Koszyk
0 produkt(y)
Koszyk jest pusty
Kategorie
Widok uciekającej na drzewo małej, zwinnej wiewiórki to wspaniały obrazek jesiennych spacerów po parku czy lesie. To rude zwierzątko cieszy się wyjątkową sympatią zarówno dorosłych, jak i dzieci. Aż chciałoby się dać im coś pysznego do jedzenia – tylko czy wolno? A jeśli tak, to co miałoby to być?
Wiewiórki to jedne z najczęściej spotykanych dzikich zwierząt w polskich lasach i parkach. I jako jedne z niewielu dziko żyjących zwierząt nie wzbudzają strachu – a wręcz przeciwnie – prawie każdy ma ochotę je pogłaskać i nakarmić. Chociaż jest to pospolite zwierzę, wciąż niewiele o nich wiemy. A szkoda, bo to w skali całego świata, bardzo wyjątkowe zwierzę.
Wiewiórki to małe gryzonie o bujnym ogonie, które mierzą średnio 25 cm. Wśród wiewiórek można wyodrębnić ponad 30 gatunków m.in. wiewiórkę szarą, wiewiórkę rudobrzuchą, japońską, meksykańska frędzlouchą czy wiewiórkę pospolitą. I to ta ostatnia jest głównym bywalcem polskich parków czy lasów – zarówno liściastych, jak i iglastych. Mimo, że są to zwierzęta pospolite to podlegają częściowej ochronie.
Gryzoń ten jest typowym zwierzęciem nadrzewnym o ubarwieniu grzbietu od rudego do ciemnobrązowego i wadze nie przekraczającej 300 gramów. Wiewiórka mieszka najczęściej w dziuplach lub zajmuje gniazda ptaków. Jest to zwierzak aktywny rano i po południu, który najczęściej wiedzie samotny tryb życia.
Co je wiewiórka? Czy wiewiórki jedzą żołędzie? Pożywienie wiewiórki pospolitej stanowią przede wszystkim nasiona m.in. te z szyszek, pędy sosny, żołędzie, orzechy, pąki drzew, grzyby, owoce, owady, jaja i pisklęta.
Pospolita wiewiórka to zwierzę, które nie zapada w sen zimowy. Zimą jednak zasadniczo zmienia się jej tryb życia – rzadziej wychodzi z dziupli czy gniazda i znacznie mniej je. Ten sprytny zwierzak przez całą jesień gromadzi zapasy na zimę. Głównie są to orzechy i żołędzie, które ukrywa w dziuplach lub zagrzebuje w ziemi. Dzięki dobrej pamięci odnajduje zimą większość z nich!
Czy wiewiórki można dokarmiać? Jak najbardziej! Zimą będą nam za to bardzo wdzięczne, a być może nawet dzięki nam przetrwają ten najtrudniejszy okres w roku.
Najlepszy pokarm dla wiewiórek to mieszanka orzechów laskowych i włoskich, nasiona słonecznika, marchew, pokrojone jabłko, winogrona, kiwi, gruszka, brokuł, cukinia, suszone ziarna kukurydzy. Wygodnie i bezpiecznie jest również użyć gotowej mieszkanki karmy dla wiewiórek. Jeżeli chcemy dokarmiać wiewiórkę najlepiej zbudować dla niej specjalny karmnik dla wiewiórki – dzięki czemu pokarm nie będzie łatwo dostępny dla innych zwierząt czy ptaków.
Montując karmnik dla wiewiórki w ogrodzie, nie tylko pomożemy temu małemu gryzoniowi, ale również dzięki temu zyskamy wspaniały obiekt do obserwacji. Pamiętajmy jednak, że to zwierzę, choć bardzo sympatyczne, jest dzikie i nie należy go głaskać czy brać do domu. Po pierwsze będzie to dla niego bardzo stresujące, a po drugie wiewiórki mogą roznosić wściekliznę, więc lepiej tylko przyglądać im się z bezpiecznej odległości.
Podobnie jak w przypadku dokarmiania dzikich ptaków, dokarmiając wiewiórki należy mieć na uwadze złotą zasadę, że lepsze wrogiem dobrego. Pamiętajmy, że dzikie zwierzęta potrzebują naszego wsparcia tylko w tym najtrudniejszym okresie – w czasie zimy, śniegu czy mrozu, kiedy same nie mogą wystarczająco zadbać o zdobycie pożywienia. W innych okresach lepiej dla ich dobra wstrzymać się z dokarmianiem, aby przyzwyczajona do łatwego dostępu do pożywienia wiewiórka się zbytnio nie rozleniwiła, bo w takim przypadku chwilowa przerwa w dokarmianiu może się skończyć dla niej tragicznie.
Tak – o ile zdecydujemy się na wybór wiewiórki hodowlanej, np. burunduka – czyli przeznaczonej do życia w domu. Wiewiórkę pospolitą po pierwsze trudno by było udomowić, po drugie jest to gatunek chroniony, więc zakazane jest zabieranie jej do domu. Najpopularniejszym gatunkiem hodowlanym wiewiórek są wiewiórki syberyjskie, czyli burunduki. Nie są to zwierzęta trudne w hodowli. Ich wymagania są podobne do wymagań większości, popularnych gryzoni. Oprócz odpowiedniego jedzenia trzeba im zapewnić sporą klatkę – gdyż są to zwierzęta bardzo ruchliwe. Odpowiednia będzie taka jak dla norki, czyli o wymiarach ok. 100 x70 cm, ale jak zawsze w takim przypadku – im większa, tym lepiej. Warto również wiedzieć, że wiewiórki hodowane w domu należy często z tej klatki wypuszczać, by mogła swobodnie eksplorować pokój czy mieszkanie. Wymagać to będzie jego zabezpieczenia, należy zadbać o zasłonięcie wszelkich szczelin czy usunięcie niebezpiecznych roślin. Wiewiórki hodowane w domu z pewnością dostarczą wszystkim domownikom wiele przyjemności z obserwacji ich pełnego żywiołowości temperamentu.
Wiewiórka w hodowli żyje około 6-7 lat. W środowisku naturalnym, gdzie jest narażona na niebezpieczeństwo, dożywa nie więcej niż 2-4 lata.
Komentarze