Krótkotrwały niedowład u psa – co może za niego odpowiadać?

Niedowład u psa, który utrzymuje się krótkotrwale, spowodowany może być przez wiele czynników. Wywołać go mogą zarówno bardzo prozaiczne stany, jak również przewianie. Stanowić może też objaw ciężkiej choroby. Bez względu na to, co spowodowało chwilowy paraliż u psa, trzeba zgłosić się z pupilem do weterynarza.

Pojawienie się nawet chwilowego paraliżu u psa będzie źródłem ogromnego niepokoju i strachu dla opiekunów. Co gorsza, za niedowład odpowiadać może wiele czynników i jednoznaczne określenie jego podłoża nierzadko stanowi spory problem. Sprawdź, czemu może towarzyszyć tymczasowy paraliż u psa i w jaki sposób pomóc pupilowi.

Chwilowy niedowład kończyn u psa – padaczka

Chwilowy niedowład kończyn u psa wpisuje się w obraz kliniczny padaczki. To jedna z częstszych chorób układu nerwowego u czworonogów. Dotyczy 3–5% wszystkich psów, lecz rasami o wzmożonej częstotliwości jej występowania są m.in. owczarek belgijski, wilczarz irlandzki, beagle, szpic fiński, berneński pies pasterski, golden retriever, keeshond, owczarek szetlandzki, wyżeł węgierski i włoski.

Padaczka przybrać może rozmaitą postać. Zazwyczaj kojarzy się z drgawkami, które w rzeczywistości nie muszą występować. Zwierzę niekiedy na skutek ataku padaczkowego może doświadczyć krótkotrwałego paraliżu. Padaczka zwalczana jest lekami. Środki przeciwdrgawkowe przypisywane są czworonogom, u których ataki mają miejsce częściej niż raz w miesiącu lub przybierają charakter gromadny (więcej niż dwa ataki po sobie w ciągu doby).

Chwilowy paraliż u psa? To mogą być problemy żołądkowe

Niejednego psiego opiekuna zaskoczyć może, że chwilowy paraliż u psa może być związany z dolegliwościami ze strony układu pokarmowego. Nagły paraliż u psa towarzyszyć może silnym bólom żołądka. Za ten stan odpowiada nagromadzenie gazów w przewodzie pokarmowym. Przypadłości tej nie towarzyszą zazwyczaj biegunka czy wymioty. Za to typowe jest odbijanie, nieprzyjemny zapach z pyska, głośne dźwięki dochodzące z jamy brzusznej (bulgotanie, burczenie, przelewanie). Nadmiar gazów może mieć różne podłoże.

Wśród możliwych przyczyn wymienia się m.in.:
● wolną perystaltykę jelit – zalegający w odbytnicy pokarm podlega przemianom metabolicznym, a to przyczynia się do powstania zbyt dużej ilości gazu,
● za szybkie spożywanie posiłków, w wyniku czego pies połyka nadmierne ilości powietrza,
● choroby trzustki czy zapalenie jelit,
● nadmiar węglowodanów w diecie.

Niedowład u psa spowodowany nadmiarem gazów ustąpi wraz z likwidacją problemu głównego. Podstawą leczenia będzie odpowiednio zbilansowana dieta, regularne odżywianie i higiena jedzenia – wolne i dokładne przeżuwanie, w czym mogą pomóc miski spowalniające jedzenie. Lekarz może zalecić stosowanie środków przeciwbólowych i rozkurczowych, aby dolegliwości szybciej ustąpiły.

Nagły niedowład nóg u psa – winowajcą przewianie

Nagły niedowład nóg u psa pojawić się może jako konsekwencja przewiania. Co kryje się pod tym pojęciem? Przewianie to stan, do którego dochodzi wskutek działania na organizm zimnego powietrza. Wiatr ochładza ciało, przyczynia się do miejscowego obniżenia temperatury. W wyniku tego następuje osłabienie funkcjonowania układu odpornościowego, co sprzyja rozwojowi infekcji i stanu zapalnego mięśni czy nerwów.

Poza krótkotrwałym niedowładem łap u psa przewianie może objawiać się: podwyższoną temperaturą ciała, dreszczami, bólem, obrzękiem, sztywnością i przykurczami mięśni. Przewianie utrzymuje się kilka dni. Z objawami walczy się przede wszystkim ciepłem. Rozgrzewające kompresy, ułożenie legowiska psa z dala od okien i drzwi, a blisko źródła ciepła, przykrywanie kocem mogą rozluźnić zesztywniałe mięśnie. Pomocne są również delikatne masaże.

Niedowład kończyn u psa – neosporoza

Neospora caninum to pasożyt kosmopolityczny, który jest przyczyną neosporozy. Psy są jedynymi stwierdzonymi żywicielami ostatecznymi w Europie, odgrywają również rolę żywicieli pośrednich. Do zarażenia dochodzi drogą pokarmową przez spożycie zanieczyszczonego cystami mięsa wołowego i surowych podrobów wołowych. Ciężkie przypadki neosporozy mogą okazać się kolejną z przyczyn niedowładu tylnych kończyn u psa. Wraz z zaawansowaniem choroby nasila się ataksja, dochodzi do zaniku mięśni, pojawiają się objawy bólowe przy obmacywaniu mięśnia lędźwiowego, czworogłowego, głowy i szyi oraz zaburzenia w połykaniu.

Podstawową metodą diagnozowania lambliozy jest stwierdzenie obecności w stolcu cyst. Ważną rolę odgrywają też badania serologiczne. Do terapii wykorzystuje się leki, w tym zazwyczaj klindamycynę, sulfonamid/trimetoprim. Aby zmniejszyć ryzyko wtórnego zakażenia, należy ograniczyć kontakt pupila ze skażonym środowiskiem. Oznacza to, że psy powinny być karmione gotowanym mięsem, nie wolno dopuścić do skażenia kałem wody i paszy podawanej bydłu.

Niedowład nóg u psa przez zapalenie krążka międzykręgowego i kręgów

Zapalenie krążka międzykręgowego i kręgów to kolejna możliwa przyczyna niedowładu u psa. Stan ten najczęściej spowodowany jest przez zakażenie bakteryjne. Może być związany z takimi procesami chorobowymi, jak zapalenie układu krwionośnego, skóry, dróg moczowych. Przy zapaleniu krążka międzykręgowego i kręgów zwierzę ma podwyższoną temperaturę ciała, staje się osowiałe, spada mu apetyt. W wyniku silnego bólu pleców ma trudności ze wstawaniem i chodzeniem. Może pojawić się niezborność, a później niedowład kończyn. Choroba diagnozowana jest w oparciu o liczne badania, w tym m.in. rentgenowskie, tomografię komputerową, rezonans magnetyczny, badanie krwi i moczu. Leczenie polega na podawaniu antybiotyku. Ważna jest też fizjoterapia weterynaryjna.

Dyskopatia przyczyną niedowładu kończyn u psa

Dyskopatia u psa to choroba kręgosłupa z zaburzeniami neurologicznymi. Spowodowana jest wypadnięciem, przesunięciem, degeneracją tarczek międzykręgowych, do czego predysponują zwyrodnienia i nacisk na rdzeń kręgowy. Przypadłość ta rozwinąć się może u każdego psa, lecz najczęściej stwierdzana jest u jamników, pekińczyków, shih tzu i buldogów francuskich.

Typowe objawy dyskopatii to: osowiałość, brak apetytu, sztywność i przykurcze mięśni, kulawizna kończyn piersiowych, niechęć do brania na ręce, niedowład, a w ciężkich przypadkach całkowite porażenie kończyn. Kiedy choroba rozpoznana została w początkowym etapie, można spróbować ją leczyć fizjoterapią i dietą. Przy braku efektów konieczne jest leczenie operacyjne, które polega na zlikwidowaniu ucisku na rdzeń kręgowy.

Olga Dąbska