Złota rybka – najważniejsze informacje o najpopularniejszej rybie ozdobnej

Złota rybka to ryba ozdobna o bardzo długiej historii. Jej urok dostrzeżono już w VI wieku n.e. Umieszczano ją w chińskich sadzawkach i oczkach wodnych. Niegdyś zarezerwowana dla bogaczy, obecnie powszechnie występuje w domowych akwariach. Aby cieszyć się jej urokiem, należy zapewnić jej odpowiednie warunki.

W sklepach zoologicznych oferowany jest szeroki wybór złotych rybek. To zwierzęta bardzo energicznie, niemal cały czas się poruszają. Charakteryzuje je długowieczność i wytrzymałość. Nie są zbyt agresywne wobec innych osobników swojego gatunku. Najlepiej rozwijają się w dużych zbiornikach.

Złota rybka – pochodzenie i cena

Złota rybka to ciesząca się dużą popularnością ozdobna ryba akwariowa. Pod określeniem tym kryją się hodowlane odmiany podgatunku karasia chińskiego (z łac. Carassius auratus) o nazwie złoty karaś (z łac. Carassius auratus auratus). Zwierzęcia tego nie spotka się w naturze. Powstało w wyniku prowadzonej w krajach azjatyckich selekcji. Wyjątkiem są dzikie populacje, które są efektem przypadkowej lub celowej introdukcji. XIII wiek uważa się za początek szeroko zakrojonej hodowli i handlu złotymi rybkami. Zwierzęta te pojawiły się w Europie w XVII wieku. Na początku dotarły do Portugalii, a stamtąd rozprzestrzeniły się na resztę kontynentu. Obecnie oferowane w sklepach zoologicznych złote rybki kosztują kilkadziesiąt złotych, jednak zazwyczaj nie mieszczą się w narzuconych im standardach, dlatego też ich cena jest nieporównywalnie niższa od „oryginałów”.

Odmiany złotych rybek

Wśród złotych rybek wyróżnić można wiele odmian, które będą się między sobą różnić takimi czynnikami, jak kształt ciała, ubarwienie, zawartość guaniny, która determinuje przezroczystość skóry i łusek, długość i kształt płetw (pojedyncze lub podwójne). Liczba odmian szacowana jest na około 350. W każdym kraju, który zajął się hodowlą złotych rybek, funkcjonuje odrębny sposób klasyfikacji. Jednak dla kluczowych aspektów jest on ujednolicony.

Jeśli chodzi o przezroczystość skóry i łusek spotyka się złote rybki:

● błyszczące, zwane też metalicznymi, na których widoczne są wszystkie łuski. Najczęściej spotykane wśród nich są osobniki w kolorze pomarańczowym, ciemnożółtym (tzw. żółć chromowa), niemal czerwonym, aksamitnoczarnym;
● perłowe zwane też opalizującymi, na których łuski są widoczne i mają perłowy połysk;
● matowe ze słabo widocznymi łuskami.
W przypadku dwóch ostatnich kategorii poza kolorami typowymi dla rybek błyszczących spotykane są osobniki w kolorze fioletowym, niebieskim, brązowym i czerwonym.

Biorąc pod uwagę kształt ciała, wyróżniono złote rybki o wydłużonym lub krótkim ciele. W pierwszym przypadku chodzi o rybki, których ciało przypomina formę wyjściową – jest wydłużone i bocznie spłaszczone. Ich szerokość powinna być mniejsza od połowy długości. Ryby o krótkim ciele to takie, których wysokość jest większa od połowy długości. Mają one rozdzielone płetwy odbytowe i ogonowe.

Popularne złote rybki

Popularne złote rybki w akwarium to:
● kometa – jej ciało zbliżone jest kształtem do formy wyjściowej; ma pojedynczą, wydłużoną, białą płetwę ogonową; występuje w metalicznej, matowej, pstrokatej odmianie barwnej,
● welon – ma ciało okrągłe i krótkie, płetwy silnie wydłużone, z elastycznymi i cienkimi promieniami, bardzo długą płetwę ogonową, która do nasady ogona jest rozdwojona, im jest dłuższa, tym ryba jest bardziej wartościowa,
● teleskop – ma ciało owalne i krótkie, płetwę grzbietową wyprostowaną i dużą, wyłupiaste, dobrze wykształcone oczy, różne barwienie z wyjątkiem koloru zielonego; najbardziej pożądane są osobniki czarne aksamitne,
● niebowid – jego ciało może być wydłużone lub krótkie, nie ma płetwy grzbietowej, a ogonowa jest rozdwojona i wydłużona, reszta płetw jest niewielkich rozmiarów, oczy duże, skierowane ku górze; najczęściej spotykany w kolorze pomarańczowym,
● pyzatek – ma ciało owalne i krótkie, oczy skierowane ku górze i wyłupiaste, nie ma płetwy grzbietowej, pozostałe płetwy parzyste i krótkie; najczęściej jest w kolorze pomarańczowym z połyskującą łuską, pod oczami ma pęcherze z surowiczą cieczą – im większe, tym ryba bardziej wartościowa,
● i inne, w tym m.in. nimfa, szubunkin typ londyński i bristolski, perłołuska, kogutek, lwia główka typ oranda i ranchu.

Zobacz akwaria

Złota rybka w kuli – czy to dobry pomysł?

Trzymanie złotej rybki w kuli to słaby pomysł. Zwierzęta te osiągają zazwyczaj 30–40 cm i potrzebują miejsca ze względu na dużą ruchliwość. Kula jest dla złotych rybek za mała. Nie zapewni im ponadto należytej jakości wody. Z reguły trzymanie rybki w takim zbiorniku kończy się przedwczesną jej śmiercią. Zwierzęta te powinny żyć w dużym i jasnym zbiorniku. Powszechnie przyjęto zasadę, wedle której złotej rybce powinno się zapewnić zbiornik o pojemności co najmniej 55 l, a dla każdego kolejnego osobnika dodaje się 38 l.

Jeśli chodzi o wodę, to najbardziej zalecana jest następująca:

● z pH lekko kwaśnym 6,6–6,8,
● miękka do twardej, lecz najlepsza o średniej twardości wynoszącej 8–12°n,
● o temperaturze 15–25°C, która będzie najodpowiedniejsza dla większości odmian, w tym też tych delikatnych,

Hodowcy złotych rybek muszą zadbać o dobre napowietrzanie i filtrowanie wody. Zbiornik wyposażyć trzeba w filtr adekwatny do jego wielkości i mający trzy funkcje: chemiczną, mechaniczną, biologiczną. Wskazana jest systematyczna wymiana wody. Najlepiej, aby była przeprowadzana średnio co 2–3 tygodnie. Wówczas powinno się wymienić na świeżą około 20–30% zbiornika. Jest jeszcze jedna ważna kwestia. Z uwagi na to, że złote rybki lubią przekopywać podłoże, powinny mieć zapewniony typ drobnoziarnisty. Jeśli postawi się na piasek, należy zasadzić rośliny, które się dobrze osadzają. Wówczas ryzyko zmącenia wody będzie znacznie zredukowane.

Czym karmić złote rybki?

Złote rybki są stosunkowo łatwe w karmieniu. To zwierzęta wszystkożerne. Serwować im można suchą karmę, pierścienice (np. wazonkowce), stawonogi (np. rozwielitki), skorupiaki (np. oczliki), dżdżownice. Dla urozmaicenia jadłospisu warto wprowadzić roślinny pokarm. W przypadku złotych rybek ważna jest ponadto ilość pokarmu. Zwierzęta te powinny być pod ścisłym nadzorem, ponieważ nie mają poczucia sytości. Podawanie im za dużej ilości karmy może powodować nadwagę, problemy z układem pokarmowym czy uszkodzenia wątroby. W ich żywieniu należy stosować zasadę – przygotowywać tyle pokarmu, ile złota rybka będzie w stanie zjeść w ciągu minuty.

Olga Dąbska
Milena Kostrubiec