pies łagodny i niezaczepiający bez powodu, ale znający swoją potęgę i siłę swoich szczęk. Ustępuje dopóki może, ale przyparty do muru, będący w sytuacji zagrożenia lub kiedy zostaną przekroczone granice mastifa pirenejskiego, bez wahania zaatakuje. Należy jednak zaznaczyć, że przez atakiem, mastif pirenejski zawsze wysyła sygnały ostrzegawcze w przypadku naruszania jego przestrzeni. Konieczna jest zatem znajomość mowy ciała psa, wspólne treningi i nauka komunikacji. Od szczeniaka mastifa pirenejskiego powinno się socjalizować i uczyć wspólnego życia u boku rodziny. Zsocjalizowany pies pirenejski, który ma zapewnione wszystkie potrzeby gatunkowe, jest przyjacielski i spokojny. W stosunku do obcych raczej nieufny.

Mastify pirenejskie są psami o wysokiej inteligencji. Łatwo odnajdują się w nowych sytuacjach, sprawnie rozwiązują zagadki i szybko przyswajają nadane im nauki. Potrzebują pewnego opiekuna, który wskaże im kierunek podążania i nauki, bez tego psy mogą przyswoić negatywne wzorce. Mastif pirenejski żyje ok. 11 lat i przez całe życie konieczne są regularne z nim treningi i szkolenia. Zaleca się, aby już szczeniaka zabrać do psiego przedszkola lub szkółki dla psów. Przydatne będą akcesoria treningowe, takie jak klikery, porządne szelki i obroże, a także kaganiec XXL.

Mastif pirenejski – cena szczeniaka

Szczeniak mastifa pirenejskiego z hodowli FCi kosztuje ok. 3000 zł. W Polsce rasa jest stosunkowo znana i nie ma problemu ze znalezieniem dobrej hodowli. Konieczne jest jednak dokładne jej sprawdzenie przed podjęciem decyzji o zakupie szczeniaka. W przypadku matistów pirenejskich bardzo ważne jest zakupienie szczeniaka z pewnego i legalnego źródła, które przechodzi wszelkie kontrole. Hodowla mastifów pirenejskich powinna socjalizować szczeniaki od małego, prowadzić badania genetyczne oraz szczegółowe prace hodowlane. Im hodowla bardziej renomowana, tym cena za szczeniaka może być wyższa. Szczeniak mastifa pirenejskiego przeznaczony do dalszej hodowli lub pokazywany na wystawach psów osiąga ceny 4000 zł i więcej.

Miesięczny koszt utrzymania mastifa pirenejskiego to wydatek rzędu 600 zł.

Karolina Łuszczyk

Zdjęcia: Canva.com