Koszyk
0 produkt(y)
Koszyk jest pusty
Kategorie
Kwestia grup krwi u zwierząt to temat, który może wydawać się mniej znany w porównaniu do ludzkiego układu krwi, jednak ma ogromne znaczenie w weterynarii, zwłaszcza podczas transfuzji krwi czy rozmnażania zwierząt. Podobnie jak ludzie, psy i koty mają grupy krwi, jednak różnią się one od tych ludzkich. U ludzi najpopularniejszy jest system ABO, natomiast u zwierząt klasyfikacja grup krwi jest bardziej specyficzna dla danego gatunku.
Grupy krwi u psów są klasyfikowane w oparciu o antygeny DEA (Dog Erythrocyte Antigen) występujące na powierzchni erytrocytów. Najważniejsze z nich to DEA 1.1, DEA 1.2, DEA 3, DEA 4, DEA 5 i DEA 7. W praktyce klinicznej największe znaczenie ma DEA 1.1. Psy mogą być DEA 1.1 dodatnie lub ujemne, co ma bezpośrednie przełożenie na możliwość wykonania transfuzji krwi. Podobnie jak u ludzi, przed wykonaniem transfuzji krwi u psa ważne jest zbadanie, jaka grupa krwi występuje u biorcy i dawcy. Transfuzja krwi od psa z grupą DEA 1.1 dodatnią do psa z grupą DEA 1.1 ujemną może prowadzić do poważnych powikłań, takich jak reakcja hemolityczna.
Psy mogą być regularnymi dawcami krwi, o ile ważą co najmniej 25 kg i są zdrowe. Samice muszą być wykastrowane i nigdy nie mogą być w ciąży, aby uniknąć problemów związanych z dodatkowymi przeciwciałami
Przeczytaj również: Badanie krwi u psa - co należy wiedzieć?
Grupy krwi u kotów są znacznie prostsze niż u psów. U kotów wyróżnia się trzy podstawowe grupy krwi: A, B i AB. Grupa A jest najczęściej spotykana, natomiast grupa B występuje rzadziej, szczególnie u ras takich jak kot brytyjski krótkowłosy. Grupa AB jest wyjątkowo rzadka.
Ważne jest, aby wiedzieć, że w przeciwieństwie do psów, koty naturalnie wytwarzają przeciwciała przeciwko obcym grupom krwi. Oznacza to, że transfuzja krwi od dawcy z grupą krwi A do biorcy z grupą B (lub odwrotnie) może być śmiertelna, dlatego przed każdą transfuzją konieczne jest precyzyjne oznaczenie grupy krwi.
Konflikt serologiczny u kotów to zjawisko, które może wystąpić, gdy kotka z grupą krwi B rodzi kocięta z grupą krwi A. W takiej sytuacji kocięta mogą być narażone na hemolizę erytrocytów, gdyż przeciwciała obecne w mleku matki atakują krwinki czerwone kociąt. Może to prowadzić do poważnych powikłań, w tym do śmierci kociąt. Kocięta po urodzeniu są narażone na wchłanianie przeciwciał z siary (pierwsze mleko) przez około 12-24 godziny. To właśnie w tym okresie przeciwciała anty-A zawarte w mleku kotki z grupą krwi B mogą przedostać się do układu krwionośnego kociąt z krwią typu A, powodując hemolizę. To z kolei może powodować u kociąt rozwój niedokrwistości, hemoglobinurii oraz żółtaczkę. Leczenie polega na natychmiastowym odłączeniu kociąt od matki i przeprowadzeniu transfuzji, jednak mimo podjętych działań, śmiertelność w takich przypadkach jest bardzo wysoka. W przypadku braku badań krwi lub dzikich kotów, problem występuje o wiele częściej.
W celu zapobiegania takiemu konfliktowi, zaleca się oznaczanie grupy krwi zarówno u kotki, jak i potencjalnego kocura przed planowanym kryciem. W przypadku ciąży z przypadkowym kocurem ryzyko konfliktu serologicznego u kotów jest większe. Dlatego kluczowe jest unikanie krycia kotek z grupą krwi B kocurami posiadającymi grupę krwi A lub AB.
Znajomość grupy krwi naszych czworonogów jest niezwykle ważna, szczególnie w kontekście transfuzji krwi. Nieodpowiednia transfuzja może prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych, a w najgorszym wypadku do śmierci zwierzęcia. Dlatego znajomość grupy krwi pupila oraz świadome planowanie krycia w przypadku hodowli są kluczowe dla zapewnienia zdrowia i bezpieczeństwa naszych zwierząt.
Dzięki znajomości grupy krwi można uniknąć konfliktu serologicznego u kotów, który jest szczególnie niebezpieczny dla nowo narodzonych kociąt. Najlepiej zapisać informację o grupie krwi w książeczce zdrowia pupila.
Zdjęcia: Canva.com
Komentarze
Nie znaleziono żadnych opinii