Koszyk
0 produkt(y)
Koszyk jest pusty
Kategorie
Kapibara to ssak należący do rzędu gryzoni – tak samo jak myszy, szczury, kawie domowe (czyli świnki morskie), szynszyle czy wiewiórki. Jednak w porównaniu z wymienionymi gatunkami, kapibary są bardzo dużymi zwierzętami. Osiągają masę nawet do 65 kg!
Pierwsze wzmianki o kapibarach pochodzą z drugiej połowy XVIII wieku. Opisał je słynny szwedzki przyrodnik Karol Linneusz. Co ciekawe, zaliczył je do rodziny świniowatych, przez co kapibara przez wiele lat uchodziła za jeden z gatunków świń. Z tego powodu gryzoń do dziś często bywa nazywany świnią wodną. Nazwa „kapibara” w języku guarani oznacza stworzenie żywiące się trawami.
Kapibary wywodzą się z Ameryki Południowej. W naturze żyją głównie na podmokłych obszarach – w lasach równikowych i monsunowych Kolumbii, Brazylii i Wenezueli. Ponieważ łatwo przystosowują się do różnych warunków, spotkać je można także w Argentynie czy Urugwaju. Wybierają tereny w pobliżu zbiorników wodnych. Chętnie trzymają się także ludzkich osad, gdzie mają pod dostatkiem pożywienia i w mniejszym stopniu zagrożone są przez drapieżniki.
Kapibar nie hoduje się na masową skalę, choć w Ameryce Południowej można spotkać farmy tych zwierząt. Tam utrzymywane są z przeznaczeniem na skóry. Jeszcze rzadszym zjawiskiem jest hodowla kapibary jako zwierzęcia domowego. Te egzotyczne stworzenia często za to można spotkać w ogrodach zoologicznych.
Kapibara występuje w dwóch odmianach – kapibara wielka i kapibara mała. Zasięg występowania tej drugiej ogranicza się do Panamy i północnej części Kolumbii. Dlatego mówiąc o kapibarach, najczęściej ma się na myśli powszechnie występująca w Ameryce Południowej kapibarę wielką. Jest ona największym z żyjących współcześnie gryzoni. Osiąga masę ciała nawet 65 kg (rekordzista ważył 91 kg!). Ma średnio 120 cm długości i wysokość w kłębie do 65 cm.
Kapibary mają dość krępą budowę ciała, dużą głowę (z oczami, nozdrzami i małymi uszami zlokalizowanymi na jej szczycie, co ułatwia zwierzęciu pływanie), krótkie, mocne łapy (przednie – cztero-, a tylne – trójpalczaste) zakończone pazurami, a także szczątkowy ogon. Palce kapibary łączy błona pławna – to kolejna cecha, dzięki której kapibary są świetnymi pływakami.
Jak wszystkie gryzonie, kapibara ma silne siekacze, które rosną całe życie. To zwierzę obdarzone świetnym wzrokiem, słuchem i węchem. Skóra kapibary jest cienka, brązowa, pokryta rzadką, szorstką sierścią o czerwono-brązowym zabarwieniu na grzbiecie, a żółto-brązowym – na brzuchu. Inaczej niż u innych gryzoni, w skórze kapibary znajdują się gruczoły potowe. Samce mają na pysku gruczoły zapachowe, z których w okresie godowym (by wabić samice) wydobywa się żółtawa wydzielina o zapachu piżma.
Może Cię zainteresować: Jakie zwierzęć się nie poci?
Kapibary to zwierzęta roślinożerne, a przy tym bardzo „wybredne” – większość ich diety stanowi zaledwie kilka gatunków roślin. Kapibary żywią się głównie przybrzeżnymi trawami. Ponadto są koprofagami – niektóre składniki odżywcze czerpią z własnych odchodów. Ponieważ wielkim gryzoniom zdarza się – w poszukiwaniu pożywienia – niszczyć uprawy człowieka, w Ameryce Południowej kapibary uważane są za szkodniki.
Przeczytaj także: Kaprofagia u psów, czyli dlaczego pies je kupy?
Kapibary żyją w pobliżu zbiorników wodnych. To pozwala im schłodzić się w upały, ponieważ rzadka sierść nie zapewnia im dostatecznej ochrony przed słońcem. O najgorętszej porze dnia kapibary zwykle nie wychodzą z wody, która stanowi dla nich także doskonałą kryjówkę przed drapieżnikami. Te gryzonie są świetnymi pływakami, a zaatakowane potrafią ukrywać się pod wodą nawet przez 5 minut. Na lądzie kapibary nie radzą sobie równie dobrze, jak w wodzie – biegają dość niezgrabnie, nie kopią nor, przed zagrożeniami mogą ukrywać się jedynie w wysokich trawach.
Kapibary to zwierzęta stadne. Żyją przeważnie w grupach rodzinnych, złożonych z jednego samca, kilku samic i młodych – łącznie z około 10-30 osobników. W sytuacji zagrożenia, np. w czasie suszy, mogą łączyć się w nawet kilkukrotnie większe stada. Kapibary porozumiewają się za pomocą oryginalnych dźwięków, które pozostają przedmiotem badań naukowców.
Przeczytaj więcej o żywieniu gryzonii
Kapibary osiągają zdolność do rozrodu, mając około 1,5 roku. Mogą rozmnażać się przez cały rok. Do kopulacji dochodzi w wodzie. Ciąża u kapibary trwa 5 miesięcy, a w miocie rodzi się do 7 młodych (przeważnie 3-5). Pozostają one przez 2-4 miesiące pod opieką matki, ale karmione mogą być przez wszystkie samice w stadzie. Samice nie budują gniazd ani w żaden inny szczególny sposób nie chronią swoich młodych, w związku z czym w naturze większość z nich pada ofiarą drapieżników.
Dorosła kapibara przeżywa przeciętnie 4 lata, choć w optymalnych warunkach może żyć nawet 10 lat. Gryzonie często cierpią na niedobór witaminy C, podatne są na liczne infekcje, a przede wszystkim stanowią łatwy łup dla wielu drapieżnych zwierząt (m.in. jaguarów, anakond, orłów). Dzikie kapibary często też zabijane są przez ludzi.
Kapibary to bardzo inteligentne, towarzyskie zwierzęta. Z łatwością dają się oswoić, a nawet można nauczyć je wykonywania prostych poleceń. W odróżnieniu od wielu innych gatunków egzotycznych zwierząt, hodowla kapibar jest w Polsce legalna. Niestety, trzymanie ich w domowych warunkach jest praktycznie niemożliwe. Kapibary potrzebują sporo przestrzeni i mają wiele wymagań, które muszą być spełnione, aby były zdrowe i szczęśliwe.
Przede wszystkim zwierząt tych nie powinno się hodować w pojedynkę. Potrzebują swojego stada, ponieważ samotność jest dla nich ogromnym powodem do stresu. W okresie letnim muszą mieć ogrodzony teren (o powierzchni minimum 20 m2 na parę), ze stałym dostępem do cienia oraz do zbiornika wodnego o głębokości przynajmniej 3 metrów. Zimą nie mogą przebywać na świeżym powietrzu, bo jest tam dla nich zbyt chłodno.
Kapibarze trzeba także zapewnić specjalne pożywienie, które zazwyczaj nie jest dostępne w polskich sklepach. Naturalny wypas jest zbyt ryzykowny, ponieważ kapibary mają bardzo wrażliwy układ pokarmowy i łatwo mogą się zatruć.
Osoba, która jest w stanie zapewnić kapibarom odpowiednie warunki i zdecyduje się na ich hodowlę, powinna wybrać zwierzęta z pewnego, legalnego źródła. Zdecydowanie nie należy oswajać gryzoni żyjących wcześniej na wolności. Kapibara z hodowli kosztuje w Polsce około 5000-6000 zł.
Anna Dobroń
Milena Kostrubiec
Komentarze
Nie znaleziono żadnych opinii