Kot dachowiec – cechy charakterystyczne. Czy jest lepszym wyborem niż rasowy?

Kot dachowiec to zwierzę kosmopolityczne, czyli spotkać go można na całym świecie oprócz Bieguna Północnego i Południowego. To bez dwóch zdań kot najczęściej występujący w Polsce. Jest kocim odpowiednikiem kundelka. Zwierzęta te poddane należytej opiece charakteryzują się bardzo dobrym zdrowiem.

Dachowiec, mimo że nazywany inaczej pospolitym, wcale taki nie jest. To zwierzę o różnorakim wyglądzie i charakterze. Jednak bez względu na kolor sierści i typ umaszczenia, będzie piękny dla każdego kociego opiekuna, a dzięki odpowiedniej socjalizacji i wychowaniu może reprezentować pożądane zachowanie. To właśnie za sprawą różnorodności dachowie podbił wiele serc.

Dachowiec - jaka to rasa

Zacznijmy od tego, jakiego kota nazwać rasowym. Tym mianem określa się pupila z wystawionym rodowodem i spełniającego wszystkie cechy przypisane danej rasie. Koty bez widocznych oznak konkretnej rasy i bez rodowodu to dachowce, nierzadko błędnie nazywane kotami europejskimi. W dużej mierze wynika to z faktu, że dachowiec najprawdopodobniej jest potomkiem krótkowłosych kotów europejskich.

Kot dachowiec - co przemawia na jego korzyść?

Dachowce to koty, które zdecydowanie mniej obciążają domowy budżet niż rasowe. Za kota z rodowodem zapłaci się nawet kilka tysięcy. Kotek dachowiec to o wiele tańsza inwestycja. Można go zabrać ze schroniska, gdzie płaci się za niego jedynie symboliczną opłatę. Nierzadko spotyka się też ogłoszenia o bezpłatnym oddaniu kociaka. Przygarnięcie zwierzaka to bardzo szlachetny gest. W ten sposób z pewnością uratuje się wiele zwierząt przed bezdomnością. Pamiętajmy jednak, że nie zawsze okazują wdzięczność za przyjęcie pod dach - jest to kwestia indywidualna każdego osobnika.

Koty dachowce mogą być tańsze w utrzymaniu, ale tak samo jak zwierzęta rasowe, nie powinny być karmione pozostałościami po ludzkich posiłkach. Ich dieta powinna się opierać na wysokiej jakości produktach. Podobnie rzecz ma się w przypadku pielęgnacji. Nie ma potrzeby zabierania dachowców na zabiegi do kociego stylisty fryzur. Ich zdecydowana większość ma krótką sierść. Do pielęgnacji kotów z długą sierścią wystarczy grzebień, a dla tych, które nie lubią spacerować po dworze, obcinaczki do pazurów.

Koty rasowe, dla uzyskania jak najlepszych osobników, poddawane są stałym ulepszeniom – są swego rodzaju modyfikacją genetyczną, co wiąże się z ryzykiem powstania anomalii genetycznych. Niektóre rasy wykazują wzmożoną tendencję do zapadania na określone choroby. Kotek dachowiec cieszy się natomiast bardzo dobrym zdrowiem. Z czego to wynika? Po pierwsze zwierzęta te mieszają się w sposób naturalny. Po drugie nierzadko przychodzą na świat w skrajnych warunkach i zdane są same na siebie. Przez lata nabyły zatem wysoką odporność. Nie oznacza to jednak, że wcale nie chorują. Jak nie będą mieć zapewnionych odpowiednich warunków, mogą zmagać się z różnymi schorzeniami. Raz w roku warto więc udać się z kotem do weterynarza na kontrolę. Ile żyje dachowiec? Dobrze zadbany – średnio 15 lat.

Każdy dachowiec wygląda inaczej

Dachowiec to swoista niespodzianka, jeśli chodzi o jego wygląd, nie sposób bowiem określić regularnie występujących u niego cech. Charakteryzuje się różnorakim ubarwieniem. Zaobserwować można ogromną ilość kolorów i wzorów umaszczenia. Mogą być czarne, szare, białe, niebieskie, czekoladowe, liliowe, cynamonowe, płowe czy rude. Jeśli chodzi o typ umaszczenia, jest jednorodne, ale też kolorpoint, pręgowane, trikolor, bikolor, sepia. Występują też rozbieżności w kolorze oczu, które są niebieskie bądź złote, zielone, zdarzają się nawet osobniki z dwubarwnymi oczami. Dachowce uzyskują dorosłość w wieku około 1 roku. Dorosłe osobniki ważą 4–5 kg (kocury), bądź 3–4 kg (kotki). Mierzą średnio 23–25 cm.

Kot dachowiec – różne charaktery

Dla niektórych osób wadą dachowca może być nieprzewidywalny charakter. Zdarzają się typowe kanapowce, które najchętniej nie wychodziłyby na dwór i nie podejmują zbyt wielu aktywności. Jednak, jak każdy kot, uwielbiają obserwować otoczenie, dlatego powinno się im zapewnić kilka punktów widokowych i kryjówek. Dobrym pomysłem będzie z pewnością legowisko na nasłonecznionym parapecie, gdzie będą mogły się wygrzewać i sprawdzać, co dzieje się za oknem. Nie wolno zapomnieć, że każdy kot, niezależnie od usposobienia, potrzebuje trochę ruchu. Do aktywności zachęcić go można zabawkami. Zdarzają się też koty niezwykle ruchliwe, które chodzą swoimi ścieżkami, uwielbiają spędzać czas na dworze. Takie zachowanie wynika z mocno zakorzenionej w genach wolności. Osobniki te powinno się wyposażyć w adresówki na wypadek ewentualnego zaginięcia. Dzięki temu wynalazkowi znacznie szybciej mogą wrócić do domu. Jak widać, temperament mają różny. To różni dachowce od kotów rasowych, które wyróżniają się nie tylko określonymi cechami wyglądu, ale i charakteru, a te determinują ich zachowanie. Dzięki temu jest ono zdecydowanie łatwiejsze do przewidzenia.

Decydując się na przygarnięcie dachowca, dobrze, jeśli ma się wcześniej możliwość zapoznania z jego przeszłością. To koty żyjące dziko, więc mogą mieć różny stosunek do człowieka, co będzie z pewnością interesowało zwłaszcza rodziny z dziećmi. Kotom tym może być trudno zaadaptować się do nowego środowiska. Mogą mieć problemy z odnalezieniem się w warunkach domowych. Dlatego trzeba mieć świadomość kocich przyzwyczajeń, bo nie wszystkie uda się zmienić. Socjalizując i wychowując, można zwalczyć wiele niepożądanych cech, a wykształcić te cenne. Wspólne treningi to też sposób na nawiązanie relacji. Poświęcając zwierzęciu dużo czasu, buduje się trwałe i mocne więzi.

Olga Dąbska

Milena Kostrubiec