Jak leczyć nadczynność tarczycy u kota?

Nadczynność tarczycy dotyka nie tylko ludzi, lecz również koty. Dowiedz się, jak choroba przebiega u mruczących czworonogów i jak można ją leczyć.

Tarczyca to niewielki, lecz bardzo istotny gruczoł odpowiadający za prawidłową gospodarkę hormonalną. Hormony zaś mają bardzo szeroki i wieloaspektowy wpływ na działanie całego organizmu. Gdy tarczyca szwankuje, większość narządów odczuwa negatywne skutki. Nadczynność tarczycy to jedno z najczęściej rozpoznawanych schorzeń u kotów. Dowiedz się, jakie są jej objawy i jak należy ją leczyć.

Z tego artykułu dowiesz się:

• jakie są objawy nadczynności tarczycy u kota;
• jak leczyć nadczynność tarczycy u kota;
• jakie są rokowania kotów, u których zdiagnozowano nadczynność tarczycy.

Nadczynność tarczycy u kota – jakie daje objawy?

Choroby endokrynologiczne wysyłają bardzo zróżnicowane objawy u różnych organizmów. Dlatego też wstępne rozpoznanie nadczynności tarczycy nie należy do łatwych zadań. Jej cechą charakterystyczną jest to, że dotyka przede wszystkim kotów starszych i w średnim wieku (10–13 lat). Sam gruczoł nie powiększa się znacznie i trudno jest zauważyć jakieś zmiany gołym okiem. Większą uwagę należy poświęcić zachowaniu kota, bo to właśnie ono w znacznej mierze może dawać niepokojące oznaki. Zwierzęta cierpiące na nadczynność tarczycy często są spięte i nerwowe, a czasem nawet agresywne. Upust negatywnej energii mogą dawać poprzez nadmierne wylizywanie sobie sierści, co prowadzi z kolei do miejscowych wyłysień. Sama sierść, poza wspomnianymi ubytkami, również może świadczyć o zachodzących nieprawidłowościach w organizmie. Może być matowa, zaniedbana i posklejana. Nadczynności tarczycy często towarzyszy wzrost apetytu, z którym w parze idzie jednak stopniowa utrata masy ciała. Chore koty potrafią również oddawać większą ilość moczu. Jeśli choroba przejdzie w zaawansowane stadium, zwierzęta mogą stać się bardziej apatyczne, senne i niechętne do jedzenia. Jeśli pupil zostanie przebadany klinicznie, na światło dzienne mogą wyjść kolejne objawy. Należą do nich przede wszystkim: szybsze oddychanie, przyspieszona praca serca i nadciśnienie. Po dotknięciu tarczycy weterynarz z pewnością stwierdzi również jej powiększenie.

Leczenie nadczynności tarczycy u kota

Po rozpoznaniu wstępnych objawów lekarz prawdopodobnie zleci kolejne badania. Do standardowego zestawu należą analiza poziomu hormonów we krwi i badanie morfologiczne, czasami również badanie moczu oraz USG. Po zdiagnozowaniu choroby należy bezpośrednio przystąpić do rozpoczęcia leczenia. Do wyboru (koniecznie skonsultowanego z lekarzem) zwykle dostępne są trzy opcje. Należą do nich:

• farmakoterapia;
• leczenie operacyjne;
• leczenie jodem.

Pierwsza i najpopularniejsza metoda polega na stałym podawaniu leków, które na celu mają zahamowanie wydzielanych przez tarczycę hormonów. Takie leczenie ma wysoką skuteczność, jednak należy wziąć pod uwagę fakt, czy pupil będzie w stanie współpracować przy codziennym podawaniu syropu. Sumienność i regularność to podstawa tego typu terapii. Po prawidłowym jej zastosowaniu większość objawów ustąpi w stosunkowo niedługim czasie. Niezbędne jest również regularne wykonywanie badań kontrolnych. Zgodnie z ich wynikami lekarz będzie miał możliwość ustalenia odpowiedniej dawki leku – zmodyfikowania jej lub pozostawienia na dotychczasowym poziomie. Drugim rozwiązaniem jest operacyjne usunięcie tarczycy. Zabieg ten związany jest jednak z podwyższonym ryzykiem, które z kolei jest jeszcze większe u kotów starszych, mających nadciśnienie lub przyspieszoną pracę serca. Usunięcie gruczołu skutecznie uwolni kota od nadmiaru produkowanych hormonów. Gdyby po zabiegu ich ilość była zbyt mała, łatwo można wyregulować ich niedobór. Trzecim rozwiązaniem jest wspomniane leczenie cząsteczkami radioaktywnego jonu, który niszczy jedynie nadaktywne komórki tarczycy, nie naruszając pracy tych, które pracują prawidłowo. Ta metoda charakteryzuje się wysoką skutecznością i małym prawdopodobieństwem powikłań. Zdecydowaną niedogodnością pozostaje jednak fakt, iż leczony w ten sposób kot przez jakiś czas musi być odizolowany od właściciela, aby nie narazić go na szkodliwe promieniowanie.

Jakie są rokowania?

Rokowania u kotów cierpiących na nadczynność tarczycy są z reguły bardzo dobre, ulegają jednak zróżnicowaniu ze względu na ogólny stan zdrowia czworonoga i dotychczasowe funkcjonowanie jego organizmu. Leczenie farmakologiczne, wolne od niepożądanych skutków ubocznych, a także zakończony pomyślnie zabieg operacyjny dają bardzo duże szanse na stałe utrzymywanie się dobrych efektów leczenia. Należy jednak pamiętać, że w przypadku chorób endokrynologicznych podstawowe znaczenie ma stały nadzór i kontrola poziomu hormonów i kondycji organów wewnętrznych.

Nadczynność tarczycy u kota to jedna z najczęściej występujących chorób. Należy jednak pamiętać, że przy odpowiednio szybkiej reakcji i skutecznym leczeniu nie wywoła nieodwracalnych i groźnych zmian w organizmie czworonoga.

Julia Osiecka

Milena Kostrubiec