Terier irlandzki (Irish terrier) - encyklopedia ras psów

Teriery irlandzkie to najcichsze i najmniej hałaśliwe spośród terierów. Dla osób mieszkających w blokach jest to ogromna zaleta, znając możliwości szczekające pozostałych psów z tej grupy rasowej. Dodatkowo, te teriery zachowały szybkość, odwagę i ciekawość ze swojej przeszłości kształtowania się. Do dzisiaj są to psy wszechstronne użytkowo, co w połączeniu z chęcią do nauki sprawia, że teriery irlandzkie wykonają właściwie każde polecenie swojego opiekuna. Jednak nie bez powodu zyskały one niegdyś miano „czerwonych diabłów” – teriery irlandzkie są zacięte i w razie konieczności nie ustąpią nawet większym sobie.

Historia rasy terier irlandzki

Teriery irlandzkie to rasa, która ma naturalne, stare pochodzenie. Teriery irlandzkie są wynikiem swobodnego krzyżowania się małych, podwórkowych terierów na terenach Irlandii. Pieski te były rodzimymi psami żyjącymi od lat na danym obszarze. Charakteryzowały się zaciętością w stosunku do gryzoni i małych zwierząt, oraz konkretnymi, jednolitymi umaszczeniami – rudym, pszenicznym, niebieskim, a także pręgowanym. Z biegiem lat w naturalny sposób dochodziło do łączenia się psów, a następnie z niewielką ludzką pomocą do wyodrębnienia już 4 sprecyzowanych linii terierów, które dzisiaj są rasami:

• terier irlandzki
• irish soft coated wheaten terrier
• kerry blue terrier
• irish glen of imaal terrier

Teriery irlandzkie zostały uznane w 1879 roku przez Irish Kennel Club, a następnie przez FCI, które wpisało rasę do grupy III terierów i sekcji 1 teriery duże i średnie.

W czym specjalizowały się teriery irlandzkie?

Teriery na terenach Irlandii od zawsze działały jako szczurołapy – pomagały ludziom zmniejszyć populację gryzoni, ale jednocześnie były dzięki temu mało wymagające pod kątem opieki, ponieważ właściwie same sobie organizowały pożywienie.

Podczas kształtowania się rasy terier irlandzki, zauważono, że te rudo-czerwone psy są nieustępliwe i bardzo silne. Zaczęto organizować z nimi walki psów i specjalizować w nich tę rasę. Teriery irlandzki zyskały dużo fanów tych walk, a także przydomek „czerwone diałby”, bo były trudnymi do pokonania przeciwnikami.

Teriery irlandzkie wykorzystywane były również do polowań, jako psy myśliwskie, głównie do wypłaszania zwierzyny z nor czy łowisk. Wyspecjalizowane były w polowaniach na borsuki, lisy, wydry, króliki.

Dodatkowo, teriery irlandzkie miały za zadanie niezauważone i niesłyszane przedostawać się na tereny rabowane i kraść z nich mięso, a także małą zwierzynę hodowaną przez właścicieli posesji.

Podczas I Wojny Światowej, terier irlandzki służył jako pies wojskowy. Miał przekazywać poufne informacje między oddziałami wojskowymi.
W każdej z tych ról terier irlandzki musiał być cichy, czujny, szybki i odważny. Gdy misja się nie powodziła, miał on zagryźć zwierzęcego przeciwnika bez zastanowienia, a od ludzi jak najszybciej uciec.

Terier irlandzki – wygląd i umaszczenie

Terier irlandzki to pies średniej wielkości. Wzrost w kłębie dorosłego osobnika powinien wynosić ok. 45 cm, natomiast masa ciała ok. 12 kg.

Sylwetka psa jest umięśniona oraz wpisana w kwadrat, a to dzięki bardzo wysokim nogom. Ten szorstkowłosy terier ma całkiem prosty i silny grzbiet. Brzuch lekko podkasany, a klatka piersiowa głęboka i szeroka. Terier irlandzki ma wysoko osadzony ogon, noszony wysoko nad grzbietem, średniej grubości. W krajach, gdzie zabieg jest dozwolony, ogon psa jest kopiowany, podobnie jak niegdyś uszy. Nogi psa są mocne, zakończone średniej wielkości łapami.

Terier irlandzki ma długą i wąską głowę, z charakterystyczną bródką. Oczy małe, ciemnego koloru z przenikliwym i bystrym spojrzeniem. Nos ciemny, duży. Uszy stojące do 1/3, następnie złamane w przód, kształtu trójkątnego. Szyja psa mocna, łagodnie przechodząca w szerokie barki.

Pies tej rasy powinien być atletyczny i smukły, niepożądane są osobniki ciężkiej budowy. Jest to pies z natury ruchliwy i wytrzymały fizycznie.

Umaszczenie i sierść teriera irlandzkiego

Teriery irlandzkie są rasą szorstkowłosą. Dwuwarstwowa okrywa włosowa jest gęsta, a włos okrywowy jest druciany.

Na brodzie włos jest dłuższy i tworzy tzw. bródkę. Od szyi do nasady uszu sierść zbija się w kędziorki, tworząc cienki kołnierz.

Umaszczenie teriera irlandzkiego to czerwone, żółte, rude i pszeniczne. Każdy z kolorów powinien być jednolity, bez żadnych znaczeń. Terier irlandzki czarny nie występuje w klasyfikacji rasy FCI.

Terier irlandzki – usposobienie

Psy tej rasy uznawane są za najcichsze z terierów. Mało szczekają – tylko w najwyższej konieczności, raczej po cichu skradają się i bacznie obserwują całe otoczenie. Teriery irlandzkie są energiczne i aktywne, a przy tym odważne. Chętnie buszują i odkrywają nowe terytoria. Terier irlandzki sprawdzi się jako kompan we wszelakich podróżach. Powinien być jednak trzymany wtedy na mocnych szelkach i mocnej smyczy, gdyż zaciekawiony może podążyć tropem lub zerwać do biegu.

Teriery irlandzkie szybko pojmują nowe komendy i są posłuszne podczas szkolenia, ale trening powinien być dopasowany pod potrzeby tych psów – odbywać się w krótkich sesjach, być ciekawy i zmienny. Te psy mają tendencje do nudzenia się, ale wtedy zamiast szczekania, wybiorą raczej rozrabianie w domu.

W stosunku do rodziny oraz do obcych ludzi, terier irlandzki jest ciekawski i łagodny. W stosunku do innych psów może być zaczepny, a do innych zwierząt zacięty. Zawsze warto mieć na uwadze, że zaatakowany terier irlandzki (lub wytrącony w równowagi) nie ustąpi i rozpocznie walkę, czasami na śmierć i życie.

Terier irlandzki – cena

Szczeniak teriera irlandzkiego kosztuje w Polsce ok. 3 000 zł. Teriery irlandzkie czerwone mogą osiągać wyższe ceny ze względu na to pożądane umaszczenie. Renomowane hodowle, które posiadają szczeniaki od utytułowanych rodziców mogą posiadać wyższe ceny szczeniąt. Do kosztów zakupu psa należy doliczyć koszty wyprawki (ok. 1200 zł) oraz pierwszej wizyty weterynaryjnej i obowiązkowych badań i zabiegów (ok. 500 zł). Miesięczny koszt utrzymania teriera irlandzkiego to ok. 300 zł.
W Polsce teriery irlandzkie są stosunkowo dobrze znane, dzięki czemu istnieje sporo dobrych hodowli, a także klubów z miłośnikami rasy. Przez zakupem psa zastanów się czy realnie możesz mu poświęcić codziennie czas, a także czy masz zaplecze finansowe na ewentualne choroby. Możliwe jest również poszukanie psów irlandzkich w schroniskach czy fundacjach i być może uda się pomóc zwierzakowi z historią.

Karolina Łuszczyk

Zdjęcia: Canva.com