Norfolk terrier, czyli najmniejszy terrier na świecie. Encyklopedia psów

Odważny i wesoły – jak każdy terrier. Norfolk wyróżnia się ciekawym usposobieniem i uroczym wyglądem. Bywa uparty i wymaga sporo kontaktu z opiekunem. Co jeszcze wyróżnia tę rasę?

Norfolk terrier to z pozoru mały, wesoły piesek – skory do psot i zabawy. Jednak trzeba pamiętać, że jest to terrier – więc pies z natury bardzo odważny, nieco niezależny i ogromnie inteligentny. Wymaga więc konsekwentnego szkolenia i doświadczonego opiekuna.

Norfolk terrier – historia rasy

Norfolk pochodzi z Anglii i pierwotnie wraz z norwich terrierem został stworzony do tego, aby łapać gryzonie i polować na lisy. W latach 70. XIX wieku psy tej rasy mały za zadanie wyłapywać szczury w kampusie Uniwersytetu Cambridge. Ponieważ dostarczane były przez szkółkę jeździecką z Trumpington Street, psy zyskały przydomek Trumpington terrier.
Norfolk jest potomkiem cairn terierra, bordera i terriera irlandzkiego. Początkowo norfolk terrier wraz z norwich terrierem stanowił jedną rasę. Norfolka wyodrębniono dopiero po w 1964 roku po protestach hodowców, którzy zauważyli, że na wystawach zostaje doceniana głównie odmiana Norwisch terriera z ze stojącymi uszami. Oprócz tej drobnej różnicy anatomiczne, oba psy się niewiele od siebie różnią.
W Polsce jest to rasa bardzo mało popularna.

Norfolk terrier – sylwetka

Norfolk to pies ważący średnio 4 do 6 kg i mierzący w kłębie od 23 do 26 cm. Mimo niewielkich rozmiarów norfolk ma masywną budowę ciała oraz mocną kufę w kształcie stożka. Łapy krótkie, uszy zwisające, ogon wysoko osadzony.

Sierść gęsta szorstka, długa i twarda – przylegająca do ciała. Wokół szyi charakterystyczna kryza. Norfolk posiada obfity podszerstek. Umaszczenie w odcieniu pszenicznym, rudym, szpakowatym oraz czarnym podpalanym. Łaty i białe znaczenia niepożądane.

Norfolk terrier – charakter

Jak na teriera przystało, norfolka cechuje ogromna odwaga i aktywność. Jest to bardzo serdeczny, bystry i nieustraszony pies myśliwski. Aby był szczęśliwy, niezbędna jest mu ogromna dawka ruchu. Wybiegany i wybawiony pies chętnie odpocznie u boku właściciela na kanapie, ale zdecydowanie nie jest to typ kanapowca!
Dobrym sposobem na poskromienie ogromnej energii tego psa są treningi agility lub trening umysłu za pomocą interaktywnych zabawek.
Jak większość psów myśliwskich norfolk terrier może przejawiać skłonności do ucieczek i posiada instynkt łowiecki – na spacerze jest w stanie rzucić się w pogoń za każdym poruszającym się obiektem - nauka przywoływania może być bardzo długa i żmudna, dlatego przyda się smycz treningowa, która z jednej strony pozwoli psu na dużą dawkę ruchu, z drugiej uniemożliwi niekontrolowaną pogoń za dzikim zwierzęciem.

Norfolk bardzo chętnie się uczy, ale wymaga konsekwentnego nauczyciela. Najchętniej uczy się podczas zabawy.
W mieszkaniu może być kłopotliwy, bo jest dość głośny i szczekliwy – za to idealnie odnajduje się w roli stróża.
Z dogadywaniem się z innym zwierzętami – zwłaszcza kotami – może mieć problem, dlatego warto go socjalizować od szczeniaka. Nie zaleca się też trzymania pod jednym dachem innych, mniejszych zwierząt np. ptaków czy gryzoni. Z innymi psami norfolk dogaduje się z reguły poprawnie.

Psy tej rasy bardzo przywiązują się do swojej rodziny i często przyjmują na siebie rolę obrońców – zupełnie nie bacząc na swoje gabaryty.

Norfolk terrier – zdrowie, potrzeby, pielęgnacja

Norfolki mogą być podatne na padaczkę, chorobę niedokrwienną serca, zaćmę oraz zwichniecie rzepki – jednak z reguły uchodzą za psy cieszące się dobrym zdrowiem.

Najbardziej uciążliwy element pielęgnacji norfolka stanowi dbanie o jego sierść. Chociaż z pozoru sprawia wrażenie rozczochranej, wymaga naprawdę wielu zabiegów pielęgnacyjnych! Konieczne jest cotygodniowe szczotkowanie stalowym grzebieniem dla psów, a dodatkowo niezbędne jest regularne trymowanie sierści minimum raz do roku.

Poza tym koniecznie należy regularnie czyścić uszy, które z uwagi na oklapłą budowę mają tendencję do zakażeń grzybiczych. Ważna jest także kontrola poziomu kamienia nazębnego, warto podawać naturalne gryzaki lub stosować pasty enzymatyczne. Należy też regularnie obcinać pazury, bo zwykle psy te są zbyt lekkie i samodzielnie ich nie ścierają.
Norfolk nie ma skłonności do tycia, duża aktywność pozwala mu spalać kalorie – karma dla tego psa powinna być wysoko-energetyczna i dobrana do codziennej aktywności psa. Rzadko miewa alergię na tle pokarmowym i zwykle nie jest wybredny.

Norfolk terrier – cena

Ile kosztuje norfolk terrier? Psy tej rasy są w Polsce bardzo trudno dostępne, jeżeli już pojawią się szczenięta, to cena wynosi średnio 3000 zł w zależności od hodowli.

Natalia Bąk