Chin japoński - najważniejsze informacje o rasie. Encyklopedia ras

Czin japoński to niemalże idealny pies do towarzystwa – czuły, łagodny, pogodny. Świetnie odnajduje się w każdej sytuacji i z jego wychowaniem poradzą sobie nawet początkujący hodowcy. Dowiedź się wszystkiego o rasie japoński chin.

Japoński chin to niewielkich rozmiarów pies do towarzystwa, o nieco kocim charakterze. Lubi pieszczoty, jest ciekawski i nie jest specjalnie wymagający. Przeczytaj, skąd pochodzi ta rasa i dlaczego jest taka wyjątkowa.

Chin japoński – historia rasy

Historia pochodzenia rasy japońskie chin nie jest jednoznaczna. Mamy kilka wersji genezy tej rasy – opartych raczej na legendach niż rzetelnych informacjach.
Jedna z teorii mówi, że jego przodkami były psy żyjące na terenie Chin jeszcze kilkadziesiąt lat przed naszą erą. Dowodem mają być zmiany w manuskryptach. Inna teoria z kolei zakłada, że psy te przyjechały do Japonii około 520 r. wraz z buddyjskimi mnichami. Trzecia wersja zakłada, że psy te trafiły na dwór cesarski z Korei w 730 r. jako dar od dynastii Silla.
Niezależnie od tego, która z historii jest prawdziwa – psy te szybko zyskały powszechne uwielbienie w Chinach – stając się bohaterami baśni, drzeworytów, obrazów oraz ozdobami porcelany czy jedwabiu. Nie każdy mógł posiadać tego psa, a Ci szczęśliwcy, którym na to pozwolono, otrzymywali dokładne wytyczne co do tego, jak należy te psy hodować i z nimi postępować.
Japońscy cesarze uważali china za skarb narodowy. Kradzież lub próba nielegalnego wywozu china groziła karą śmierci.
Do Europy psy te dotarły w XVI w. dzięki portugalskim żeglarzom – początkowo psy te trafiały także tylko na królewskie dwory – do Wielkiej Brytanii czy Hiszpanii.
W 1873 r. rasę zaprezentowano po raz pierwszy na wystawie w Birmingham. W 1880 r. American Kennel Club uznał ją i nadał jej nazwę japoński spaniel ( obecna funkcjonuje dopiero od 1977 r.).
Do Polski rasę sprowadziła w 1977 r. Zofia Załęska.

Sylwetka japońskiego china

Chin japoński jest niewielkim psem o posturze przypominającej nieco pekińczyka – z tym że w przeciwieństwie do pekińczyków psy te mają długie łapy. Sylwetka wpisuje się w kształt kwadratu. Psy dorastają do około 25 cm i osiągają wagę 3,2 kg – suki mogą być nieco mniejsze. Szatę mają jedwabistą, prostą i długą - pokrywa ona bujnie całe ciało z wyjątkiem głowy. Uszy, szyję, tylną stronę ud i ogon ozdabiają obfite pióra. Maść biała z czarnymi lub czerwonymi łatami. Pożądane są symetrycznie rozmieszczone łaty wokół oczu, na uszach i całym ciele - szczególnie ceniona jest biała strzałka biegnąca od kufy do czubka nosa.
Pysk jest szeroki i krótki, oczy duże, okrągłe, szeroko rozstawione, lśniąco czarne. Uszy długie, trójkątne, wiszące, pokryte długim włosem, osadzone daleko od siebie.

Chin japoński – charakter

Jeżeli szukasz idealnego psa do towarzystwa, to chin sprawdzi się idealnie. Mimo, że jest to pies o arystokratycznej historii, jest w nim ogrom miłości, ciepła i ma bardzo przyjazne usposobienie. Pies ten ma wesoły temperament, ale nie jest nadpobudliwy. Chętnie się bawi, ale nie wymaga długich spacerów. Doskonale sprawdza się przy dzieciach i z reguły nie ma problemu z dogadaniem się z innymi psami czy kotami. Sam wręcz jest nieco koci – uwielbia się myć i śpi najchętniej zwinięty w kłębuszek na kolanach właściciela lub na parapecie – obserwując jednym okiem otoczenie.
Chin japoński jest psem bystrym, inteligentnym i posłusznym z natury i bardzo szybko przyswajającym wszelkie komendy i sztuczki. Wymaga jednak łagodnego i spokojnego opiekuna – źle reaguje na agresję i krzyk.
Zresztą z wyczuwania nastrojów rodziny jest znany – doskonale potrafi wyczuć panująca w domu atmosferę i odpowiednio do sytuacji zareagować.
Jest to pies czujny, ale nie hałaśliwy – zwykle nie szczeka bez powodu. Nie są to psy nadmiernie lękliwe, ale należy zadbać o właściwą socjalizację już od szczeniaka.

Chin japoński – zdrowie, potrzeby, pielęgnacja

Rasa ta nie jest szczególnie wymagająca jeżeli chodzi o pielęgnację. Właściwie ogranicza się ona do dbania o oczy, uszy i sierść psa, którą należy regularnie wyczesywać szczotką dla psa. Sierść china ma właściwości samooczyszczające, dlatego kąpiemy go tylko wtedy, gdy jest to naprawdę konieczne, warto wtedy używać dobrej jakości szamponów i odżywek dla psa, aby podkreślić wyjątkową jedwabistość sierści.

Jeżeli chodzi o zdrowie, to najczęstsze przypadłości zdrowotne dotyczą oczu – chiny mają tendencję do chorowania na zespół suchego oka, kataraktę, entropium (podwinięcie powieki) i otarcia rogówki.

Rasa ta zagrożona jest też chorobami serca i może źle zareagować na narkozę.

Chin japoński jest dość odporny na niskie temperatury, za to latem należy szczególnie uważać na jego przegrzanie, bo bardzo źle reaguje na upały. Dobrze zawczasu zaopatrzyć się w matę chłodzącą i inne akcesoria pomagające psu przeżyć największe upały.

Szczeniaki china japońskiego i jego hodowla

Decydując się na zakup china, warto wybrać sprawdzoną hodowlę. Cena szczeniaka średnio wynosi 4000 zł i jest zależna głównie od prestiżu hodowli. Warto unikać wszelkich ogłoszeń, w których ktoś chce sprzedać psa o nazwie Chin japoński miniaturka – waga i wielkość psa są dokładnie opisane we wzorcu, a wszelkie odchylenia mogą oznaczać, że mamy do czynienia z pseudo-hodowcą.


Natalia Bąk