Tornjak (chorwacki pies pasterski) - duma regionów. Encyklopedia ras psów

Chorwacki pies pasterski tornjak jest chlubą Bośni i Hercegowiny. Tamtejsza ludność już od średniowiecza chełpiła się swoją naturalną rasą. A miała czym! Tornjaki są zrównoważone, łagodne, posłuszne, a przy okazji wyglądem przypominają łaciate misie. Trudno doszukiwać się minusów u tych psów. Należy jednak zaznaczyć, że potrafią pochłonić spore ilości karmy, a w okresach linienia mocno gubią sierść, ale czy to jedyne powody przez które tornjak poza ojczystymi terenami jest tak mało znaną rasą? Weźmy tę rasę pod lupę w naszej encyklopedii ras.

Historia chorwackich psów pasterskich

Tornjak to pies, który wywodzi się z terenów Bośni i Hercegowiny oraz Chorwacji. Od wieków uznawany był za dar regionów, ceniony, z dumą prezentowany wśród tamtejszej ludności. Wszyscy doceniali umiejętności tornjaków i ich niebanalny wygląd, a psy z oddaniem służyły swoim ludziom. Psy były nieodłącznym elementem życia, szczególnie rolników i hodowców zwierząt gospodarskich. Wraz ze zmianą miejsca zamieszkania, rodziny zabierały ze sobą tornjaki.

Pierwsze wzmianki w pismach o psach tego typu są już ze średniowiecza. Niestety historia nie oszczędziła losu tych psów i w wyniku zdarzeń historycznych rasa właściwie wymarła. W latach 60. XX wieku podjęte zostały próby odnowienia rasy i jej pogłowia. Zbierane były wszystkie dostępne informacje o pochodzeniu i korzeniach psów, a także wyszukiwane ostatnie okazy o czystej krwi. Tylko takie psy były brane do dalszego rozmnażania, tak aby odrestaurowana rasa tornjak była jak najbardziej zbliżona do tej pierwotnej. W 1978 r. z ustaloną linią hodowlaną rozpoczęto właściwą hodowlę rasy, ale aż do 2006 r. te psy nie brały pokazywane na wystawach psów.

Chorwacki pies pasterski tornjak jest rasą wstępnie uznaną przez FCI (co miało miejsce w 2007 r.). Nadany ma numer standardu i grupę II, ustalony wzorzec wyglądu oraz charakteru, nie mogą jednak zdobywać międzynarodowych tytułów championów na wystawach psów. Mimo tak długiej historii i zakorzenienia w kulturze regionalnej, rasa nadal czeka na oficjalne uznanie.

Przeczytaj więcej o psach z grupy II FCI

Jak wygląda pies tornjak?

Chorwacki pies pasterski należy do ras dużych. Masywna sylwetka wpisana w kwadrat, duża kanciasta głowa, puszysty ogon i łaciate umaszczenie to znaki rozpoznawcze tornjaka.

Dorosły osobnik osiąga wysokość 65 – 70 cm w kłębie oraz masę ciała ok. 50 kg. Samice tornjaka są nieco mniejsze i lżejsze aniżeli samce. Pies ma prosty i krótki grzbiet, podkasany brzuch, głęboką klatkę piersiową. Nogi proste, z dużymi łapami. Ogon tornjaka jest bardzo gęsto owłosiony, sierść tworzy pióropusz, który w ruchu faluje. Ogon noszony nad linią grzbietu.

Głowa chorwackiego psa jest masywna i szeroka, z lekko zaznaczonym stopem. Nos czarny, a oczy ciemne, ale duże. Uszy trójkątne, niewielkie i swobodnie opadające.

Dozwolone umaszczenie tornjaka to łaciate biało-czarne, biało-brązowe lub biało-rude. Sierść jest gęsta, średniej długości.

Pies tornjak - charakter

Tornjak jest psem pracującym, potrzebującym regularnej aktywności i zajęć. Rasa ta jest typowo stadna, najlepiej odnajduje się w dużej grupie psów i ludzi. Lubi towarzystwo, pieszczoty i zabawy różnego typu, zwłaszcza aporterami. Chorwacki pies pasterski świetnie odnajduje się zespołowo, nie jest zaczepny w stosunku do obcych psów i nie inicjuje sprzeczek. Tornjak to łagodny i bardzo posłuszny kompan we wszystkich codziennych czynnościach, najchętniej nie odchodziłby od opiekuna na krok. Przy odpowiednim szkoleniu, potrafi panować nad swoimi zaganiającymi instynktami, w czym pomaga mu niewątpliwie jego zrównoważony charakter.

Chorwacki pies pasterski tornjak najlepiej czuje się żyjąc w domu przy rodzinie, jednocześnie posiadając dostęp do dużego ogrodu. Jednak nawet w mieszkaniu nie sprawia większych kłopotów. Jest to rasa, która potrzebuje regularnego kontaktu z człowiekiem i nie powinna być trzymana cały czas na dworze. Warto zdecydować się od razu na dwa tornjaki, aby jeden pies nie czuł się samotnie.

Zdrowie i pielęgnacja chorwackiego psa tornjak

Tornjak cieszy się bardzo dobrym zdrowiem. Ma silną odporność organizmu, dobrze radzi sobie ze zmiennymi warunkami atmosferycznymi i nie posiada konkretnych chorób dziedzicznych. Mimo tego tornjak jest raczej krótkowiecznym psem, jego średnia długość życia to 10 lat.

Jako przedstawiciel ras dużych, tornjak może cierpieć na dysplazje stawów, różnego typu schorzenia układu ruchu. Ma również większe predyspozycje do wystąpienia skrętu żołądka, który może zakończyć się śmiercią zwierzęcia.

Przeczyta także: Cmentarze dla zwierząt

Pielęgnacja tornjaka powinna opierać się na regularnym myciu zębów psu. Rasa ta posiada nożycowy zgryz, przy którym szybko odkłada się kamień nazębny. W okresach linienia należy często czesać psa i wyczesywać podszerstek, który intensywnie linieje. Można wtedy wzmacniać okrywę włosową psa od środka – podając kwasy Omega 3, np. w formie olejów z łososia lub innych rybich tłuszczy. Posiadają one właściwości wzmacniające skórę i włos, odżywiają i nabłyszczają go.

Przeczytaj także: Jak poprawnie myć psu zęby?

Tornjak - cena

Tornjak nie jest popularną rasą w Polsce. Najwięcej renomowanych hodowli rasy znajduje się na jej ojczystych terenach – Bośni i Hercegowiny, Chorwacji. Miłośnicy tornjaków często po szczeniaki jeżdżą właśnie tam, aby mieć pewność czystości krwi, a przy okazji zapoznać się na własne oczy z przywiązaniem regionalnym do tych chorwackich psów.

Cena szczeniaka tornjak wynosi ok. 7000 zł, kupując szczeniaka zza granicy należy doliczyć koszty podróży lub transportu. Sama wyprawka dla szczeniaka kosztuje ok. 1000 zł, a następnie średnie miesięczne koszty utrzymania to nawet 1500 zł. Dorosły tornjak wykazuje duże zapotrzebowanie energetyczne i potrafi sporo zjeść, warto zainwestować w wysokiej jakości, mięsną karmę dla psa, która szybciej nasyci i odżywi pupila. Bez względu na szacowane koszty, tornjak odwdzięczy się ogromną dawką miłości i czułości dla całej rodziny.

Karolina Łuszczyk

Zdjęcia: Canva.com