Koń huculski (Hucuł) - najważniejsze informacje o rasie

Odwaga, wytrzymałość i inteligencja – to tylko trzy z zalet konia huculskiego, który jest bohaterem naszej opowieści. Koń huculski to jedna z najstarszych ras koni, która jest bardzo wyjątkowa. Przeczytaj artykuł i dowiedz się więcej na temat odważnych hucułów.

Konie huculskie - historia rasy

Jeżeli kochasz konie i Bieszczady, bardzo możliwe, że podczas wizyt w tych rejonach nie raz widziałaś jeźdźców, którzy przemierzali górskie szlaki na niedużych, szlachetnych i masywnych koniach. Czterokopytni towarzysze górskich rajdów, o których teraz mówimy, to hucuły. Mądre, wytrzymałe i cierpliwe konie, które od dawien dawna wspierały człowieka podczas pracy.

Skąd wzięła się nazwa hucuły? Nazwa koni huculskich pochodzi od nazwy górali, których domem była Huculszczyzna. Można śmiało powiedzieć, że bez wsparcia koni huculskich, góralom byłoby bardzo ciężko, bo hucuły pomagały im w transporcie ładunków w niełatwych – górskich warunkach. Zatem zadanie koni nie należało do prostych i było bardzo odpowiedzialne.

Codzienne życie dawnych hucułów

Pochodzenie konia huculskiego do dzisiaj spowite jest nutką tajemnicy. Najprawdopodobniej przodkami hucułów były konie mongolskie, a także tarpany skrzyżowane z arabami, w ich żyłach z dużym prawdopodobieństwem płynie też krew koni Przewalskiego.

W 1603 roku w „Hippice” Drohostajskiego odnajdujemy pierwszą, pisemną wzmiankę o hucułach. Drohostajski podkreśla wytrzymałość hucułów i ich umiejętność dostosowywania się do trudnych warunków. Górale nie rozpieszczali swoich czterokopytnych towarzyszy. Konie przez większość czasu były na dworze, tylko w bardzo mroźne dni ludzie zapewniali im schronienie w zagrodach lub górskich szałasach.

Podczas letnich miesięcy hucuły żywiły się trawą, natomiast w zimie ich pokarmem były stogi siana ustawione na połoninach. Ludzie wzbogacali dietę hucułów owsem lub kukurydzą, ale robili to jedynie w chwilach, kiedy konie pracowały ciężej niż zwykle. Kto wie…być może dzieci, podczas zabaw na polu, dokarmiały kolbami kukurydzy swoich czterokrotnych przyjaciół. Jedno jest pewne: surowe warunki górskie, ciężka praca, zahartowały hucuły i sprawiły, że konie te cieszą się bardzo dobrym zdrowiem.

Jak wyglądają konie huculskie?

Szerokie czoło, sucha, ciężka głowa, masywna szyja, silny tułów, z dobrze wysklepionymi żebrami, szeroka pierś niewysoki, dobrze umięśniony kłąb, mocny – zaokrąglony zad, niezwykle silne przednie kończyny zakończone mniejszymi, ale twardymi i równocześnie elastycznymi kopytami – oto krótki opis konia huculskiego. Jaka jest maść hucułów? Maść koni huculskich jest najczęściej:
• gniada
• myszata
• srokata
• bułana

U koni gniadych, myszatych i bułanych można często zaobserwować ciemniejszą pręgę, która zdobi ich grzbiet.

Warto wiedzieć, że wyróżniamy dwie odmiany koni huculskich: konie należące do pierwszego typu rasy mają dłuższą szyję, węższy pysk, skośną łopatkę, natomiast konie należące do drugiego typu mają krótką szyję, szczupłą głowę, wysoki zad oraz prostopadłą łopatkę.

Koń huculski waga, wzrost i…

Hucuły są niewielkie. Ważą blisko 400 kg. Klacze w kłębie osiągają wysokość ok. 143 cm, a ogiery ok. 145 cm. Ruch tych koni jest płynny i dynamiczny.
Hucuły są wspaniałymi kompanami podczas różnych aktywności. Towarzyszą nam podczas rajdów, skoków, dzięki swojej mądrości i cierpliwości wspierają dzieci niepełnosprawne i pomagają im w pokonywaniu wyzwań. Zwinnie przeskakują górskie przeszkody, przezornie przeczekują śnieżne zadymki, testują teren swoimi twardymi kopytami i bezpiecznie docierają do celu. Są bardzo samodzielne. To wspaniałe konie rodzinne zarówno dla początkujących jeźdźców, jak i zawansowanych. Hucuły mają duże serce. Doceńmy to.

Konik huculski - charakter

Hucuły są cudne! To mądre, cierpliwe, łagodne i przyjazne konie. Jeżeli ich opiekun rozumie ich potrzeby, między koniem i człowiekiem tworzy się duża więź. Równocześnie hucuły mają swoją dumę i charakter: wyrażają swoje zdanie, niejednokrotne sygnalizują swój dyskomfort, warto jednak pamiętać, że konie bardzo rzadko pokazują ból, chyba że jest on już bardzo mocny. Nasi czterokopytni towarzysze cierpią w ciszy, dlatego ich opiekun musi mądrze reagować na niepokojące sygnały, które wysyła mu zwierzę. Ludzie nie raz myślą, że koń jest złośliwy czy nieposłuszny, tymczasem w wielu przypadkach nietypowe zachowanie wynika z dyskomfortu i bólu.

Hodowla koni huculskich

Sercem hodowli hucułów jest Podkarpacie i Małopolska. Obecnie w Polsce hoduje się ponad 5000 hucułów, równocześnie musisz wiedzieć, że jeszcze 20 lat temu było ich zaledwie 400! Kilkadziesiąt lat temu koniom huculskim groziło wyginięcie. Hucuły przetrwały dzięki programowi ochrony rasy. Kiedyś w ochronę koni huculskich zaangażowana była jedynie garstka ludzi, teraz mamy wielu hodowców i miłośników tej rasy. Na uwagę zasługują hodowle tabunowe hucułów. Konie żyją w nich na swobodzie, co ciekawe, tam gdzie jest najmniejsza ingerencja człowieka, nasi czterokopytni towarzysze mają się świetnie, a w stadzie obserwuje się prawie 100 procent zaźrebień.

Czy konie huculskie chorują?

Tak jak mówiliśmy, konie huculskie cieszą się bardzo dobrym zdrowiem. Równocześnie nie znaczy to, że są ze skały, wręcz przeciwnie. Mimo swojej krępej i mocnej budowy są delikatne, mają swoje emocje i potrzeby. Do podstawnych potrzeb koni huculskich należy:
• wolność i ruch, czyli czas spędzony ze swoim zaprzyjaźnionym stadem podczas wypasu
• dobrze zbilansowana dieta konia (podstawą żywienia koni jest wysokiej jakości pasza objętościowa, a dopiero potem pasza treściwa)
• uwaga i miłość opiekuna (hucuły mają duże serce i przywiązują się do swoich opiekunów. Ważny jest dla nich czas spędzany na spacerach, nie tylko w siodle)

Przeczytaj jakie są najczęstsze choroby koni

Trujące rośliny dla koni

Konie są roślinożercami, ale to nie znaczy, ze mogą jeść każdą roślinę. Istnieją rośliny, których spożycie może skutkować poważnym zatruciem i śmiercią konia. Zawsze podkreślamy, ze konie raczej nie rzucą się na pokarm, który im nie służy, bo są mądre, mają dobrą pamięć i rozpoznają szkodliwe rośliny po zapach i smaku, ale nie można ryzykować i przed wpuszczeniem koni na łąkę albo do ogrodu należy narzędziami ogrodniczymi pozbyć się ”intruzów”. W pracach porządkowych pomogą ci: sekator i nożyce do gałęzi.

Pamiętaj też o tym, że zbyt małe porcje żywieniowe, jak i przekarmianie konia (efekt nadmiernej troski) mogą być katastrofalne w skutkach. Koń powinien jeść często i w małych ilościach. Radzimy go karmić 5 razy dziennie (minimum 3). Nie zapomnij też o stałym dostępie do czystej wody.

Może Cię zainteresować: Pasożyty koni - kiedy odrobaczyć konia?

Koń huculski podsumowanie

Koń huculski to mądry, dzielny, dumny i wytrzymały towarzysz ludzkiego życia. Dzięki swojemu doświadczeniu i budowie znakomicie odnajduje się na górskich szlakach. Jest wspaniałym przyjacielem zarówno dla początkujących jeźdźców, jak i zaawansowanych. Potrzebuje mądrego przywódcy, któremu będzie mógł zaufać.

Dominika Tarnacka