Wyjazd za granicę - cz.1

Egzotyczne wakacje? Praca marzeń? A może przygoda życia? Chcesz, żeby właśnie w tym okresie towarzyszył Ci Twój pies lub kot?

Jak zaplanować zagraniczny wyjazd ze zwierzakiem, żeby nie zamienił się w traumę?

Przede wszystkim – przepisy. Sytuacja polityczna na świecie zmienia się jak w kalejdoskopie. Niestety, przyszło nam żyć w ciekawych czasach. Dlatego każdą informację dotyczącą wymogów, jakie musi spełniać zwierzę wyjeżdżające poza granice kraju najlepiej potwierdzić we właściwej ambasadzie.

Terytorium Unii Europejskiej

Należy pamiętać, że maksymalna ilość zwierząt przemieszczanych w celach niehandlowych nie może przekraczać pięciu. W szczególnych warunkach liczba ta może ulec zmianie, co określa właściwe rozporządzenie. Również od 01.01.2012 ujednolicono na terenie UE przepisy dotyczące głównych zasad przemieszczania zwierząt. Paszporty wystawiane są dla: psów, kotów i fretek.

Podstawowe wymagania dla zwierząd podróżujących na terenie Unii Europejskiej to:

Zwierzę musi posiadać paszport lub zaświadczenie o wszczepieniu transpondera (mikroczipu). Czip musi być założony przed szczepieniem i musi być możliwy do odczytania przez urządzenie zgodne z normą ISO 11785.
Zwierzę może przybyć do kraju nie później niż 5 dni po przybyciu właściciela i nie wcześniej niż 5 dni przed nim.
Zwierzę musi być zaszczepione przeciwko wściekliźnie co najmniej 21 dni przed wjazdem do kraju przeznaczenia ( testy krwi określające skuteczność szczepienia przeciw wściekliźnie dotyczą tylko zwierząt pochodzących spoza listy państw niskiego ryzyka ).
Przy wjeździe do Anglii, Irlandii, Norwegii, Malty, Finlandii w książeczce psa musimy dodatkowo posiadać zaświadczenie o podaniu środka przeciwko tasiemcom ( podanie musi nastąpić nie później niż 120 godzin przed wjazdem i nie wcześniej niż 24 godziny przed wjazdem)

Pytania i wątpliwości dotyczące wyjazdu

Szczepienia

Dlaczego w innych krajach data szczepienia przypominającego jest często co trzy lata, a w Polsce co roku?

Często pojawiają się pytania o odstępy między szczepieniami. Wynika to stąd, że kraje członkowskie posługują się odmiennymi przepisami dotyczącymi uodparniania zwierząt. W Polsce ustawodawca wymaga szczepienia przeciwko wściekliźnie co roku. W większości krajów Unii Europejskiej dawki przypominające są podawane co trzy lata. Wyjątkiem są dwie szczepionki dające odporność tylko na rok oraz jedna, która daje odporność na cztery lata. Przepisy te jednak nie mają zastosowania w Polsce, więc zwierzęta opuszczające nasz kraj są szczepione wg przepisów polskich.

Lekarz odmawia zaszczepienia szczenięcia przed trzecim miesiącem życia. Dlaczego nie można go zaszczepić i jak mogę przewieźć zwierzę?

Kwestia szczepień wygląda nieco inaczej u zwierząt młodych, które nie ukończyły trzeciego miesiąca życia i nie posiadają szczepienia przeciwko wściekliźnie. Wynika to z tego, że zwierząt do ukończenia trzeciego miesiąca życia nie szczepi się na wściekliznę. Podana szczepionka najprawdopodobniej wówczas nie zadziała (zwierzę posiada jeszcze przeciwciała matczyne), a samo szczepienie (zakładając, że ktoś zaszczepi zwierzę w tym wieku, co jest mało prawdopodobne) nie będzie uznawane.

Kraje członkowskie posługują się swoimi przepisami, co do możliwości wprowadzenia na terytorium zwierzęcia poniżej trzeciego miesiąca życia bez ważnego szczepienia. Niestety, większość państw nie przewiduje takiej możliwości. Dotyczy to zwłaszcza najbardziej popularnych krajów.

Pełna lista znajduje się pod tym adresem:
https://ec.europa.eu/food/animals/pet-movement/eu-legislation/young-animals_en

Wwiezienie zwierzęcia nieposiadającego aktualnego szczepienia powoduje cofnięcie do kraju macierzystego na koszt właściciela, pozostawienie na kwarantannie do czasu możliwości zaszczepienia i nabrania odporności (czyli dodatkowe 21 dni od dnia zaszczepienia) na koszt właściciela lub eutanazję. Decyzja zostaje podjęta przez urzędników i odpowiednie służby właściwe dla danego kraju.

Pies został odrobaczony lekiem kupionym w sklepie. Czy na granicy taka profilaktyka może nie zostać uznana?

Przepisy wyraźnie określają jakie substancje muszą zostać zastosowane u psów transportowanych do Anglii, Irlandii, Norwegii, Finlandii oraz na Maltę. W skład preparatu odrobaczającego musi wchodzić substancja o nawie praziquantel lub inna substancja czynna, posiadającą właściwości ograniczenia zarażenia tasiemcem. Profilaktykę wprowadza się w kierunku tasiemców bąblowców (Echinococcus sp.) Odrobaczenie musi zostać wpisane i potwierdzone przez lekarza weterynarii w zakładce „Echinococcus treatment” w paszporcie. Lekarz weterynarii wpisuje lub wkleja nazwę produktu oraz producenta, datę ważności i serię leku, datę i czas podania leku. Wpis jest potwierdzany pieczątką oraz podpisem.

Ważne jest aby dokładnie podać lekarzowi datę i godzinę, o której planujemy znaleźć się w kraju docelowym. W przypadku profilaktyki bąblowców obowiązują ściśle określone godziny – lek nie może zostać podany wcześniej niż 120 godzin oraz później niż 24 godziny w momencie przekroczenia granicy. W przypadku niedopełnienia wymogów pies może zostać zatrzymany na kwarantannie lub służby mogą odmówić pozwolenia na przekroczenie granicy. Wszelkie koszty pokrywa wówczas właściciel.

Teksty na blogu nie są poradą lekarską oraz nie zastępują wizyty u lekarza weterynarii.

Adrianna Wawrzyniak

Komentarze

Nie znaleziono żadnych opinii

Nowa wiadomość