Kot sfinks – najważniejsze informacje o rasie

Kot sfinks znany jest przede wszystkim z braku owłosienia, za co odpowiada mutacja genetyczna. Jednak nagość to nie jedyna jego nietypowa cecha. Przedstawiciele tej rasy mają olbrzymie uszy, oczy w kształcie cytryny, liczne fałdy skórne. Są czułe, inteligentne, lubią zabawę.

Kot sfinks ze względu na swój nietypowy wygląd dla jednych jest obiektem zainteresowania, a innych wprost przeciwnie – odpycha. Wyróżnia się trzy główne odmiany sfinksa: dońskiego, petersburskiego i kanadyjskiego. Każdy z nich ma bardzo ciekawą historię, ale i wiele wspólnych cech.

Kot sfinks – historia rasy

Kot sfinks ma kilka odmian. Znany jest:

• sfinks doński – pochodzi z Rosji. Jego historia sięga 1987 roku i związana jest z Eleną Kovalevą z Rostowa nad Donem. Kobieta uratowała kotkę, która zaczęła z czasem stopniowo gubić futro. Kiedy powiła kocięta, wśród nich znalazły się niektóre całkiem nagie, a niektóre zaczęły gubić sierść jak ich mama. Elena przekazała jednego z nich rosyjskiej hodowcy Irinie Nemikinie. Ta zaczęła krzyżować go z różnymi kotami – w każdym miocie pojawiały się osobniki nagie, co uznano za dominującą mutację genetyczną;
• sfinks petersburski – pochodzi z Rosji, urodził się w 1994 roku w Petersburgu, jako wynik skrzyżowania kota orientalnego krótkowłosego i sfinksa dońskiego w hodowli Olgi Mironovej. Jego inna nazwa to Peterbald;
• sfinks kanadyjski – pochodzi z Toronto z prowincji Ontario w Kanadzie. Urodził się w 1966 roku, jednak jego historia jest znacznie dłuższa. W Meksyku istnieją bardzo stare malowidła z wizerunkiem bezwłosych kotów. Zdaniem innych hodowlą sfinksów zajmowali się Aztekowie.

Kot sfinks – sylwetka

Sfinksy to koty średniej wielkości, atletyczne i mocno umięśnione. Odmiany: dońska i kanadyjska osiągają dojrzałość około 12 miesiąca życia, a petersburska w wieku 18–24 miesięcy. Dorosłe osobniki mierzą 25–30 cm i ważą 2–4 kg w przypadku kotki, a 4–6 w przypadku kocura. Sfinks petersburski może mieć każdy kolor umaszczenia szaty. Podobnie doński, jednak oprócz bursztynowego. Zaś kanadyjski ma maści – tradycyjną, norkę, sepię i kolorpoint. Koty te są nagie, lecz czasem dostrzec można delikatny meszek. W przypadku dońskiego sfinksa dopuszcza się wszystkie kolory oczu (niebieski, akwamaryna, złoty, żółty, zielony, różne kolory). Petersburski może mieć oczy koloru niebieskiego, akwamaryny i zielonego, a kanadyjski – niebieskiego, żółtego, zielonego bądź różne.

Przeczytaj więcej o łysych kotach

Zachowanie i charakter sfinksów

Koty sfinksy każdej z wymienionych odmian są czułe, cenią sobie pieszczoty z opiekunem, słyną z bycia przylepami. W pewnej części jest to wynik szukania źródła ciepła, jakim z pewnością okaże się ciało właściciela. Co się dzieje, kiedy kot zostaje sam lub pogoda jest szczególnie niesprzyjająca? Wskazane są wówczas ubranka dla sfinksa. Warto wyposażyć go też w koc, pled czy nawet matę grzewczą. Istnieją także specjalne koce podróżne.

Ze względu na zamiłowanie do przytulania pod nieobecność opiekuna dobrze jest mieć w domu pluszaki dla kota, do których będzie mógł się w zastępstwie przytulać.

Sfinksy lubią zabawę. Należy codziennie im ją zapewnić, zarówno w formie samodzielnych zajęć, jak i wspólnych zabaw z opiekunem. W tym celu konieczne są zabawki dla kotów. Mogą to być m.in. wędki, tunele i drapaki, zabawki interaktywne czy piłki.

Po zabawie sfinks potrzebuje wytchnienia i odpoczynku. Zapewnić mu trzeba przytulne i ciepłe legowisko. Dobrym pomysłem będzie pluszowe legowisko zamknięte albo takie do zawieszenia na grzejniku.

Jakie potrzeby żywieniowe ma kot sfinks

Koty rasy sfinks zużywają sporo energii ze względu na termoregulację, ale i dużą ruchliwość. Potrzebują w związku z tym większej ilości kalorii. Aby spełnić wszelkie wymagania żywieniowe, najlepiej podawać im karmę dla kotów rasy sfinks.

Kot sfinks – zdrowie i pielęgnacja

Sfinksy to koty wytwarzające duże ilości sebum. Ze względu na brak sierści, która je wchłania, sporym problemem staje się blokowanie przez nie porów w skórze. W miarę potrzeb powinno się je wycierać mokrą myjką. Raz w tygodniu konieczne jest ponadto czyszczenie uszu kota tej rasy, bowiem produkują one dużo woskowiny. Wychodząc na dwór w słoneczny dzień, warto zabezpieczyć ich wrażliwą na promienie UV skórę.

Sprawdź ofertę kocich kosmetyków

Sfinksy dość często chorują na serce, w tym dziedziczną kardiomiopatię przerostową. Zwierzęta te narażone są na występowanie choroby skóry, jak mastocytozę. Ważną informacją w przypadku sfinksów jest grupa krwi reproduktora. W ten sposób podczas rozmnażania uniknie się często śmiertelnej dla kociąt niedokrwistości hemolitycznej. Występują u nich też inne dolegliwości, typowe dla wszystkich kotów.

Olga Dąbska

Milena Kostrubiec

Zdjęcia: Canva.com