Koszyk
0 produkt(y)
Koszyk jest pusty
Kategorie
Znany jako pies z fałdami skóry – Shar pei to wrażliwy, przywiązany do właściciela pies obronny i stróżujący. Przeczytaj, co jeszcze wyróżnia tę rasę.
Niemalże każdy kojarzy tego psa – trudno przejść obojętnie obok psa z pomarszczoną skórą. Sprawiającego wrażenie, że ma tej skóry znacznie więcej niż potrzeba. Ale czym, oprócz charakterystycznego wyglądu cechuje się ta rasa?
Legendy mówią, że psy tej rasy były już obecne na dworze chińskiej dynastii Han – z tamtych czasów pochodzą bowiem znaleziska przedstawiające posążek psa do złudzenia przypominający shar peie. Nazwa rasy w tłumaczeniu oznacza skórę rekina lub skórę z piasku.
Shar pei wywodzi się z miasta Dialak w prowincji Kwun Tung leżącej nad Morzem Południowochińskim. Przodkami shar peia były prawdopodobnie chow chow – który także ma niebieskawy język i mastif tybetański. Szarpej sprawdzał się jako pies pracujący - pilnował gospodarstw, bronił przed obcymi oraz polował na drobną zwierzynę.
W czasach komunistycznych w Chinach niemalże doprowadzono do wyginięcia rasy, nakładając na właścicieli tych psów wysokie podatki. Na szczęście w 1960 r. hodowca Matgo Law założył Hong Kong and Kowloon Kennel Association, które opracowało wzorzec rasy i zadbało o jej popularyzację – przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych.
W 1974 r. Ernest Albright. założył pierwszy klub rasy w USA. W 1981 r. rasę uznała FCI. W Polsce pierwsze shar peie pojawiły się w połowie lat 80. XX w.
Shar pei został sklasyfikowany do grupy II FCi - pinczery, sznaucery, molosy i psy górskie i do bydła.
Szarpej słynie z charakterystycznych fałd na ciele i pomarszczonej skóry głowy. Ma kwadratową budowę, masywny tył i jest potężnym psem o dobrze zawiązanej sylwetce. Psy osiągają w kłębie wysokość do 51 cm, suki natomiast maksymalnie 48 cm. Waga dorosłego Szarpeja waha się zależności od jego rozmiarów od 18 do 25 kg.
Uszy wąsko położone w kształcie muszelek. Ogon zakręcony, charakterystyczny niebieski język.
Dopuszczalnych wiele barw umaszczenia. Poza bielą dopuszcza się umaszczenie czarne, szare, czerwono-brązowe, piaskowe czy kremowe. Dozwolone są ciemne oznaczenia wzdłuż pleców oraz na uszach i ogonie. Sierść jest zawsze krótka i szorstka, podszerstek natomiast jest cienki i nie spełnia funkcji termalnej. Występują dwie odmiany włosa – horse coat – koński i brush coat - szczeciniasty; FCI nie uznaje typu bear coat – niedźwiedzi.
Szarpej zdecydowanie nie jest psem dla początkującego opiekuna. Ma dość trudny charakter i wymaga odpowiedniej socjalizacji już od pierwszych tygodni życia. Dobrze wychowane shar peie są oddane swojej rodzinie, wierne, chętne do zabawy i aktywne, ale mogą być także uparte i bronić swojego terytorium.
Shar peie są nieufne wobec obcych ludzi. Mogą mieć też problemy z dogadaniem się z innymi psami. Koty z reguły tolerują. Są to psy ciche i spokojne, ale bardzo czujne. Jeżeli tylko zauważą nieproszonego gościa na posesji, z pewnością o tym zaalarmują.
Psy tej rasy nie są szczególnie aktywne fizyczne i wystarczą im do szczęścia spokojne spacery po okolicy. Należy jednak pamiętać, że pierwotnie pracowały też jako myśliwi, więc jest w nich instynkt łowczy – mogą się rzucić w pogoń podczas spacerów. Dlatego warto wyposażyć się w solidną smycz dla psa.
Szarpej jest wbrew pozorom delikatnym psem, który bardzo przywiązuje się do właściciela – potrzebuje stałego kontaktu i może się zdarzyć lęk separacyjny.
Psy tej rasy nie powinny być trzymane na zewnątrz – z jednej strony z uwagi na silne przywiązanie do właściciela, z drugiej na małą odporność na zimno, ze względu na brak podszerstka.
Wbrew pozorom pielęgnacja szarpeja nie jest bardzo wymagająca. Jeżeli wygląd shar peia jest zgodny ze wzorcem rasy, to zmarszczki nie są zbyt masywne – wymagają jednak od czasu do czasu kontroli, czy nie pojawił się w nich stan zapalny. Oprócz tego wystarczy regularne wyczesywanie miękką szczotką dla psa i kąpiel raz na jakiś czas.
Konieczne jest również regularne czyszczenie i kontrola oczu.
Popularną chorobą wśród psów rasy Shar Pei jest Familial Shar-Pei Fever, która objawami są nawracająca, wysoka gorączka oraz spuchnięte stawy i nos. Powikłaniami po tej chorobie może być amyloidoza, która może prowadzić do niewydolności nerek lub nawet przedwczesnej śmierci.
Należy bardzo rozważnie podchodzić do zakupu szczenięcia tej rasy, by nie paść ofiarom pseudo -hodowców. Czujność powinny wzbudzić ogłoszenia „shar pei długowłosy”, „ shar pei miniaturka” czy zbyt pomarszczone szczenięta. Wszelkie odstępstwa od wzorca rasy, mogą zwiastować kłopoty – szczególnie ze zdrowiem.
Cena shar peia jest zależna od hodowli, ale zwykle waha się między 4000-5000 zł.
Miesięczny koszt utrzymania shar pei to około 400 zł.
W latach 70 –tych Shar pei trafił do Księgi rekordów Guinnessa jako najmniej liczna rasa na świecie - zarejestrowanych wówczas było tylko 45 psów tej rasy
Komentarze
Nie znaleziono żadnych opinii